Van Kijkduin op weg naar Haagse stadstrail

Hoi Jeroen Tibbe!

Zondag de Urban Trail Den Haag! Het zal best een leuk evenement worden, maar... er komen geen uitslagen >:( want, zo meldt de organisatie, 'het gaat om de ervaring'. Die ervaring is een soort Open Monumentendag, maar dan hardlopend. Wel jammer vind ik, en dat is zacht uitgedrukt want of je nu snel of langzaam bent, een uitslagenlijst hoort er bij (bij elk betaald loopevenement trouwens, wedstrijd of prestatieloop).  Misschien ben ik een ouderwetse loper, maar voor mij vormt het dè herinnering aan een loop. Ik krijg er bijna uitslag van ;-)...

Ondertussen ligt de Beach Run alweer vier dagen achter ons. Gisteravond liep ik weer mee met onze groep, die - zoals meestal op maandagavond - door trainer Odette werd geleid.

Op het programma stonden twee series van vier maal 600 meter in 5 km tempo. De baan werd gemeden en dat was, gelet op het mooie weer, niet eens zo erg. In plaats daarvan gingen we de duinen in en via Kijkduin nog een stuk verder, richting Terheijde. Na elke 600 meter (dat werd 'vertaald' naar drie minuten) volgde een minuut rust, daarna ging het verder. Het was best pittig omdat de weg hier en daar flink omhoog ging. Tussen beide series zaten ongeveer vijf minuten om te herstellen. Via Meer en Bosch keerden we terug naar de Bosjes van Pex, waar we op het bekende bruggetje onze slotoefeningen deden.

Vandaag nog een half uurtje gelopen, voor de rest een gewone dag...

Nog één keertje dan: Parkpop!

Running Music Lovers Marlon en Mattijs

Zo, nog een laatste blogje gewijd aan Parkpop dat - in tegenstelling tot de veelgehoorde kritiek vooraf dat de line up niet zó bijzonder was - in mijn herinnering zal blijven als een van de beste edities.

Het weer was zowel tijdens de Night at the Park als op Parkpop-dag zelf prima: niet te koud, niet te warm, wisselend bewolkt met af en toe een lekker zonnetje. De muziek was goed, ik had sterk de indruk dat de artiesten - waaronder gelouterde wereldsterren - veel plezier hadden met optreden voor het parkpop publiek, in het algemeen was sprake van een goede 'vibe'.

Hoogtepunten? Tja, wat moet je daar over zeggen. Wat voor mij een hoogtepunt was vindt een ander maar niks, en omgekeerd. Terugkijkend moet ik zeggen dat de hele line-up van The Night of the Park mij goed is bevallen. Di-rect gaf een goede show weg. Het nieuwe album lijkt muzikaal gevarieerder te zijn dan het voorspelbare 'recht-toe-recht-aan' rock and roll.

Ook Racoon was - uiteraard - heel goed, al heb ik ze op tv nog subtieler gehoord. Geweldige zanger trouwens, Bart van der Weide. Als je hem niet zou kennen verwacht je niet te maken te hebben met een popzanger met zijn robuuste, nuchtere uitstraling en fris kortgeknipte koppie.

Slade stond borg voor een feestje. Met name gitarist Dave Hill (nog zeer herkenbaar, zij het met onderkin) en Don Powell (de drummer met dat grappige bovengebit) speelden het dak er af. Alleen ben ik niet stuk van hun zanger Mal McNulty, zijn stem komt wel in de buurt van Noddy maar de man oogt niet charismatisch, hij staat er nogal statisch bij. En dat voor iemand die ruimschoots zijn sporen heeft verdiend, onder andere bij Sweet en Slade.
Hoe dan ook: hun X-mas song aan het begin van de zomer(!) maakte veel goed.


Wet Wet Wet vond ik altijd wel aardig, maar niet bijzonder. Toch genoten van hun optreden waarbij de charismatische 'ladies-man' Marti Pellow de aandacht naar zich toetrekt. Hij lijkt wat meer vibrato in zijn stem te hebben gekregen, persoonlijk houd ik daar niet zo van maar storend was het nu ook weer niet.

Het optreden van Anastacia was prima en dat van Holly Johnson ook, vooral bij de laatste drie nummers: hij heeft duidelijk naar een climax toegewerkt.


