Over The Hills and (not so very) far away!

Zo'n Duinrellcross roept associaties op met echte 'heuvel-songs', zoals deze en deze. Maar dat is achteraf, zittend achter de PC, want tijdens het rennen ben je alleen bezig met overleven. Nou ja, overdrijven is ook een vak, maar toch is het geen makkelijke cross, wel de mooiste van onze regio. Dat vind ik tenminste.

Peter van Soest had gisteren al wat plaatjes van het parcours op FB gezet. Zo zag het er dus ongeveer uit alleen zie je niet hoe hoog de hellingen waren, vooral bij het eerste deel van het circa 2800 meter lange parcours, dat door de korte crossers tweemaal en voor de lange cross driemaal moest worden afgelegd.

De Duinrell-cross is een van die loopjes waarbij ik vrijwel altijd van de partij ben. Dit jaar dus ook. Vanmorgen ging ik met de randstadrail naar Den Haag CS, waar Jan Groeneveld wachtte. Ditmaal zou hij niet meelopen maar hij ging mee om te kijken en te supporten. Even later gingen we met de bus naar Wassenaar, vanaf de halte was het ongeveer vijf minuten lopen naar de ingang, en vanaf daar een kleine tien minuten naar de start. Zoals elk jaar eigenlijk.

Mooi op tijd (om precies te zijn: 12:16 uur) gingen de 5 km en de 8,5 km lopers van start, bij elkaar best een flink gezelschap. Al na een kleine 100 meter kwam de eerste klim en moest ik al van hardlooppas overgaan tot lange wandelpas, wat in mijn geval nauwelijks scheelt qua 'snelheid' maar waardoor ik nog wel een restje adem overhield voor wat daarna kwam: bospaadjes, hellinkjes, een zwaar stuk met uitsluitend mul zand en een diepe afdaling. Tegen het eind van de tweede ronde kreeg ik kramp waardoor het tempo drastisch omlaag ging. Van de weeromstuit werd ik ingehaald door zeker vijf medelopers en loopsters. Even speelde ik met de gedachte om uit te stappen maar ik wist te herstellen waardoor ik de laatste ronde ook nog redelijk ben doorgekomen, soms stukjes wandelend om de zuurstofopname te reguleren maar overwegend rennend. Uiteindelijk kwam ik in iets meer dan 55 minuten over de finish en dat viel mij nog best mee.

Overigens zijn er nog geen uitslagen en evenmin foto's van deze editie, dus moeten we het even doen met plaatjes van 2015...

Na afloop nog even koffie gedronken in Duinrell (La) Place, waar ik aanschoof bij Groep 5. De dames hebben weer hun beste beentje voorgezet en hoewel het stuk voor stuk behoorlijk snelle vrouwen zijn geen podiumplaatsen ditmaal. Wel mooi was dat trainer Wim Hartman na lange tijd weer de hele cross heeft uitgelopen. Overigens mocht ik met hem en zijn vrouw Trudie mee terugrijden naar Den Haag.