Gladheid-mijdende trainingsslalom

Door aangestampte en bevroren sneeuw was het hier en daar behoorlijk glad op trottoirs en secundaire wegen. Hoe dan ook ging ik woensdagochtend met de benenwagen naar de Laan van Poot, deels joggend, deels voorzichtig wandelend. De rotonde tussen Daal en Bergselaan en Wildhoeflaan is inmiddels gebruiksklaar, nu de rest nog.

Na het gebruikelijke ritueel in het krachthonk, even koffie gedronken met z'n allen en daarna weer teruggewandeld naar huis. Daar nog wat gelezen, maar het plan was ook om te gaan lopen. Even later met de tram naar de stad om bij Decathlon een trainingsjasje 'voor koud weer' te kopen. Ze hadden er nog net eentje in mijn maat.

Thuisgekomen, meteen omgekleed, ook dat jasje aangedaan en naar buiten. Plan was om een training geheel volgens het schema te volbrengen. Bij wijze van warming up liep ik van huis via Zonnebloemstraat, Daal en Bergselaan, Wildhoeflaan en Fuutlaan naar de duinen en bij het Fuutpad omhoog en verder tot aan het strand. Ook nu ging dat vooral joggend met af en toe wat inhouden bij stukken waar het echt glad was. Maar eenmaal op het strand en bij het minder zachte zand aan de kustlijn, kon ik 'los'. Op het programma stonden drie series van 200-600-400-800 meter, met steeds een minuut herstel tussen de versnellingen en vijf minuten herstel tussen de series. Omdat afstanden op het strand wat moeilijk in te schatten zijn (ik heb geen Garmin) maakte ik er 1-3-2-4 minuten per serie van.

Moet zeggen dat het best goed ging, op mijn tomtom horloge zette ik de stopwatch aan, dus er is niet gesmokkeld met de tijden. De eerste serie ging over het strand richting Kijkduin, de tweede een paar rondjes in de omgeving van Kijkduin zelf (boulevard, overdekte winkelcentrum en voetpad door de duinen) en de derde vanaf Kijkduin naar Meer en Bosch, in Meer en Bosch zelf en de laatste vier minuten vanaf Meer en Bosch over de Laan van Meerdervoort tot aan het De Savornin Lohmanplein. Wat wel iets meer dan 800 meter is, bijna een kilometer in iets onder de 5 minuten. Voor het eerst sinds maanden gingen de tempo's redelijk naar mijn zin.

En oh ja, dat jasje zat prima - op het eerste gezicht leek het wat aan de korte kant, maar het kroop niet op.

En 's avonds natuurlijk weer even naar de club voor de gezelligheid met een biertje. Dat werden er twee.

Dat ik niet zo vaak - vooral 's winters af en toe - met de groep meetrain, heeft deels met opportunisme te maken (overdag lopen bevalt mij in dit seizoen beter) maar ook met onzekerheid. Mijn lopen is erg wisselend, de ene keer loop ik als een zonnetje, de andere keer moet ik steeds afhaken wanneer mijn lichaam - op wat voor manier ook - gaat protesteren. En dat afhaken is niet prettig, ook niet voor de anderen. En ja, ik ben ook vrij asociaal als het op lopen aankomt, ik ben geen gezellige prater tijdens het trainen (daarna gaat het wel), eigenlijk vind ik solo lopen best fijn.

Maar laten we wel zijn: je wordt steeds ouder en eigenlijk mag je blij en dankbaar zijn dat je überhaupt nog kunt lopen. Ik zie het nog een paar maandjes aan, mocht het niveau dusdanig zakken dat ik niet meer met de groep mee kan, dan zal ik toch overwegen om in een andere groep te gaan lopen. Wat niet de eerste keer zou zijn, in het afgelopen decennium ben ik van groep 3 naar groep 5 gegaan en nu loop ik sinds een jaar of drie bij groep 7. Zelf denk ik dat ik nog wel een tijdje mee kan, maar mijn positieve geest houdt niet altijd gelijke tred met mijn fysieke mogelijkheden. Even aanzien maar.