Over Parkpop zelf kan ik kort zijn, ik heb maar twee complete optredens gezien, dat van My Baby en van Billy Ocean. Voor mij was My Baby - als live optreden - het beste van dit weekend, de groep heeft de potentie om héél groot te worden. Als kritiek las ik wel ergens dat het trio de 'groove' helemaal te pakken heeft maar dat het geheel nog wat vormeloos is, een aantal goede songs om er wat meer structuur in te brengen zouden geen kwaad kunnen.


En dan was er tenslotte de zoetgevooisde stem van Billy Ocean. Met steeds een brede glimlach op zijn gezicht, opgebonden spierwit rastahaar en strak in het pak, pakte hij het publiek in met zijn - vooral - oude hits. Een leuke afsluiting van een geslaagd Parkpop.



Zo, nu even afkicken op de muziek en mij weer gaan storten op het lopen en andere zaken!

Parkpop after the Night at the Park before

Bijna vijftig jaar geleden - 28 september 1968 - was ik bij een concert waarbij het zweet mij spontaan uitbrak. Dat is mij daarna niet vaak meer overkomen. Voor mij betekende het dat ik op dat moment geraakt werd door iets magistraals, iets dat ik nooit eerder had ervaren. Het ging om het eerste concert dat Led Zeppelin toen in Nederland gaf, en die groep werd een van mijn levenslange muzikale liefdes.

Vandaag, op 26 juni 2016, brak het zweet mij wederom uit. My Baby speelde op Parkpop en die groep moest ik zien. Geen spijt van gehad! Vlak voor hun opwindende optreden hadden enkele tientallen mensen zich voor het podium (Parkpop Stage) verzameld. Ik stond helemaal vooraan, mooie plek om wat opnamen te maken met mijn zakcameraatje. Nu ik de filmpjes heb ingeladen en heb beluisterd, blijkt dat het geluid wat zompig is, niet te vergelijken met het fantastische geluid dat de groep live voortbracht. Ook het harde stuwende bonken op de drums - met deze drummer lijkt John Bonham waarlijk opgestaan - 'verzandt' in een nogal resonerende brei. Toch wil ik dit delen.

Het publiek dat in steeds grotere getale op de groep afkwam was zeer gemêleerd qua leeftijd. Niet zo gek, want de muziek van My Baby - stevig rockende maar toch melodieuze, lang uitgesponnen nummers - roept associaties op met muziek uit de jaren zeventig. Enfin, oordeel zelf maar. Goed hard zetten, desnoods met koptelefoon op!





Uiteraard viel er veel meer te zien en te genieten op deze mooie Parkpop-editie, maar zelf wilde ik de beker niet tot de bodem leegdrinken. Dit ook omdat ik gisteren al veel moois had geconsumeerd. Daarom ongetwijfeld mooie optredens van o.a. Jett Rebel, K's Choice en anderen gemist, maar even thuis wat andere bezigheden verrichten hoort er ook bij.

Eén optreden wilde ik wel zien, dat van Billy Ocean. Die trad 's avonds als slot-act op. Dus na het eten en de koffie weer op de fiets richting Zuiderpark. Meer mensen hadden dat idee, onder wie een aantal die ik gisteren al had gezien.

Ook hiervan een paar filmpjes gemaakt maar die plaats ik morgen wel, anders wordt het allemaal wat te veel....

Dry Dry Dry tijdens Night at the Park

Inderdaad, het is droog gebleven bij 'The Night at the Park', waar ik gisteren met Murat en Jeroen ben geweest. Dit ondanks het feit dat Wet Wet Wet de afsluitende act was.  The Night at the Park kun je beschouwen als de betaalde versie van Parkpop dat vandaag plaatsvindt.  

Gisteren ben ik eerst, rond het middaguur, even naar Kijkduin gepeddeld om een stukje van de  Beach Challenge te zien dat zojuist was begonnen.  De eerste zwemmers op het onderdeel 'Short Challenge' kwamen net uit het water en klommen op de gereedstaande fietsen. Een aantal mensen van Haag Atletiek, onder wie Berry Verkijk, Sandra Kleijn en Sandra de Korff Gids, zouden naderhand meedoen aan de lange versie van de triathlon en hebben deze prima volbracht. Maar toen zat ik al op Parkpop sorry... Night at the Park.

