Holderdebolder in Kerkpolder

Kun je in één weekend zowel je langzaamste als je snelste 5 kilometer van dat seizoen lopen? Sinds vandaag weet ik dat dit mogelijk is.

Vanmorgen toog ik naar Delft voor de Kerkpolderloop. Zoals bekend loop ik die graag in het zomerseizoen. Bij wijze van experiment had ik mijn Hoka's (type Clifton) meegenomen. Een schoen waar ik aanvankelijk erg aan heb moeten wennen, de eerste maanden vermeed ik ze om aan te trekken voor een training, laat staan een wedstrijd. Dat had te maken met het wat 'lompe' gevoel aan de voet, terwijl de schoen niet eens zó zwaar is: ca. 220 gram per stuk. Dat is zelfs aan de lichte kant!

Kortom, ik had aanvankelijk moeite om het enthousiasme van onderstaande dames uit mijn vorige trainingsgroep (5) te delen.

Maar de laatste tijd lopen ze best goed tijdens trainingen, dus nu maar eens kijken hoe ze aanvoelen bij een prestatieloop. Ik hoefde toch niet hard te gaan, dus vooruit.

Het was niet zo druk als anders bij de loop, naar schatting zo'n 110 deelnemers. Dat zal te maken hebben met de VTM-loop van zaterdag, die telde veel deelnemers, bovendien is het volop vakantietijd.

Hoe dan ook waren de weersomstandigheden aanmerkelijk gunstiger dan gisteren in Maasdijk: minder warm, nagenoeg windstil en de zon werd deels afgeschermd door wolken.

Bij aankomst - ik was met de bus gekomen - zag ik Pierre al op het terras zitten. Ook hij had gisteren vijf kilometers in Maasdijk gelopen en ging evenals ik 'op herhaling'. Ook Lodewijk was er met twee van zijn snelle atleten, Quint en Jim. Weer wat later kwamen Paul Wobbe, Michel en Hizkia. Daarmee was de 'Haag-ploeg' voor vandaag wel compleet.

Van tevoren nog wat ingelopen om met enigszins opgewarmde spieren van start te kunnen gaan.

Direct na de start bleek al dat die Hoka's geen verkeerde keus waren. De voet is goed afgeschermd, de demping uitstekend en door het afgeronde profiel rollen de voeten op een natuurlijke manier af. Ik heb er prima op gelopen. Bovendien kon ik onderweg, anders dan alle andere keren, een paar keer versnellingen van pakweg 15 seconden plaatsen. Toen ik eenmaal over de finish kwam, bleek dat ik 25 minuten en 15 seconden op de teller had staan. Dat is dus ruim 1 minuut sneller dan gisteren!

Overigens: de uitslagen staan ditmaal snel online!

Na afloop nog even met z'n allen op het terras van 'Onder Ons' gezellig wat gedronken. Op de achtergrond ontstond overigens nog wat consternatie toen een shetlandse pony in paniek op hol sloeg, kennelijk geschrokken door een blaffende hond. Het dier ging er holderdebolder, in een razend tempo vandoor, de amazone/berijdster/vrouwelijke ruiter die kennelijk was afgeworpen rende achter het dier aan. Hoe het afgelopen is, geen idee. Op onderstaande foto (vergroting gedeelte bovenste foto, tussen Jim en Pierre in) ging het nog goed...

Al met al kan ik weer met een tevreden gevoel terugkijken op een rustig maar bij vlagen intensief en sportief weekend.

Warme belangstelling voor nog warmere VTM loop

Vorig jaar waren slechts drie hardlopers aanwezig in Maasdijk om aan de VTM loop deel te nemen. Drie lopers die het laatste nieuws van afgelasting - vanwege het noodweer en de hevige storm - hadden gemist. Een van deze lopers was... juist.

Ditmaal een herkansing! In de open cabrio van Anno reden wij naar bovengenoemde plaats. Om tien voor twaalf kwamen hij en Jan G. mij thuis ophalen. Wat een service!

