Duinstrandloop: 'Done'...

Na de race...

Raar eigenlijk, soms doet een mens dingen waarin hij/zij niet goed is. Herkenbaar? Dat je bij herhaling iets doet waarvan meermalen is bewezen dat het je niet ligt maar waaraan je toch 'lol' beleeft. Waarom? Geen idee, misschien vanwege de uitdaging.

Ik spreek uiteraard voor mezelf en ik heb het over de Duinstrandloop. Vandaag was het weer zo ver. Het is een van de loopjes die bij het vaste stramien van Haag Atletiek horen. En uiteraard was ik weer van de partij. Nu moet gezegd worden dat de opkomst niet overdonderend was, in totaal deden zo'n 75 personen mee (55 mannen en 20 vrouwen). Oorzaak van de relatief lage opkomst? Het zou kunnen zijn omdat veel Haag-leden gisteren aan de Meijendel-loop hebben deelgenomen, een pittige 25 kilometerloop door de duinen. Ook waren er meerdere 'concurrerende' loopjes in de regio.

Na aankomst nog een korte warming up gedaan met Murat, die naderhand een mooie tijd wist neer te zetten.

Maar goed, al met al was het toch weer een geslaagd evenement. Het was wel koud maar omdat er amper wind stond was dat uit te houden. En het parcours: tja, dat is domweg zwaar, héél zwaar. Mijn ervaring dan hè, anderen vinden het mogelijk meevallen. Grotendeels door de de duinen en anderhalve kilometer over het strand. Veel mul zand en een aantal stevige klimmen - waarbij ik stukjes moest wandelen - maakten dat ik al na twee kilometer 'buiten adem' was. En dan toch proberen het tempo vol te houden wat best moeilijk was. Het betekende dat ik de hele tijd - ruim 7,5 kilometer - hijgend 'boven mijn adem' liep te zwoegen. Leeftijdgenoten Wim Kramer en George Buning liepen mij al na twee, drie kilometer makkelijk voorbij, weer later werd ik gepasseerd door een groepje met onder anderen Hans Uytenhout, Ton van der Pol en Bert Gerritsma. Laat maar gaan, ik liep al in de overlevingsmodus.

Deze is alweer van een paar jaar terug!

Maar goed, het lukte nog wel om onder de 48 minuten (47'40'') over de meet te komen. Gelet op het feit dat ik alles heb gegeven viel mij dit toch wat tegen. We moeten het er maar mee doen!

Na afloop nog met een paar jongens van Sparta - uit de 'Mulay' groep - iets gedronken en nagepraat in de kantine van Haag, waar ook goede snert werd geserveerd.

En volgende week weer zo'n cross waarbij je mij in de achterste gelederen zult aantreffen: de Duindigt Cross!

Blijven trainen jongens, blijven trainen!