Vanaf Murats huis was het niet ver lopen naar het Zuiderpark, waar op dat moment grote groepen canadese ganzen foerageerden. Mijn fiets kon ik stallen bij de ingang. Na het betreden van het park viel op hoe drassig de bodem was, sommige gedeelten waren tot een moeras getransformeerd. Maar in de buurt van het podium was de bodem droger en viel goed te zitten op de door Jeroen meegebrachte plaid. Zitten heb ik overigens nauwelijks gedaan, staan des te meer.
Daar kwamen we Arne tegen met een groepje. We installeerden ons evenals vorig jaar - toen onder anderen Duran Duran en UB40 optraden - op een stukje grond iets opzij van het podium. Er waren trouwens wel meer goede bekenden van ons onder wie Sanny Schoon, Rob Pronk en Pim Bach, maar die zaten ergens anders, een aantal van hen hebben we gisteren niet gezien.

Evenals in 2015, had de line-up - met uitzondering van Di-rect en Racoon - een sterk jaren-tachtig gehalte met de vrolijke feeststampers van Slade, een spetterend optreden van Anastacia, Frankie-die-nog-steeds-niet-naar-Hollywood is gegaan Holly Johnson, en Wet Wet Wet als afsluitende act met hun welluidende songs en 'charming' frontman Marti Pellow.

Yada-Yada, bestaande uit ex-muzikanten uit de band van Herman Brood, beet rond 14:00 uur het spits af. Van dat - overigens stevig-ouderwets rockende - optreden hebben we niet alles meegekregen omdat we toen nog onderweg waren.   Vanaf dat moment bleven we op ons stekkie, met uitzondering van korte uitstapjes voor een plas of om een biertje/patatje te halen. Later in de middag tracteerde iemand uit 'Groep Arne' ons zelfs nog op een stevige en smakelijke hamburger. 

We hebben genoten van de mensen om ons heen en de optredens. Die waren allemaal goed tot heel goed al ontbrak wat mij betreft een ècht hoogtepunt. Vooral intrigerend vond ik om genoemde jaren-tachtig groepen aan het werk te zien. Zonder uitzondering met onverminderd elan en enthousiasme en de muziek staat nog als een huis, al kun je bij sommige artiesten goed zien dat de tand des tijds zijn werk heeft gedaan. Maar ja, dat geldt voor ons allen natuurlijk. The Night at the Park werd na het optreden van Wet Wet Wet definitief afgesloten met een spetterend vuurwerk.
Hierbij alvast een paar korte filmpjes gemaakt van de diverse groepen en artiesten.  

On The Beach of Lookhill

En toen was daar weer de jaarlijkse Beachrun in Kijkduin, waarmee het spits werd afgebeten van de Beach Challenge tweedaagse (triathlon met diverse categorieën).

Vandaag (zaterdag) is dus de triathlon, klik op de link voor alle informatie. Van onze trainingsgroep doen Sandra Kleijn en Berry Verkijk mee, en ongetwijfeld nog een aantal mensen van onze club.

Vader Martijn en dochter Annemiek van der Meer met haar dochters en Daniel Vermeulen

Zelf deed ik vrijdagavond mee aan de Beach Run, niet voor de eerste keer trouwens ook al moest ik vorig jaar een keertje overslaan. Maar met de 6-uurs estafette van vorig weekend en vooral met de lange duurloop van afgelopen woensdag nog in de benen, voelde het inlopen al alsof ik kilo's lood meedroeg. Wat moest dat worden? Nou ja, dan maar langzaam, meedoen is belangrijker dan voor een tijd lopen (wat al niet mogelijk is gelet op het parcours). Na om twee uur een stukje start van de 5 kilometer te hebben gefilmd, vertrokken de circa honderdvijftig 10 km lopers een half uur later.

Foto: made by Marlon Voorn

De start werd bepaald geen 'vliegende'. Meteen al door het zand dat zó mul was dat het moeite kostte om niet diep weg te zakken of te struikelen over de vele bulten en kuilen.

Het voelde loodzwaar, ik leek de eerste meters al volkomen stuk te gaan, maar dat viel achteraf gezien wel mee. In afwijking van voorgaande jaren, ging je niet meteen bij het Atlantic-hotel naar boven, maar een paar honderd meter mul zand verderop. Waarna je via het Deltaplein de duinen in ging.

