50 jaar hardlopen

Vandaag is het 100 jaar geleden dat Fanny Blankers-Koen het levenslicht aanschouwde. De afbeelding van Google vandaag deed mij (ons) hieraan herinneren.

Bedacht mij alweer een tijdje terug dat ik dit jaar ook een officieus jubileum vier, voor mezelf tenminste. Dit jaar, in 2018, loop ik namelijk 50 jaar hard.

Het hardlopen is in mijn diensttijd begonnen - ik ben van lichting 68-2 - en zat als jong soldaat bij de Geneeskundige Troepen. Voordat ik na mijn 'opleiding' in Amsterdam (Bloedtransfusiedienst) werd gedetacheerd, was er een sportdag op de kazerne. Daar bleek ik allesbehalve een uitblinker, op één onderdeel kon ik echter goed meekomen: hardlopen.

Militaire dienst, met Jan Veldhuis bij de Bloedtransfusiedienst

Ik werd toen derde (ja, waarop eigenlijk: 1500 meter?) en vanaf dat moment ben ik - ook omdat ik 'van mezelf' moest afvallen - regelmatiger gaan lopen, eerst korte afstandjes, daarna prestatielopen (in het begin vooral strandloopjes) en na vele jaren verder als lid van atletiekverenigingen (V&LTC, Hague Road Runners, Haag Atletiek). Nooit een echt talentvol loper geweest, eerder een gedreven 'recreant', maar wel al vijftig jaar enthousiast.

Tot op de dag van vandaag!

Aan de start bij een van de strandloopjes uit de jaren tachtig

Wie wel een talentvol loper (vooral 400m) was destijds: Rijn van den Heuvel, wij zagen hem regelmatig rond de kazerne zijn razendsnelle trainingsronden afleggen. Hij was ook een van onze kamergenoten destijds.

Na zondag op dinsdag en woensdag een beetje voor mezelf getraind. Dinsdag ging vrij moeizaam, maar een kleine drie kwartier ging nog wel om de beweging er in te houden. Woensdagavond had ik totaal geen fut meer om te lopen. Hoe dat kwam weet ik niet precies. Overdag had ik al aardig wat gewandeld en met gezin geshopt - kwam volgens mijn stappenteller op 20.000 stappen - en dat, in combinatie met fietsen, korte nachten, de krachttraining die ochtend en wellicht daardoor ook lichte pijntjes - zal aan die futloosheid hebben bijgedragen.

Het was druk in het krachthonk woensdagochtend...

Maar ja, wat later die avond toch maar de stoute loopschoenen aangetrokken en met frisse tegenzin naar buiten. Aanvankelijk ging het stroef en moeizaam, binnen tien minuten was ik terug. Toch mijn sportkleren aangehouden en na een kwartiertje tv kijken en koffie drinken weer naar buiten. Mijn schoenen voelden zwaar aan mijn voeten dus wederom naar huis om van schoeisel te wisselen.

Daarna wéér naar buiten en hèhè, het ging toen eindelijk een beetje op een training lijken. Het kwam neer op een loopje waarin twee 'aflopende trappen' zaten: snelle minuutjes volgens het schema 6-4-2 minuten, met twee minuutjes rust tussen de tempo's en tien minuten rust tussen beide 'trappen'. Eén blok heb ik helemaal volbracht (gebied Laan van Meerdervoort, Bosjes van Pex en Stokroosveld), de tweede alleen de eerste zes minuten daarvan. De rest niet vanwege protesterende ingewanden. Maar goed, al met al toch tevreden dat ik 'iets gedaan heb' en de tempo's gingen best redelijk.