In tegenstelling tot Anno en Jan had ik mij nog niet ingeschreven. Ik koos ervoor om 5 kilometer te lopen in plaats van 10 kilometer. Dit omdat ik zondag - morgen dus - ook vijf kilometer in Delft wil lopen. Die gezellige Kerkpolderloopjes wil ik namelijk zo min mogelijk missen. Bovendien liepen veel van mij trainingsgroepsgenoten - onder wie Arie Don, Sanny Schoon, Sandra Kleijn, Odette Tieleman, Pierre Tissot en Alice de Klerk - eveneens 'de vijf' in het kader van een klassement.


Er was veel belangstelling voor de VTM loop. Er waren zelfs zóveel na-inschrijvers dat de start - die om 13:30 uur was gepland voor beide afstanden - bijna tien minuten werd uitgesteld.

Maar daarna ging het los. Of los, er was bepaald geen sprake van een snelle start, integendeel. Pas na enkele honderden meters kwam ik in mijn ritme, al zat er voor mijn gevoel niet veel (relatieve) snelheid in de benen. Daarbij kwam - en daar had iedere deelnemer last van, zo bleek uit commentaar alom na afloop - de zon die flink zijn best deed. Daardoor werd het bloedwarm en vooral benauwd door de hoge luchtvochtigheid. Dus tussendoor eventjes versnellen lukte (mij althans) niet.

Onderweg liep ik wat in op enkele groepsleden, terwijl anderen juist meer afstand namen. Toch wonderlijk om te ervaren dat de tijden die leden van zo'n groep in een wedstrijd realiseren heel dicht bij elkaar liggen, terwijl een andere dame die een jaar geleden naar een hogere groep is overgegaan maar liefst drie volle minuten sneller is geworden. Ja, Karin Dee het toch maar!

Uiteindelijk kwam ik blijkens de voorlopige uitslagen in een tijd van (bruto) 26'17'' over de finish. Niet super, maar zoals gezegd heeft de warmte er bij vrijwel iedereen ingehakt. Zeker ook bij de 10 km. lopers, want die moesten nog zo'n rondje.


Na afloop hebben we - uiteraard na douche en omkleden - ons nog een tijdje verpoosd op de plaatselijke - en sfeervolle - dorpskermis, waar ook de prijsuitreiking plaatsvond.  Dit onder het genot van een radlertje dan wel biertje. Hierbij een paar foto's van de prijsuitreiking!


Daarna heeft Anno ons, wederom na een voorspoedige rit - ditmaal op de terugweg naar Den Haag - thuis afgezet.

Meer info over deze loop hier, en over het na-gebeuren hier.

Vogelen in de ochtendstond

Vanmorgen tijdens de normale dagelijkse activiteiten had ik twee ervaringen met vogels. De eerste was het spotten van een ijsvogel. De Jumbo was nog niet open toen ik daar na een korte wandeling aankwam, dus besloot ik een kort ommetje in het groengebied langs de Segbroeklaan te maken. Net toen ik het bruggetje overstak, zag ik hoe een ijsvogel wegvloog, als een schitterend blauwe diamant scheerde hij over het water en ongetwijfeld zal hij in het groen verderop een nieuwe zitplaats hebben gevonden.

Overigens heb ik de foto hierboven niet vanochtend gemaakt - had bij uitzondering geen zakcamera bij me, hij ging trouwens veel te snel weg - maar een paar maanden geleden in Heemtuin J. ten Bosch.

Tweede ervaring was toen ik via mijn desktop TV (Vrije Geluiden) zat te kijken en een merkwaardig schuifelend geluid bij het tuinraam hoorde.  Dat bleek bepaald geen 'vrij geluid', het was een jonge duif die benard in een hoekje zat, tussen een stel ingevouwen tuinstoelen. Even daarvoor zag ik dat een zwarte kat naar hem loerde, met enige tegenzin liet hij zich door mij verjagen.

Schoenendoos gezocht, gaten in gemaakt en na enige vergeefse pogingen een handdoek over de duif weten te gooien, in de doos gezet, deksel er op met extra elastiek en op de fiets naar vogelasiel De Wulp gebracht.