Het parcours was een waar cross- of trailrun traject, met veel grillige paadjes en even zovele klimmetjes waaronder twee steile en lange delen heuvel-op.  De laatste kilometer van elke ronde ging over het strand.

Biertje na afloop met onder anderen Ellen Topman, Annelies de Jongh, Dorothe Albers en Gerdien Meijerink

Grappig was dat ik voortdurend in het kielzog van Ellen Topman liep, een van de dames met wie ik het 6-uurs estafetteteam 'De Cultuurbarbaren' vormde. Ook de andere dames van Haag hebben goed gelopen, zowel op de 5 als de 10 kilometer, maar makkelijk was het voor geen van allen.

Van onze trainingsgroep liepen naast Ellen mee: Gusta Jessen (10 km), Gerdien Meijerink, Karin Dee en Dorothe Albers (5 km).

De uitslagen staan hier.

De rest van de dag bezocht ik 's ochtends even het krachthonk, 's middags 'oppasdag' bij onze kleindochter. Wat op sportpark Laan van Poot vooral opviel was de grote circustent die op dat moment op het grasveld achter ons clubhuis werd opgesteld.

Navraag leerde dat turnvereniging Die Haghe haar 90-jarig bestaan viert met een heus turn-circus. Voor wie dit weekend niet naar parkpop of het strand gaat wellicht een leuk alternatief! Met spectaculaire turnshows en activiteiten voor jong en oud. Alle informatie staat op hun website!

Een warme maar veelbewogen dag

De langste dag van dit jaar ligt alweer twee dagen achter ons. Nu gaat de zon elke dag ietsje later onder. De foto maakte ik vóór het onweer, vanuit de auto van onze dochter die ons na een verjaardagsfeestje van haar schoonmoeder Carmen thuisbracht.

Het was een warme, drukkende dag, vooral later in de middag. En vannacht onweerde en regende het dat het een aard had. Maar gisteren werden de ochtenduren nog welbesteed, op het gebied van lichaamsbeweging. Letterlijk veelbewogen. Eerst in het krachthonk, waar ook de trouwste bezoeker Menno (92 jaar) bezig was met planken, buikspieroefeningen en een serietje bankdrukken.

Aansluitend op het fitness-gebeuren was er koffie met cake in de kantine: dit omdat iemand afscheid nam van het krachthonk, hij verhuist naar Overijssel.

Na de training, samen met Jan Groeneveld die even kwam buurten, een praatje gemaakt met topper Rosina Hordde. Evenals haar vriend Nils Mulder (zilver bij polsstokhoog) heeft de sympathieke atlete goed gepresteerd tijdens het NK Atletiek. Ondanks een blessure eerder dit jaar werd zij derde op het onderdeel 100 meter hordenlopen. Rosina wachtte op haar coach die even later arriveerde voor de broodnodige persoonlijke begeleiding/training.

Zelf heb ik nog een langzame duurloop volbracht. Eerst veertig minuten blootvoets op het grasveld achter het clubgebouw, daarna de hoka's aan en door de duinen naar Kijkduin gelopen en van daaruit terug naar de Laan van Poot. In totaal 100 minuten gelopen.

Later op de dag naar Rotterdam voor een verjaardagsfeestje in de familiesfeer.

Estafettedag:geslaagd loopfestijn

Er zijn heel wat beste beentjes voorgezet vandaag, want de jaarlijkse 9- en 6-uurs estafette aan de Laan van Poot greep weer plaats.

Meerdere malen heb ik hieraan deelgenomen, ook vandaag Hoe vaak? Geen idee, maar het zal zo om en nabij de vijftien keer zijn geweest. Op Facebook had ik al wat foto's van vorige edities geplaatst.

Vandaag maakte ik deel uit van een zogeheten 'gemengd'  6-uurs team die voor de gelegenheid 'De Cultuurbarbaren' zijn genoemd. Ellen Topman, Gerdien Meijerink, Martha Michielsen en ik-zei-de-gek. Vier dames en één heer (nou ja..).

In totaal hadden zich 27 teams vooringeschreven, verdeeld over de 9-uurs en de 6-uurs estafette. Of het daarbij is gebleven weet ik niet precies (update: nu  wel, want de uitslagen staan inmiddels online).

