Herfstroedels...

We zijn weer aan een update toe. De afgelopen week heb ik, na de 10 km bij The Hague Road Runners op zondag, twee keer getraind. Dat was op woensdag en vrijdag. Niet dat de andere dagen in bewegingloze toestand zijn doorgebracht, elke dag is er wel gewandeld en op donderdag zowel gewandeld als gefietst - op zo'n witte fiets zonder versnellingen - op De Hoge Veluwe.

Woensdag met 'de groep' meegetraind. Sanny leidde de training. Na het inlopen, oefeningen en loopscholing stond een baantraining op het programma, negen keer 600 meter in 5 km tempo, verdeeld over drie series. Tussen de series was steeds 10 minuten herstel en tussen de tempo's 90 seconden. Van tevoren gaf Arie op wat (voor tijd) we op die 600 meter 'mochten' lopen, uitgaande van de tijd die je tijdens wedstrijden over 5 kilometer doet. In mijn geval - ruim 26 minuten over de vijf - kwam dat uit op 3 minuten en 3 seconden als ik mij goed herinner.

Echter ging het toch iets harder zonder dat ik mij daar erg voor hoefde in te spannen, ik kwam steeds op - naar schatting - 2'55'' uit. Moet er bij zeggen dat ik mij baseerde op de twee loopsters vlak voor mij, want ik had geen klokje om. Wel heb ik er slechts zes van de negen gelopen, na de tien kilometer die nog in mijn benen zat wilde ik niets forceren.

Klaar voor het zesde rondje....

Vrijdag weer de 'tweehonderdjes' met de informele groep van Maarten. Er stond een stevige wind maar we liepen 'droog' voor zover het om de regen ging. Ook nu heb ik mij beperkt tot zes van de tien 'halve rondjes' omdat ik daarna -evenals Pierre - nog even in het krachthonk wilde stoeien met wat ijzer.

Echter kwam de hele loopgroep ook het krachthonk in en deden onder leiding van Maarten behoorlijk pittige grondoefeningen.

Nog even terugkomend op De Hoge Veluwe. Het was redelijk warm gisteren, op donderdag dus. Ik ging er vooral heen om herten te fotograferen en zo mogelijk te filmen. Juist in deze tijd, de bronsttijd, is daar volop gelegenheid voor. De mannetjes zijn dan maar op één ding gericht - jawel, het is overal hetzelfde - en minder voorzichtig dan anders.

Nu ben ik in de loop van de vijfenveertig jaren dat ik naar de Veluwe ga om herten te spotten misschien wat verwend geraakt, maar ik vond het gedrag van de herten nog vrij lauw. Volgende week ga ik nog een keer die kant op, dan is er misschien wat meer vuurwerk.

Ik heb mij wel de tandjes gefietst op die witte fiets die je gratis kunt meepakken, omdat ik een paar keer op twee verschillende lokaties waar edelherten vertoeven ging kijken, en de drie kilometer lange weg tussen beide 'uitkijk-locaties' in (uitkijkpost Wildbaanweg en Oud Reemst) zat vol stijgingen. Viel niet mee met mijn pijnlijke knieën op een fiets zonder versnellingen, maar je moet er wàt voor over hebben...

Onderweg toch nog een paar foto's in herfstsfeer kunnen maken!