Twee minuten

Voor het eerst van mijn leven heb ik de twee minuten stilte niet meegemaakt. Even voor acht uur viel ik in slaap op de bank, twintig minuten later werd ik wakker. Op dat moment vond de kranslegging bij het monument op De Dam plaats. Het zeer vroege wakker worden, de intensieve training en de wandeling vandaag heeft kennelijk zijn uitwerking gehad.

Nou ja, stil was ik in ieder geval wel. Was ik altijd al, niet zozeer uit braafheid of omdat ik daadwerkelijk aan de doden dacht (hoewel ik dat wel altijd probeerde) maar meer omdat ik het wel iets vond (en vind) hebben, twee minuten stilte. Geen gepraat, geronk of getoeter van gemotoriseerd verkeer. Slechts het gezang van nachtegalen, voor zover de herdenking plaats vond op de Waalsdorpervlakte.


Twee minuten. Daar bleef ik tien keer onder vanmorgen. Met Maarten de Niet en zijn gevolg onder wie Jan, Zier, Ellis, Ilse, Pieter, Pierre en Wim, deden we een baantraining: Tien keer tweehonderd meter (10 x 200m.). Daar ging uiteraard een vrij uitgebreide warming up aan vooraf. Het was een groepje met redelijk grote verschillen, de lopers gingen van 35 tot 59 seconden op de 200 meter. Zelf lukte het mij om zo tussen de 50 en 55 seconden te blijven. Voor de eerste keer heb ik het hele programma afgewerkt, dat had ik van tevoren niet gedacht, Ik wilde ook nog wat krachttraining doen, maar evenals vorige week was daar geen tijd meer voor.

Later op de dag ging ik, als een Louis Davids après la lettre, 'naar de bollen'. Dat wil zeggen met de trein naar Hillegom. Van voorgaande jaren weet ik nog hoe fraai het daar was met die kleurrijke bloembollenvelden en hoe zoet de geur van hyacinthen de hele omgeving bezwangerde.

Echter nu viel het daar bitter tegen. Akkoord, ik heb wat plaatjes gemaakt van de bloeiende bollenvelden die er waren, maar dat bleken zeldzame kleine oasen in een grote bruin- of  groengekleurde omgeving. Het merendeel van de velden was òf kaal, òf de bloemen zaten nog in knop, òf de bloemen (overwegend tulpen) waren al uitgebloeid. Daarbij komt dat Hillegom een zeer wandelaars-onvriendelijk dorp is: vanaf het station moet je een flink stuk over de openbare verkeersweg waar geen voetpad of trottoir langs loopt. Het is dus goed uitkijken en bij herhaling de berm in om niet te worden geschept. Maar goed, het was heerlijk wandelweer en dat is ook wat waard...