De weersomstandigheden waren - in tegenstelling tot de voorspellingen - zeer matig: zo regende het vaker dan verwacht, vooral in de ochtenduren - toen de 9-uurs lopers al bezig waren - maar 's middags bleef het ook niet droog. Met als gevolg dat sommige deelnemers tijdens hun ronde aardig wat hemelwater te verwerken kregen.

Zelf kwam ik pas rond kwart voor elf aan, kort daarop volgden mijn teamgenoten. Met vereende krachten hebben wij de meegebrachte bungalowtent van onze 'captain' Ellen Topman opgezet. Dat gaf aanleiding tot enige buurman-en-buurman achtige taferelen, maar uiteindelijk stond-ie trots te pronken temidden van zijn buren, de tenten van andere groepen.

Om twaalf uur was de start van de 6-uurs lopers, zowel solo-lopers als de twintig teams. Onder de solo-lopers bevond zich ook blogger Richard van der Klis en een opmerkelijke debutante: Sonja van Breukelen die deel uitmaakt van onze trainingsgroep.

Ze heeft zich secuur voorbereid op deze ultraloop, en dat heeft vruchten afgeworpen: zij finishde uiteindelijk als eerste dame, waarmee ze onder andere een ervaren ultra-crack als Ineke Scheffer achter zich liet. Top Sonja! Je was de held van de dag wat 'Haag' betreft.

Wat de ploegen betreft kan ik alleen voor mijzelf en het eigen team spreken. Heerlijk gelopen in een - gevoelsmatig - rap tempo (steeds tussen de 9'25'' en 9'43''), waarbij ik het vooral in de op twee na laatste ronde moeilijk had, verstijfde benen. Toen zat ik boven de 10 minuten.

De Cultuurbarbaren zaten wat gelopen tijden betreft vandaag dicht bij elkaar: zo tussen de 9'15'' en 9'50''  minuten per gelopen ronde, waarbij Gerdien een paar keer flink onder de 9 minuten dook, een keer zelfs 8'30''. Ook de andere dames, Martha en Ellen, gingen evenals Gerdien van lieverlee steeds sneller lopen.

Zelf had ik de twijfelachtige eer de laatste ronde te mogen lopen. Na enkele honderden meters hoorde ik iemand achter mij. Het bleek Gerdien te zijn, die mij had gevolgd met mijn jack. Onwillekeurig werkte zij als 'haas' voor mij, wat betekende dat ik toch nog wat meer meters kon maken dan verwacht.

Bij de ingang van de parkeerplaats klonk het eindschot, daar kwam het team bijeen om gezamenlijk op de afstand-opmeters te wachten. Van de gelegenheid maakten we gebruik om een paar team-foto's te maken.


Het zat er op! Genoten van een heerlijke sportieve dag met als afsluiting de prijsuitreiking en een uitgebreide pastamaaltijd met drie pasta-varianten, diverse salades, brood en wat dies meer zij. Organisatoren, het was weer geweldig! Volgend jaar weer, D.V.!

Tommy Coopertest

"Ik heb zojuist de Tommy Coopertest achter de rug", zei iemand gisteravond in de kleedkamer. Daarmee aangevend dat de door hem gelopen afstand een lachertje was, tegenvallend in vergelijking met de vorige keer. Gelukkig liep het met hem niet zo slecht af als genoemde komiek die tijdens een optreden het leven liet.

Maar goed, ik kon hetzelfde zeggen, ik draaide voor geen meter. Nou ja, de eerste ronde ging best snel voor mijn doen, 1'42'' op de 400 meter maar ik kon dat tempo overduidelijk niet volhouden. Zwaar, verzuurde knieën, sleepte ik mij achteraan voort. Op het laatst kwam Bert Wentink mij voorbij en ik moest alles op alles zetten om gelijk met hem te stoppen bij 2438 meter. Wel meer dan zes ronden maar liefst 50 meter langzamer dan de vorige maand. Volgens mij is het niet louter de leeftijd (ook en vooral natuurlijk), maar ook het vele wandelen van dinsdag, het drie uur lang staan bij het Malieveld (stalpoten) en het fietsen op de zware stadsfiets waarmee ik mijn knieën danig heb belast kunnen een rol hebben gespeeld. Meer smoesjes heb ik niet...