Daar aangekomen bleek dat ik de juiste beslissing had genomen. De duif was nog nèt te jong om zelfstandig te kunnen vliegen. Kennelijk was-ie uit het nest gevallen, maar hij bleek ongedeerd en goed doorvoed dus het zou helemaal goed komen met 'm, aldus het meisje dat de vogel van mij overnam.

Zo, en nu even sporttas inpakken, straks komt Anno mij ophalen voor een loopje in Maasdijk. Vanavond of morgen meer hierover.

Avond-blues at the beach

Gisteravond weer eens Pier32 bezocht met Paul van Oijen. Dit is een van de gezelligste strandtenten van het Zuiderstrand, het zogeheten 'stille strand' tussen Scheveningen en Kijkduin.

Dat gezellige zit 'm vooral in de muziek, elke week is er wel een andere artiest of band die de boel komt opvrolijken. Het genre muziek is meestal blues, AOR, funk en jazz-rock. Vaak is het zo dat, naarmate de avond vordert, er gedanst wordt en muzikale bezoekers worden uitgenodigd - of zich zelf geroepen voelen - om mee te jammen.

Er is een harde kern haag-leden - onder anderen die hier wekelijks komt. Wij gingen bij hen (Jan M., Dick W. en Anja) aan tafel zitten. Zelf ben ik meer een 'af en toe' bezoeker. Gisteren trad de bluesband van Alex Bernath als begeleidingsband van Big Mike. op. Laatstgenoemde is een Amerikaanse bluesartiest die momenteel door Europa toert. Wij waren er rond half negen en de band speelde toen nog de bekendere blues-standards, maar naarmate de avond vorderde en iedereen - inclusief de band - meer opgewarmd was, ging het los.


Zelf ben ik niet zo gek lang gebleven want ik had geen huissleutels bij me en wilde voorkomen dat ik in de voortuin moest overnachten... Sleutels kon ik zo snel niet vinden maar zijn weer terecht.

Eventjes koning van de trainingen

Het is een paar dagen rustig geweest op mijn blog. Deels komt dat vanwege het wachten op uitslagen en foto's van de afgelopen zondag gehouden Kerkpolderloop. Een en ander staat nog niet online. Had wel leuk geweest om dit verhaaltje te illustreren. Toch nog een aardige foto geplukt uit het album van Bas Binnendijk.

Voor vandaag volsta ik met een update van de laatste twee trainingen. Aan beide sessies heb ik veel plezier beleefd, niet in de laatste plaats omdat het goed ging.

Maandagavond leidde Sandra de training. Deze bestond uit een duurloopje met daarbinnen vier series van 1/2 minuut - 1 minuut - 1/2 minuut in 5 km tempo, een minuut herstel tussen de tempo's en drie minuten tussen de series. Eerst liepen we we via de Laan van Poot - Nieboerweg - Duindorp naar het gebied van de voormalige Norfolk Line, van daaruit ging het een stukje terug en vervolgens door het Westduinpark - duintje op duintje af - richting het Fuutpad. Daar daalden we af naar de Laan van Poot en zo terug naar de baan. Daar hebben we nog op het grasveld een serie grondoefeningen gedaan om rug- en buikspieren te verstevigen en de core stability te vergroten.
Samenvattend: lekker getraind, geen last gehad van de vijf kilometer van zondag.

Woensdagmorgen weer met de andere jongelui - waaronder echte jonge atleten onder wie polstokhoogtalent Glenn Kunst - in het krachthonk vertoefd.

's Avonds stond er een fartlek op het programma. Op weg naar de club regende het dat het goot, gewoon vies weer. Maar de laatste weken is het in de regio Den Haag overwegend droog en zonnig gebleven, terwijl de meeste regen in oostelijke provincies viel, dus maar niet teveel mopperen, 'voor de plantjes' was die nattigheid in elk geval goed. Ongeveer na twintig minuten lopen - inclusief inlopen en oefeningen - werd het droger.

