Apenrots-gedoe tijdens Prinsjesdag

Ik zat vannacht in de trein, maar begreep dat ik door overstappen op het vliegtuig sneller thuis zou zijn. Weer iets nieuws, binnenlandse lijnvluchten. Moest het maar eens uitproberen. Op een of ander station - waar dat was, geen idee, zal Schiphol geweest zijn - stapte ik inderdaad uit en over op een vliegtuig. Ik zat daar vrij comfortabel en wachtte af. Maar na een paar minuten sloeg toch de twijfel toe. Was het wel zo slim wat ik deed?

Begon 'm een beetje te knijpen en besloot uit te stappen. Ik stond op maar net op dat moment ging de deur dicht en verzocht de oudere vriendelijke stewardess de passagiers: 'fasten your seatbelts'. Het vliegtuig taxiede over de startbaan en steeg kort daarna op. Nou ja, God zegene de greep. Maar na drie minuten had het vliegtuig toch een redelijke hoogte bereikt terwijl het eigenlijk had moeten landen, het eerstvolgende vliegveld zou bij Hilversum moeten zijn. En van daaruit naar Den Haag.

Dus vroeg ik aan een keurige grijzende heer naast mij of hij wist waar de eerstvolgende stop was. Ja hoor, dat kon hij wel zeggen, dat was in Israël. "Nee hè, dat meent u niet!" reageerde ik ontzet. Zat ik in het verkeerde vliegtuig. Ik had nu ècht een groot probleem, temeer omdat ik geen paspoort of ID-kaart bij me had en ook geen vliegticket omdat ik dacht dat dit niet nodig was. Sterker nog, ik had vrijwel niets bij me.

Ik trok de aandacht van de oudere stewardess en zette uiteen wat het probleem was. Het was een vriendelijke vrouw met voldoende empathie om begrip te tonen voor mijn situatie. Maar helaas, ik kon niet veel anders dan berusten en meevliegen naar Israël.

Ik moest  maar het thuisfront bellen om dit onwaarschijnlijke verhaal op te dissen en er dan maar meteen bij te vertellen dat ik er een paar dagen aan vast zou plakken om te 'sightsee-en'. Van de nood een deugd maken 'zeg maar'.

Maar toen kwam de vriendelijk-zorgzame stewardess naar mij toe met de mededeling dat ergens een tussenstop mogelijk was. Wat en waar het was ben ik nooit te weten gekomen want toen werd ik wakker....

Ik was blij dat ik in mijn eigen bed lag en allang thuis was. Het was 'maar' een droom.

Apenheul

Wonderlijk was dat ik om acht uur wakker werd, aanmerkelijk later dan normaal. Prinsjesdag! Normaliter ga ik - als rechtgeaarde Hagenese Hagenaar - altijd naar de stad om iets van de sfeer te proeven: de kanonniers op het Malieveld, de rijtoer met optocht van de Koning en zijn gevolg, de troonrede die in diverse grotere café's live wordt uitgezonden.

Maar vandaag werd het iets totaal anders: we gingen op voorstel van mijn dochter naar De Apenheul in Apeldoorn. Op familiebezoek dus, zo luidt het welbekende inkoppertje.

Pittig stukje rijden met de auto (anderhalf uur heen, twee uur (want spitsuur) terug). Maar wat een mooi en leuk dierenpark is De Apenheul zeg. Ik was er eerder, weet niet eens meer hoeveel jaar geleden. Wat ik mij vooral herinner was het brutale gedrag van de apen, ze klommen gewoon tegen je op en probeerden - al te vaak met succes - allerlei etenswaren te jatten. Daartoe maakten ze zelfs tassen open.

Inmiddels deelt het park vooraf 'aapvrije' tassen uit waar je jouw eigen tas, etens- en drinkwaren e.d. kunt stoppen. We hebben de meest uiteenlopende apensoorten gezien en de lunch in het Apenheul-restaurant genuttigd.

"Ik ben helemaal niet eng. U bent eng!"

De foto's zeggen genoeg lijkt mij zo. "Het was een mooie dag" zei Chloë toen we afscheid namen en zo was het maar net!