Overigens werd iedereen aan het begin van de avond bij het terras ontboden, want het voltallige team Haag Atleten werd gehuldigd en in de bloemetjes gezet. In Sittard werden 'wij' namelijk voor het tweede jaar Nederlands Kampioen. De wethouder had na veel lovende woorden voor de atleten en de club nog een verrassing in petto, hij gaf aan dat Haag Atletiek in 2017 het NK Atletiek mocht organiseren

Na de Coopertest en de huldiging van het NK-team toch nog een stukje in- en meegelopen met groep zeven. Maar omdat er een redelijk zwaar programma zou worden gedraaid, haakte ik bij Kijkduin af en liep terug.

Een van onze sportfotografen, Bas Binnendijk, had gisteravond maar liefst twee keer de Coopertest gelopen. De eerste keer viel hem tegen. De vorige keer liep hij ook voor een tweede maal en toen had hij aanmerkelijk meer meters gelopen. Deze excercitie herhaalde hij en ondanks dat hij onderweg wat 'inzakte' - niet zo gek want het was een groep met uitermate snelle jongens - liep hij nu ook maar liefst tweehonderd meter(!) meer dan de eerste keer. Zijn theorie is dat je na zo'n eerste keer meer bent 'opgewarmd' en dat betaalt zich uit.

Vanmorgen wel nog een duurloopje gedaan, domweg omdat daar een beetje de klad in zit de laatste tijd. Het ging in een heel rustig tempo, ca. 6 minuten per kilometer. Ik liep van huis over de Laan van Meerdervoort, langs Meer en Bosch, naar landgoed Ockenburgh. Daar nam ik de ronde met bospaadjes door het Hyacintenbosch en Leidenhof, vervolgens verliet ik het landgoed en ging via en over het beruchte puinduin naar beneden. Bij de pomp een paar slokjes water gedronken en bij Kijkduin naar boven toe. Door de duinen - met het zware stuk natuurgebied met veel klimmen en mul zand - kwam ik uit bij het veldje van de De Savornin Lohmanlaan, en over de Laan van Poot terug naar het sportveld en verder. Bij de Fuutlaan ging ik rechtsaf, sportlaan over, Zonnebloemstraat uit en zo naar huis. Al met al 90 minuten gelopen.  Had niet veel langer gekund op dit moment.

Van Compostella via Broekslootpolder naar 'The Boss'...

Na de Wateringseveldloop was ik van plan om maandag en/of dinsdag voor mijzelf te trainen. Dat moet wel, vooral aan het duurvermogen mag weleens worden gewerkt. Maar het is er niet van gekomen...

In plaats daarvan was er maandagmiddag een gang naar het Filmhuis. Ik wilde daar een docu zien over de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Niet helemaal willekeurig overigens.

De weg naar Santiago brengt jaarlijks tienduizenden wandelaars op de been, niet alleen èchte pelgrims en religieus of anderszins spiritueel geïnspireerde mensen, maar ook 'gewone' natuurliefhebbers en sportieve wandelaars. In de film vertelt een aantal personen - anoniem, via voice-over - over hun beweegredenen om die wandeling - geheel maar veel vaker nog gedeeltelijk - te volbrengen. Altijd zit er wel iets in van een metafoor voor de levensweg die we allemaal op eigen wijze moeten volbrengen, met alle ups en downs van dien. Wat in die film vooral opviel waren de beelden van de prachtige, soms overweldigende natuur. Alleen daarom al is de film een reclame voor de welhaast legendarische wandeltocht. Broekpolder revisited
Het bruggetje naar dinsdag is nu gemaakt, want toen is voor de tweede keer deze maand naar Schiedam/Vlaardingen gereisd voor een wandeling door de mooie Broekpolder. Toen ik aankwam, regende het dat het goot. Gelukkig had ik even daarvoor een regenjack gekocht bij Hans Struijk aan de Waldorpstraat dus die kon ik meteen inwijden.

Op Waarneming.nl staat dat de wielewaal daar bijna dagelijks wordt gehoord. In dat opzicht heb ik kennelijk pech want ik heb 'm nog steeds niet gehoord, ook gisteren niet na bijna drie uur wandelen op de plek waar-ie steeds wordt gehoord. Maar los daarvan, is dit wel een van de mooiste stukjes natuurgebied van Midden-Delfland, tussen Schiedam en Vlaardingen in. 

The Boss op het Malieveld
En dan was er dinsdagavond natuurlijk nog 'The Boss' die - in navolging van The Stones een paar jaar geleden - het Malieveld op zijn kop zette met een ruim drie uur durend concert. 

Uiteraard hadden de meeste mensen op het Malieveld de beste ervaring van dit totaal-evenement, maar ook in de periferie daarvan, rond en achter het met geblindeerde hekken afgezette veld, was de muziek - meer dan goed -hoorbaar en was al veel van de sfeer te proeven. En het was ook wel een sport om net daar te staan waar je nog glimpen van het concert kon waarnemen.
Ook was het geluid goed bij De Koekamp. Hierbij een sfeerimpressie van die locatie waar The Boss moeilijker te zien was maar des te beter te horen.

Wateringseveldloop met weinig hemelwater

Vandaag voor de derde keer in korte tijd een 10 kilometer gelopen. De vorige waren De Lenteloop, de Gieten Run in Drenthe, The Royal Ten in Den Haag en de Letterenloop in Bloemendaal. Ditmaal was het een thuiswedstrijd, namelijk de Wateringseveldloop (Wateringen beschouw ik gemakshalve maar als 'thuis).

Samen met Jan Groeneveld - die mij kwam ophalen - fietste ik naar de inmiddels vertrouwde locatie toe. Vertrouwd omdat ik bijna altijd van de partij ben. Het was een kwestie van na-inschrijven, tas bij de inschrijftafel in bewaring geven en een stukje inlopen. De kinderloop was al gaande.

Toen we naderhand het startvak betraden, bleken daar meer leden van Haag Atletiek te staan. Wat voor deelneemster Miriam Klop en haar echtvriend Sherman Kunst aanleiding was om een groepsfoto te maken.

Voor de loop met Anja Rienstra....

...en Sandra Batens op de foto

Om 12:00 uur gingen de lopers van de 5 km. van start, tien minuten later de 10 kilometer. Het was licht bewolkt en warm, er zat veel vocht in de lucht. Dat merkte je al op het moment dat we vertrokken. Maar na de Royal Ten en de Letterenloop zijn we die warmte inmiddels wel gewend. Het parcours was mooi, weliswaar vooral verhard (straat) maar veel groen polderland aan weerszijden en hier en daar wat klimmetjes, bijvoorbeeld bij de opgang van enkele bruggen. De voorspelde regenbuien zijn echter - op wat licht gespetter in de laatste kilometer na - uitgebleven.

Het was te warm om er echt 'voor te gaan', niettemin ging het lopen redelijk en uiteindelijk kwam ik in 53'31'' over de meet. Langzamer dan vorige week, maar geen reden tot klagen.

Er nam een flinke groep Haag-leden deel aan deze loop, achteraf werden we andermaal door Sherman in een groepsfoto vereeuwigd. Cynthia Ghijsels en Dorothe Albers zijn achteraf nog in de prijzen gevallen, tweede en vierde dame op de vijf kilometer. Proficiat dames, en weer een mooie grote beker rijker!

Trouwens, de hele groep heeft goed gelopen. Jammer dat er geen leeftijdscategorieën waren, in dat geval waren Jan Groeneveld en ik respectievelijk eerste en tweede in de 65+ categorie geworden.

De uitslagen staan HIER!

Achteraf werden Jan en ik nog bevangen door een lichte paniek toen bleek dat de ruimte waar voor de loop kon worden ingeschreven volledig ontruimd was, inclusief onze tassen! Achteraf bleek dat alles naar het tegenoverliggende gebouw was overgebracht. Eind goed al goed.

Trainen voor van alles en nog wat

Wat hebben we weer lekker getraind gisteravond. En dat amper twee dagen na de pittige maandag-avond training waarbij behoorlijk 'Full Speed' is gelopen.

Die 'we' zijn niet de mensen hierboven - daarover straks - maar de leden van Groep 7. Onder leiding van Arie Don gingen we naar het Westduingebied om het programma af te werken. En dat bestond, naast het inloop-ritueel, uit twee series van 400-800-400-800 meter in 5 km. tempo, met 1 minuut rust tussen de tempo's en 5 minuten rust tussen de series. Echter werd het geen baantraining, maar zoals vermeld een heuveltraining in het Westduinpark inclusief een stukje Kijkduin. De 400 meters werden twee minuten en de 800 meters 4 minuten. Het werd, kortom, een pittige training.