Ook nu was sprake van een vrij pittige training, niet eens zo vanwege de snelheid - er werd wel doorgelopen maar in een vrij 'normaal' tempo, zeg dl 2 - maar vanwege het parcours, dat deels door duinen en voor een flink deel over het strand ging: eerst een stuk inlopen naar de duinen, dan richting Kijkduin, daar het strand op totdat we bij strandpaviljoen De Staat naar boven gingen. Vervolgens ging de weg met veel ups en downs wederom richting Kijkduin, en bij de jutterskeet terug naar de club.

Pokemons en alligators op Kijkduin

Terugblik op de zondag!

's Ochtends al vroeg op weg naar Delft. Ik zat in dezelfde trein als Jan Groeneveld en Pierre Tissot, de laatste met vouwfiets. Uiteraard was het doel van onze korte reis de Kerkpolderloop.

Dit seizoen wordt deze tweemaandelijkse serie zondagochtendlopen over vijf kilometer beurtelings door IJsclub Bertus en Sportcenter Allround georganiseerd. Afgelopen zondag was het bij laatstgenoemde lokatie.

Voor mij was het de eerste keer dat ik hier liep, Pierre had hier al eerder gelopen. We konden het snel vinden, het was nog geen kilometer verwijderd van IJsclub Bertus/Onder Ons. Evenals Bertus een goed geoutilleerde locatie met ruime kleedkamers en de mogelijkheid kleding en persoonlijke eigendommen in een kluisje te bergen.

Nadat het startsein was gegeven, ging ik meteen snel (voor mijn gevoel dan) weg. Een beetje te snel misschien maar ik zou wel zien waar het schip strandde. Uiteraard hield ik dat tempo niet vol, temeer omdat het warm, èrg warm was, veel deelnemers verklaarden na afloop daar last van te hebben gehad. Maar echt ingezakt ben ik ook niet, uiteindelijk kwam ik in een tijd van 25'48'' over de meet. Niet sensationeel maar voor mijn leeftijd okee en wel tien seconden sneller dan vorige week.

Na mij gedouchd en omgekleed te hebben - het zweet gutste zelfs toen nog uit alle porieën van mijn lichaam, zó warm was het - nog even gezellig wat gedronken met Jan en een groep snelle 'spartanen' en hun coach Mulay Najib, naderhand met Michel, Hizkia en Pierre.

Nu kun je je afvragen wat dit alles te maken heeft met dat jongetje met gitaar hierboven. Welnu, ik was toen vijftien jaar en had met mijn (een paar jaar geleden helaas overleden) neefje Peter Bourgonje gitaarles bij René Nodelijk. René had toen al landelijke bekendheid als topgitarist en leider van zijn band 'René and the Alligators'. Ook als persoon viel hij op door zijn geweldige vetkuif, maar zelf was hij een heel rustige en vriendelijke jongen. Die gitaarlessen gaf hij overigens aan het Westeinde, in een ruimte van de toenmalige muziekwinkel van Bas van der Rest.

Neef Peter had bepaald talent, hij heeft naderhand ook in diverse bands en muziekgroepen gespeeld. Aan mij is echter geen groot gitarist verloren gegaan, integendeel. Ik zat altijd te klooien met mijn vingerzetting maar, eerlijk gezegd, ik deed ook nooit mijn huiswerk. Toen ik een keer tegen René zei: "Je hebt het of je hebt het niet" was zijn antwoord droogjes: "Dan moet je zorgen dat je het krijgt". Die woorden zijn mij altijd bijgebleven. Maar goed, de liefde voor muziek is - zij het op passieve wijze - nooit overgegaan.

René and the Alligators 50 jaar geleden en vandaag de dag, anno 2016

Maar gezien dat stukje persoonlijke verleden was het voor mij wel een must om na de Kerkpolderloop Renée (met extra 'e', artiestennaam van René's vrouw) and the Alligators te zien optreden op het Deltaplein in Kijkduin. Een halve eeuw later nota bene!

