Als dammers gaan schaken...

De afgelopen dagen wel vrij veel lichaamsbeweging genoten, maar hardlopen was er niet bij. Komt morgen wel.

Vrijdagochtend met acht anderen het krachthonk bezocht. Naast de gebruikelijke oefeningen ook weer eens een partijtje 'droogroeien', mede geïnspireerd door Chris O.M.. Daar was ik vroeger redelijk goed in, maar heb er lange tijd niets aan gedaan. Moest het maar weer eens oppakken, maar nu voelde ik mijn armen al na vijf minuten.

Een van de aanwezigen, Peter E., is inmiddels naar New York vertrokken om deel te nemen aan de marathon, een van de grootste en meest legendarische. Ben benieuwd hoe het hem en vele andere loopvrienden daar zal vergaan. Alvast veel succes en vooral plezier gewenst!

Terug naar huis - ik was lopend - viel er een stevige bui, maar de zon scheen tegelijkertijd. En dan krijg je natuurlijk weer zo'n fraaie regenboog. Heb wel geprobeerd 'm te fotograferen maar dat is matig gelukt, het was zo'n complete, 'hele' boog.


Vandaag, zaterdag dus, ben ik - waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar - naar de Waterleidingduinen gegaan. De bronst van de damherten is nu op zijn hoogtepunt, en dat bleek ook wel. Na eerst weer de vermaarde Oase-pannekoek met appel èn appelsap te hebben verorberd, liep ik de vertrouwde zes kilometer lange route naar het gebied waar de meeste damherten bruiloft vieren.



Dat gaat gepaard met veel geknor en gereutel, hier en daar wat hees door het constante burlen, en de nodige schermutselingen tussen de bokken.

Nog te jong om mee te doen met de bronst. Over twee, drie jaar? Voor hem te hopen dat-ie niet tot de 'afschot' damherten hoort...

Op onderstaand filmpje meten twee van die stoere knapen hun krachten. Een duidelijke winnaar of verliezer is er niet, zodra ze er genoeg van hebben gaan ze weer achter de dam-dames aan. Heel wat hinden zullen een 'Me too' beleving hebben deze dagen. Aan de andere kant zijn het wel de hinden die uiteindelijk bepalen welke bok hen mag bepotelen.