Gistermorgen maakten wij een 'soort van' overdagtripje naar de stad van zoete lieve gerritje. Hoofddoel was het bezoek aan het Noord Brabants Museum, waar tot april een expositie is van Jan Sluijters werk in zijn 'wilde jaren' periode. Wij hebben meteen het belendende Design Museum meegepikt dat in het teken stond van de befaamde graficus-illustrator Jean Cocteau.
Uiteraard gingen wij meteen na aankomst in Den Bosch bij Jan de Groot een bossche bol met een cappucino verorberen. Daarna een korte wandeling door de altijd aantrekkelijke stad, waarbij wij na een half uur uitkwamen bij het museum.
Zelf mag ik mij een fan noemen van het werk van Sluijters. Zonder diep in te gaan op zijn leven en werk - daar wordt op de site van het NBM al ingegaan - kan gezegd worden dat veel van zijn kleurrijke en veelal prachtige schilderijen deel uitmaken van deze expositie, evenals werken van tijdgenoten onder wie Kees van Dongen.
Na een uur gingen we naar het museumrestaurant op de benedenverdieping voor een 'break'. Het was erg druk, dus toen na een half uur wachten nog steeds de bestelde chocolademelk niet gearriveerd was hebben we de bestelling maar geannuleerd en zijn we verder gaan kijken.
De kans dat je, lopend door het gebouw, als bezoeker meerdere malen om jouw toegangsbewijs wordt gevraagd - in ons geval een museumjaarkaart - is aanwezig. Dat heeft te maken met het feit dat in hetzelfde complex ook het Design Museum is gevestigd. Daar hebben wij ook even rondgekeken.
Daarna nog gewandeld en op de grote markt, aan de voet van de Sint Jans Kathedraal, nog een lichte lunch met een zogeheten 'Croque Madam' gegeten. Vervolgens weer naar het station gewandeld. De trein kwam snel en in Utrecht een voorspoedige overstap naar Den Haag. Laat in de middag waren we thuis.
's Avonds ging de reis naar Zoetermeer. Nou ja, reisje, want vanaf ons huis is het in feite een lange rit met de tram (randstadrail) naar halte Voorweg Laag, vanwaar het nog maar twee minuten wandelen is naar Cultuurpodium De Boerderij.
Voordat Tony Hadley met zijn band het podium betrad, was er nog een vrij lang voorprogramma dat werd verzorgd door zanger-gitarist Serge Naberman. Hij deed dat met veel enthousiasme en gedrevenheid, vooral zong hij nummers uit zijn persoonlijke top-100.
Maar het publiek kwam natuurlijk vooral voor de voormalige Spandau Ballet frontman. En het werd niet teleurgesteld in zijn verwachtingen. Al meteen na opkomst stond het optreden als een huis. Tony verkeerde in blakende vorm, en hoewel meer 'gezet' dan in zijn Spandau Ballet jaren bewoog hij zich de hele tijd over het podium en zong hij de sterren van de hemel. Een echte entertainer dat bijna het hele concert door goed contact had met zowel zijn bandmaten en zijn publiek, zich verontschuldigde voor zijn gebrekkige Nederlands (viel mee), hier en daar handjes gaf en zich diverse malen richtte op zowel de mensen in de zaal als op het balcon.
Het was een spetterend optreden waarbij zowel nieuwe nummers (prima) als oude hits voorbij kwamen. Een feest van herkenning voor het publiek dat inmiddels ook alweer 'ouder' (vijftigers) genoemd kan worden. Maar ik ben wel de laatste die daar iets van kan zeggen: ik was misschien wel een van de oudsten....
Wat mij betreft een superconcert! Geen moment spijt van gehad dat ik ben gegaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten