"Let me tell you about the Birds and the Bees"

"Heb jij nog wat te pimpelen bij je?"

In voorjaar en zomer staat mijn biologische klok op 'vroeg wakker en vroeg opstaan' ingesteld. Een uitslaper ben ik niet, maar ja, je wilt toch de tijd tussen opstaan en ontbijt zien te vullen. Voor dit seizoen is dat geen enkel probleem: aankleden, rugzak om, fototoestel mee, en wandelen maar. Zo ook vanochtend, om kwart over vijf stond ik buiten en amper tien minuten later was ik in de Bosjes van Pex waar de vogeltjes kwinkeleerden dat het een lieve lust was. 

Doorgelopen en via de Laan van Poot de duinen in. Het voordeel van zo vroeg in de natuur dat je je alleen op de wereld waant, bepaald een luxe gevoel in ons zeer dichtbevolkte land. Tijdens de wandeling - deels over paardenpaarden - hoorde ik drie nachtegalen het hoogste lied zingen, maar zij waren niet de enige vogels. Ik hoorde onder meer winterkoning, kool- en pimpelmezen, merels, vinken, roodborstjes en naderhand, weer terug via de Bosjes van Pex, naast genoemde vogels ook zanglijsters, zwartkoppen en de tjiftjaf.

Onderweg regelmatig de camera gebruikt. Hierbij een aantal van de beter geslaagde (vind ik).

Zwartkop (Sylvia atracapilla)

Zanglijster (Turdus philomenos)

Pimpelmees (Cyanistes caeruleus)

Groenling (Chloris chloris)

Even terug naar de vrijdag. Die ochtend een stukje meegetraind met 'Groep Maarten'. Het groepje was samengesteld uit een drietal snelle dames (Ilse, Ellis en Eveline) en hun mannelijke groepsgenoot Jos met zijn collega. Pieter Evegroen, amper hersteld van de marathon, deed ook mee. Maar ook waren twee Haagse Roadrunners van de partij, Zier en Jan G.

Kortom, stuk voor stuk lopers die behoorlijk sneller zijn dan ik. Toch maar even proberen, zij het in mijn eigen tempo. Na het inlopen op het grasveld en wat lichte korte versnellingen bij wijze van 'opwarming', het programma: vijf keer 200 meter.

De eerste keer was duidelijk nog een opwarmertje, toen liep ik 55 seconden op de 200m. Daarna ging het wel iets sneller, twee keer rond de 52 seconden. De vierde sloeg ik over en de vijfde en laatste voluit, wat resulteerde in 49 seconden en nog wat.

Over de Bosjes van Pex heb ik het regelmatig. Niet zo gek, het ligt op een steenworp afstand (wel door iemand als Erik van Vreumingen geworpen dan) van ons huis. Ik kom er dagelijks.

Ook kom ik met enige regelmaat bij Restaurant Pex. Al is het maar om een kopje koffie te drinken met een sportvriend of met familie terwijl kleindochterlief zich vermaakt op het springkussen.

Donderdagavond gingen wij er eten. Wat opvalt aan de uitspanning - die midden in de Bosjes van Pex staat - is de informele uitstraling.  Ook de menukaart oogt op het eerste gezicht wat sober, wat in schril contrast staat met de prima kwaliteit en hoeveelheid van het gebodene. Er is voor elk wat wils, want het is een echt familierestaurant en, wat je noemt, 'kidsproof'. Geen restaurant voor 'snobs' denk ik zo. Des te verrassender was dan ook het eten.

Alles was even lekker: het breekbrood was vers en warm-knapperig, de pompoensoep smakelijk en zo heet als soep opgediend moet worden. dat gold ook voor de cappucino achteraf. Zelf nam ik vooraf een voortreffelijke, goed gevulde Ceasarsalade met gamba's, mijn tafelgenoten gefrituurde/gebakken gamba's als voorafje, saté en biefstuk. Een van ons had nog ruimte voor een toetje, dat was een bordje met twee royale puntjes brownies met vanille-ijs en slagroom. Wat ook meewerkte was het weer, we waren er op die warme 19 april 2018 en zaten buiten. Zelf vind ik buiten eten niet ideaal voor een 'officieel etentje', maar binnen zitten was nu geen optie. Een geslaagd etentje was het dus wel, kortom.