Woensdagavond trainingsavond. Een deel van de lopers ging 'gewoon' trainen met hun groep - en dat was pittig begreep ik later - , een ander deel deed mee aan de tweemaandelijkse coopertest, die enkele jaren geleden door Jan Passchier nieuw leven is ingeblazen.
Hoewel lang niet elke serie - er waren er zes - was 'volgeboekt', zijn meerdere lopers en loopsters, ervaren en minder ervaren, snel en minder snel, voor de befaamde test-afstand gegaan.
Wat iedereen na afloop in ieder geval trots kan zeggen is dat ze de coopertest in 12 minuten hebben volbracht!
Dat geldt ook voor mij. Tegenwoordig loop ik bij lange na niet meer het aantal meters dat ik in de jaren zeventig haalde, wat logisch is. Nu ik zelf in de jaren zeventig van mijn leven ben beland, toch maar weer van start gegaan.
Nadat ik eerst wat foto's en bewegende beelden (staan op Facebook) had gemaakt van een groep voor mij, was het om 20:10' zo ver. Na de start relatief rustig weggegaan en geprobeerd in een regelmatig tempo te komen. De eerste ronde ging in twee minuten, de tweede al over de vier minuten, waarop Leen mij aan de zijlijn aanspoorde een tandje bij te zetten.
Wilde ik in een - voor mijzelf - aanvaardbaar aantal meters eindigen, moest ik inderdaad proberen wat te versnellen. Dat lukte aardig, de derde ronde had ik de twee lopers voor mij ingehaald, maar weer twee ronden haalde een van die lopers mij weer. Nu loop je een coopertest voor jezelf, het is geen wedstrijd, maar toch stimuleert of demotiveert het als er enige concurrentie op de baan is. Hoe dan ook lukte het mij niet om de door mij gewenste 2400 meter te halen, maar met 2360 meters had ik ruimschoots aan mijn verwachting om 'ergens' tussen de 2300 en 2400 meter te 'finishen' (als je dat zo kunt noemen) uit te komen, voldaan. Voor mijn leeftijd is dat resultaat - volgens de tabellen - zelfs uitstekend te noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten