's Ochtends al vroeg op weg naar Delft. Ik zat in dezelfde trein als Jan Groeneveld en Pierre Tissot, de laatste met vouwfiets. Uiteraard was het doel van onze korte reis de Kerkpolderloop.
Dit seizoen wordt deze tweemaandelijkse serie zondagochtendlopen over vijf kilometer beurtelings door IJsclub Bertus en Sportcenter Allround georganiseerd. Afgelopen zondag was het bij laatstgenoemde lokatie.
Voor mij was het de eerste keer dat ik hier liep, Pierre had hier al eerder gelopen. We konden het snel vinden, het was nog geen kilometer verwijderd van IJsclub Bertus/Onder Ons. Evenals Bertus een goed geoutilleerde locatie met ruime kleedkamers en de mogelijkheid kleding en persoonlijke eigendommen in een kluisje te bergen.
Nadat het startsein was gegeven, ging ik meteen snel (voor mijn gevoel dan) weg. Een beetje te snel misschien maar ik zou wel zien waar het schip strandde. Uiteraard hield ik dat tempo niet vol, temeer omdat het warm, èrg warm was, veel deelnemers verklaarden na afloop daar last van te hebben gehad. Maar echt ingezakt ben ik ook niet, uiteindelijk kwam ik in een tijd van 25'48'' over de meet. Niet sensationeel maar voor mijn leeftijd okee en wel tien seconden sneller dan vorige week.
Na mij gedouchd en omgekleed te hebben - het zweet gutste zelfs toen nog uit alle porieën van mijn lichaam, zó warm was het - nog even gezellig wat gedronken met Jan en een groep snelle 'spartanen' en hun coach Mulay Najib, naderhand met Michel, Hizkia en Pierre.
Nu kun je je afvragen wat dit alles te maken heeft met dat jongetje met gitaar hierboven. Welnu, ik was toen vijftien jaar en had met mijn (een paar jaar geleden helaas overleden) neefje Peter Bourgonje gitaarles bij René Nodelijk. René had toen al landelijke bekendheid als topgitarist en leider van zijn band 'René and the Alligators'. Ook als persoon viel hij op door zijn geweldige vetkuif, maar zelf was hij een heel rustige en vriendelijke jongen. Die gitaarlessen gaf hij overigens aan het Westeinde, in een ruimte van de toenmalige muziekwinkel van Bas van der Rest.
Neef Peter had bepaald talent, hij heeft naderhand ook in diverse bands en muziekgroepen gespeeld. Aan mij is echter geen groot gitarist verloren gegaan, integendeel. Ik zat altijd te klooien met mijn vingerzetting maar, eerlijk gezegd, ik deed ook nooit mijn huiswerk. Toen ik een keer tegen René zei: "Je hebt het of je hebt het niet" was zijn antwoord droogjes: "Dan moet je zorgen dat je het krijgt". Die woorden zijn mij altijd bijgebleven. Maar goed, de liefde voor muziek is - zij het op passieve wijze - nooit overgegaan.
 |
| René and the Alligators 50 jaar geleden en vandaag de dag, anno 2016 |
Dat kwam mooi uit, want die middag was ik toch op het strand. Ik was niet de enige jongere oudere die op de ouderwetse rock and roll van de groep afkwam: het stond letterlijk zwart eh.. GRIJS van de mensen. Het optreden was dan ook in het kader van het Golden Oldies Festival, beter gezegd Boulevard of Golden Oldies. Op deze site kun je zien welke bands uit inmiddels lang vervlogen tijden de komende weken nog op het programma staan.
Renée and the Alligators speelden hoe dan ook met onverminderde enthousiasme hun bekende repertoire af, vrijwel alle oude rock-klassiekers uit de jaren zestig en zeventig kwamen voorbij.
De rest van deze (strand)middag is trouwens ook prima verlopen, de zon brak steeds meer door en verdreef het grootste deel van de nog aanwezige schaapjeswolken. Wel stak er 's avonds een aanvankelijk verkoelend en naderhand wat fris windje op, maar toen zaten we al lang en breed te chillen op een loungebank voor strandpaviljoen 'People', onder het genot van een drankje en een lichte maaltijd.
De clash van generaties - 'ouwetjes' die op de Boulevard van Golden Oldies waren afgekomen, en jongeren die helemaal gefocusd rondliepen, turend op hun smartphones - werd goed duidelijk op het Deltaplein en in de duinen: honderden jongeren en ook al wat ouderen waren fanatiek bezig met het opsporen en vangen van Pokemons.... Ach, ieder zijn ding zullen we maar zeggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten