Running Beach Boys and Girls

En toen was het weekend voorbij en was er alweer de maandagavond-training. Daar heb ik geen foto's van, vandaar maar een plaatje van de zonnige zonnebloem bij onze voortuin, past immers bij het weer, en een foto uit mijn archief omdat het ook te maken heeft met hardlopen en strand. Tja, je moet toch wat...

Maar terug naar de training van maandag.

Het was heel warm, en dan te bedenken dat de ergste hitte nog moet komen. Reden genoeg voor Arie om de training aan te passen. Volgens het schema moesten twee series van 6 x 400 meter (in 5 km tempo) worden afgewerkt maar het werd één serie. Had bijna geschreven: 'slechts één serie' maar het was al zwaar genoeg.

Wat niet wegneemt dat ongeveer de helft van de groep zo heldhaftig was om na de laatste 400 meter en na een - noodzakelijk en dorstlessend - bezoek aan de pomp, de steilste trap/heuvel van het Puinduin te nemen. En dat tegen het eind van de training en in die warmte! Kennelijk lukte het alleen Alex, de Fransman in ons gezelschap, om het duin in een pittig tempo te bedwingen want als eerste van de klimgroep voegde hij zich weer bij de anderen 'beneden' aan het duin.

Strandloopje met start bij De Pier (zal 'ergens' in de jaren tachtig zijn geweest)

Maar we waren er nog niet! Wij vervolgden onze weg naar Kijkduin (met een stuk geleidelijk  omhoog) en bij Atlantic gingen we het strand op. Over het nog behoorlijk drukke strand liepen we wederom in een flink tempo - voor mij althans, ik liep toen voorop met de 'snelle jongens' van de groep (Arie, Ton en Peter) - richting strandpaviljoen Millers. Echter gaven de benen er na enkele minuten de brui aan: de pittige 'vijfjes' van zowel zaterdag als zondag zaten kennelijk nog in mijn lijf.
De kopgroep met Karen in hun kielzog werd vanuit mijn wandel-perspectief gezien steeds kleiner.

Ter hoogte van bovengenoemd strandpaviljoen pauzeerden wij voor het laatste onderdeel van de training: een verfrissende zeeduik. Evenals de vorige keer!

Het water was ronduit heerlijk, de zee rustig en er waren geen kwallen. Er stond ook geen wind. Na zo'n vijf tot tien minuten badderen gingen we weer het water uit, droogden ons zo goed of zo kwaad als het ging af en begaven ons op de terugweg. Eerst nog die lange steile 'pukkel' op, daarna snel naar beneden tot aan de De Savornin Lohmanlaan. Op de Laan van Poot nog een laatste versnelling er uit gegooid - de rustpauze en het zeebad hadden ons (mij wel) kennelijk goed gedaan - voordat we het sportpark op draaiden.

Na het douchen nog wat te hebben 'gechilld'  op het buitenterras van het clubhuis, weer op de fiets naar huis. Voelde aan benen en rug dat ik wel 'iets gedaan' had, in ieder geval vandaag maar een rustdagje nemen...