Dat kwam mooi uit, want die middag was ik toch op het strand. Ik was niet de enige jongere oudere die op de ouderwetse rock and roll van de groep afkwam: het stond letterlijk zwart eh.. GRIJS van de mensen. Het optreden was dan ook in het kader van het Golden Oldies Festival, beter gezegd Boulevard of Golden Oldies. Op deze site kun je zien welke bands uit inmiddels lang vervlogen tijden de komende weken nog op het programma staan.

Renée and the Alligators speelden hoe dan ook met onverminderde enthousiasme hun bekende repertoire af, vrijwel alle oude rock-klassiekers uit de jaren zestig en zeventig kwamen voorbij.

De rest van deze (strand)middag is trouwens ook prima verlopen, de zon brak steeds meer door en verdreef het grootste deel van de nog aanwezige schaapjeswolken. Wel stak er 's avonds een aanvankelijk verkoelend en naderhand wat fris windje op, maar toen zaten we al lang en breed te chillen op een loungebank voor strandpaviljoen 'People', onder het genot van een drankje en een lichte maaltijd.

De clash van generaties - 'ouwetjes' die op de Boulevard van Golden Oldies waren afgekomen, en jongeren die helemaal gefocusd rondliepen, turend op hun smartphones - werd goed duidelijk op het Deltaplein en in de duinen: honderden jongeren en ook al wat ouderen waren fanatiek bezig met het opsporen en vangen van Pokemons.... Ach, ieder zijn ding zullen we maar zeggen!

Zwoele zomeravondklanken in Utrechtse Hortus

Gisteravond gingen wij naar Utrecht voor een zomerconcert in De Hortus. Geen rock-. pop of jazzconcert, nee, het werd een pianoconcert. Dit in het kader van het Hortusfestival dat dit jaar in het teken van de muziek uit De Nieuwe Wereld staat. Muziek van Gershwin en Ives, maar ook van minder bekende en zelfs vergeten Amerikaanse componisten.

In de domstad aangekomen wandelden we op ons gemak naar De Hortus. In de stad hing een zomers-gezellige, levendige sfeer met overal - later op de avond sfeervol verlichte - terrassen en restaurantjes die bevolkt werden door overwegend jonge mensen. Het rustige, aangenaam warme weer, en ook De Parade die er sinds kort zijn tenten heeft opgeslagen, hebben ongetwijfeld aan die bijna mediteraan aandoende relaxede zomeravondsfeer bijgedragen.


Eerst een hapje gegeten in restaurant De Artisjok aan De Nieuwegracht. Dat was een succes: heerlijke gerechten die mooi opgediend werden: vooraf een gevarieerde artisjoksalade, en zeebaars als hoofdgerecht.

Midwife Toads singing Rhapsody in Blue

Daarna, een paar straten verderop in het Museumkwartier, naar de Hortus Botanicus. Zodra wij de fraaie tuin betraden, viel mij meteen een bijzonder geluid op, een ècht zomers natuurgeluid zoals je dat ook kunt hebben bij bepaalde vogels, sprinkhanen of cicaden. In dit geval was het onmiskenbaar de vroedmeesterpad. Ik meteen enthousiast omdat deze zeldzame - die tot voor een paar decennia alleen in Zuid-Limburg voorkwam - ook bij ons in de buurt kan worden gehoord. Vermoedelijk hebben hobbyisten de diertjes - of larven daarvan - in Limburg gevangen en thuis in hun tuin uitgezet.

Die theorie klopte in ieder geval in het geval van De Hortus:de gastvrouw die even later het concert inleidde begon ook meteen over de vroedmeesterpad. Zij vertelde dat een toenmalige - uit Zuid-Limburg afkomstige - directeur of medewerker van De Hortus een aantal van die dieren heeft gevangen en 'illegaal' heeft meegenomen. Het padje - eigenlijk is het een vertegenwoordiger uit de schijftongkikker-familie - heeft zich kunnen handhaven, zó goed zelfs dat-ie nu op diverse lokaties in Utrecht wordt gehoord.