Met uitzondering van de laatste 800 meter - toen geloofden mijn benen het wel zo'n beetje - liep ik de tempo's in het kielzog van trainer Arie, maar ook Ellen Hilker ging als de brandweer en Henk Moesman kon met zijn 75 jaar uitstekend volgen dus ook hij zag opeens weer 'het licht' gisteravond. Eigenlijk ging de hele groep 'lekker', want er hoefde nauwelijks te worden 'geveegd'.

Na afloop wachtte ons pasta in de kantine die flink versierd was vanwege de verjaardag van onze 'Chef Hapjes', Simon Steijn, die de fraaie leeftijd van 80 jaar heeft bereikt.

Nu iets over de foto's. Zeker, dat is alweer een tijd geleden. Dat moet in of omstreeks 1980 zijn geweest. Ik woonde toen in de Weede van Dijckveldstraat en we hadden een 'straat-team' samengesteld voor de 12-uurs estafette. Trouwens, afgezien van 'schrijver dezes' wonen alle deelnemers nog in die straat, onder wie Theo Wentink.

Over twee weken staat de Laan van Poot weer in het teken van die - enigszins 'uitgeklede' - estafette. Tegenwoordig is het een 6- en 9 uurs estafette, zelf maak ik deel uit van een team dames, op verzoek van onze captain hebben we die 'De Cultuurbarbaren' genoemd.

Daarnaast is er een sololoop over 6 of 9 uur, voer voor een aantal ultralopers. Eén dame uit onze groep is al een tijdje bezig zich voor te bereiden op de 6 uurs sololoop. Het wordt voor haar de eerste keer aan het ultrafront. Sonja, 'go for it!'

Maar in juni en juli is er voor looplustige Hagenaars en Hagenezen heel wat te bieden in onze regio.

Zo is er zondag de Wateringse Veld loop, volgende week een Coopertest, de Verkade Klimaat Oranjeloop, eerdergenoemde 9- en 6-uurs estafette, de (gratis) Running Pack Zandkastelenroute en volgende maand onder meer de (weliswaar commerciële maar ludieke) Haagse Urban Trail, en elke zondag de Kerkpolderlopen in Delft.

'Trim u fit' zouden we in de jaren zeventig hebben gezegd.

Peddelend naar Meijendel

Deze foto is vorig jaar in Meijendel genomen, dat was is in juli. Even wachten dus totdat de budleia bloeit...

Ik zou het rustig aan doen gisteren. Dat is deels gelukt, want de nadruk lag op lichaamsbeweging. Maar dan vooral fietsend. Ik had maandag, na mijn Broekpolder-excursie, mijn fiets in de stalling van Den Haag CS laten staan en die ging ik nu ophalen. Vervolgens fietste ik niet rechtstreeks naar huis, maar ging eerst naar Meijendel. Het zou daar ook mooi zijn in dit seizoen, bovendien: waarom zou je met dit prachtige weer binnen zitten? Ik ben wel bezig met enkele teken-opdrachtjes, maar die kan ik op een ander tijdstip afronden.

Op weg naar Meijendel, kwam ik over de Buurtweg. In de verte zag ik op het terras van het clubhuis van de Hague Road Runners twee van hun leden zitten, Henk Hoogeveen en Michiel Overduin. Heb nog even een frisdrankje met hen meegedronken.

In Meijendel was het ook weer mooi, en het weer was mooi (...). Veel vlinders zie je nog niet, maar wel andere beessies zoals de Duinhagedis. Vooral de mannetjes zijn prachtig met hun groene flanken.
Gek toch dat bijna overal elders in het dierenrijk de mannetjes het mooiste zijn. Bij de Homo Sapiens daarentegen... Nou ja, laat ook maar.

Als kind was ik vaak in de weer om een stelletje van die duinhagedissen te vangen voor mijn terrarium. Eenmaal daarin beland, gingen ze van de weeromstuit paren en eieren afzetten. In het najaar zette ik de reptielen weer terug.

Maar eigenlijk was ik niet ingesteld op het spotten van dieren en planten, het was gewoon een ommetje op de fiets. Toch hier en daar wat plaatjes genomen...