Na het concert gepoogd om het geluid - een wat mechanisch aandoende, korte fluittoon als van een generator of i.d. - op te nemen (zie filmpje, met excuses voor de rommelige kwaliteit maar het ging mij vooral om het geluid). Omdat elke vroedmeesterpad, waarvan het mannetje overigens de eieren op zijn rug meedraagt totdat de larven groot genoeg zijn om afgezet te worden in een of ander poeltje, een andere toonhoogte heeft, krijg je het effect van een subtiel klokkenspel.

Vroedmeesterpad zoals die ooit bij ons vanuit de tuin kwam binnenlopen

Maar hoe was het pianoconcert? Dat was zeer de moeite waard. Pianist was de jonge Bobby Mitchell, die voor de pauze op virtuoze wijze stukken speelde van onder anderen Gottschalk, Griffea en MacDowell. Ik kende ze niet, maar op het gebied van klassieke muziek ben ik een èchte cultuurbarbaar, alhoewel beide ouders piano konden spelen en ik vaak naar de Matthaus Passion ben geweest.

Na de pauze - verderop in de botanische tuin konden consumpties worden besteld en op een groot buitenterras, onder een zoet geurende jasmijnboom, genuttigd - speelde Mitchell werk van Lambert en Amy Beach met als klap op de vuurpijl een virtuoze uitvoering van George Gershwins Rhapsody in Blue. Dat was wat mij betreft het hoogtepunt van het concert, Mitchell moest zelfs een toegift geven nadat het - overigens superbeschaafde - publiek een bijna rock concert-waardig 'We want more' had gescandeerd.

Overigens kwam ik op Youtube diezelfde Bobby Mitchell tegen die de Rhapsody in Blue uitvoert. Als je van kwalitatief hoogstaande pianomuziek houdt, klik dan hier.

Na het concert liepen we andermaal een stukje door de Hortus, daarna wandelden we via het oude stadshart van Utrecht, onder de Dom door, terug naar het station waar niet lang daarna de trein richting Den Haag vertrok. We konden terugkijken op een mooie avond.

Toch nog wat kleur....

Balen, een zwarte dag voor 'onze jongens' Tom Dumoulin en en zeker ook voor Bouke Mollema die een podiumplaats nu wel op zijn buik kan schrijven, of er moet een wonder gebeuren.

Nu hoor ik net weer dat er gedonder is in München dus het gaat weer lekker allemaal.

Toch maar weer een bericht op de vierkante milimeter geplaatst.

Vanmorgen na het opstaan en de gebruikelijke routines, zoals het ontbijt klaarmaken (en opeten uiteraard), naar het krachthonk aan de Laan van Poot gegaan. Daar was vandaag.... niemand! Alleen beheerder Frans was er. Geen nood, dan maar radio aan en mijn circuitje afgewerkt. Binnen een half uur was ik klaar, waarna ik nog eens een half uur op blote voeten ging hardlopen op het grasveld achter het clubgebouw.

Verder heb ik weer wat geschilderd, ben met verschillende dingen bezig. Heb er lol in, alleen ontbreekt de tijd mij soms. En dat terwijl ik als pensionado zeeën van vrije tijd zou moeten hebben. Dat is ook zo maar dat wil niet zeggen dat die tijd wordt opgevuld met bank-hangen en luieren.

De buddleja ook ontdaan van uitgebloeide bloemen, dat zou bevorderlijk werken voor de bloei van nieuwe bloemen. We wachten af.


Wel heb ik in deze - tot dusver naar mijn waarneming - iets vlinderrijker julimaand dan vorig jaar, diverse malen vlinders gespot.
Dat was vooral gistermiddag het geval, bij Boerderij Meijendel. Speciaal daarheen gefietst, het was mooi weer en ik had even genoeg van het strand. Een van de vlinderstruiken bij De Boerderij wemelde werkelijk van de dagpauwogen, atalanta's, witjes en citroenvlinders. Vooral de dagpauwogen hadden de overhand. Grappig, want in onze buurt zie je ze nagenoeg niet.

Hierbij ook nog wat foto's van een zomerse buurttuin, aan de Kornoeljestraat. Je waant je daar even in Frankrijk.