Door berg en dal klinkt hoorngeschal

Het was gisteren zowel een relaxede als een bijzondere dag.

Een tijdje heb ik niets gepost over hardlopen. Omdat het een weekje was vol familie-activiteiten (o.a. met pasen en een verjaardag), maar ook omdat het de laatste weken niet ging. Of op zijn best heel moeizaam. Steeds een kort stukje omdat de benen zwaar aanvoelden en ik als een slak liep. Bij de laatste groepstraining - afgelopen zaterdag - deed ik, na een uurtje 'solo' lichte loopoefeningen en wat krachtoefeningen -  alleen mee met 'het toetje' dat onze trainer Arie in petto had: drie kilometer voluit (5km tempo) op de baan! Nou, ook dat was geen succes: na drie redelijke eerste ronden volgden er vier die uiterst zwaar gingen, ik kwam als laatste van de groep 'binnen' in 17 minuten. Maar ja, je kunt het ook positief zien: de kilometers zijn wel binnen de 6 minuten gelopen.

Gisteren (woensdagochtend) was er eerst het bankdrukken dat ditmaal niet tot 'de grens' ging, het werd maximaal tien maal 70 kilo. Daarna koffie drinken met z'n allen, waarna ik 'voor mezelf' ben gaan lopen. Ook nu weer een moeilijke inloopsessie van een kwartier, maar daarna ging ik op het grasveld achter het clubhuis op blote voeten mijn tempootjes lopen: drie series van 2-3-4 minuten voluit, met steeds een minuut tussenpauze en vijf minuten seriepauze. Voor de eerste keer sinds weken ging dat weer lekker, het voelde 'snel' aan. Het gras was trouwens nat en aan één kant van het veld stond een rij watersproeiers aan, regelmatig werd ik als ik langsliep deels natgespoten.

's Avonds geen looptraining voor mij, want we gingen uit eten. Daar was aanleiding voor.

 
Veertig jaar geleden stapten 'The Beauty and The Beast' in het huwelijksbootje. Tot verbazing van menigeen - of alleen van mijzelf? - bleven de opvarenden al die tijd aan boord. Vanzelfsprekend? Laten we zeggen dat ik wel iets van een vrijbuiter had (en heb) maar het beest is getemd (lang geleden al), en het vaarwater werd rustiger.

Hoe dan ook werd het heugelijke feit gisteravond gevierd met een etentje met dochter, haar echtgenoot en kleinkinderen bij Bistro Berg & Dal. Altijd gezellig daar. We kregen mooie bloemen, tekeningen van kleindochter Chloë en andere cadeautjes. Een uitgesproken familiemens kan ik mij niet noemen, maar deze avond heb ik ervaren als een roze wolk van liefde.

Door Berg en Dal klinkt hoorngeschal

Het was gisteren zowel een relaxede als een bijzondere dag.

Een tijdje heb ik niets gepost over hardlopen. Omdat het een weekje was vol familie-activiteiten (o.a. met pasen en een verjaardag), maar ook omdat het de laatste weken niet ging. Of op zijn best heel moeizaam. Steeds een kort stukje omdat de benen zwaar aanvoelden en ik als een slak liep. Bij de laatste groepstraining - afgelopen zaterdag - deed ik, na een uurtje 'solo' lichte loopoefeningen en wat krachtoefeningen -  alleen mee met 'het toetje' dat onze trainer Arie in petto had: drie kilometer voluit (5km tempo) op de baan! Nou, ook dat was geen succes: na drie redelijke eerste ronden volgden er vier die uiterst zwaar gingen, ik kwam als laatste van de groep 'binnen' in 17 minuten. Maar ja, je kunt het ook positief zien: de kilometers zijn wel binnen de 6 minuten gelopen.

Gisteren (woensdagochtend) was er eerst het bankdrukken dat ditmaal niet tot 'de grens' ging, het werd maximaal tien maal 70 kilo. Daarna koffie drinken met z'n allen, waarna ik 'voor mezelf' ben gaan lopen. Ook nu weer een moeilijke inloopsessie van een kwartier, maar daarna ging ik op het grasveld achter het clubhuis op blote voeten mijn tempootjes lopen: drie series van 2-3-4 minuten voluit, met steeds een minuut tussenpauze en vijf minuten seriepauze. Voor de eerste keer sinds weken ging dat weer lekker, het voelde 'snel' aan. Het gras was trouwens nat en aan één kant van het veld stond een rij watersproeiers aan, regelmatig werd ik als ik langsliep deels natgespoten.

's Avonds geen looptraining voor mij, want we gingen uit eten. Daar was aanleiding voor.


Veertig jaar geleden stapten 'The Beauty and The Beast' in het huwelijksbootje. Tot verbazing van menigeen - of alleen van mijzelf? - bleven de opvarenden al die tijd aan boord. Vanzelfsprekend? Laten we zeggen dat ik wel iets van een vrijbuiter had (en heb) maar het beest is getemd (lang geleden al), en het vaarwater werd rustiger.

Hoe dan ook werd het heugelijke feit gisteravond gevierd met een etentje met dochter, haar echtgenoot en kleinkinderen bij Bistro Berg & Dal. Altijd gezellig daar. We kregen mooie bloemen, tekeningen van kleindochter Chloë en andere cadeautjes. Een uitgesproken familiemens kan ik mij niet noemen, maar deze avond heb ik ervaren als een roze wolk van liefde.

Running Mood

 
Vanmorgen was weer de wekelijkse training op de baan. Maar niet voor mij, want ik had andere dingen te doen vandaag. Zoals de hele middag op het strand doorbrengen na aldaar met familie te hebben gelunchd. Maar eerst nog naar de Laan van Poot gefietst om de anderen in actie te zien en hun verrichtingen vast te leggen!
Het ging er pittig aan toe, na het gebruikelijke inlopen werd er op de baan tussen de 34 en 60 seconden op de 200 meter gelopen, al naar gelang de snelheid van de individuele deelnemers. En dat tien keer, en steeds onder de enthousiaste en betrokken leiding van Maarten de Niet!

 

Bruggetjes van verleden naar heden

In 45 jaar tijd is er niet zo heel veel veranderd aan de ingang van sportpark Laan van Poot...

Even een korte update van afgelopen week. Woensdagochtend wel krachttraining gedaan. Wat het lopen 's avonds betreft kan ik kort zijn: het ging voor geen meter! En een meter is al zo kort.

Maandag kon ik nog redelijk goed mee met mijn clubgenoten, dinsdag heb ik als opa oppas aardig wat gewandeld en gefietst, en woensdag kon ik nog net het inlopen en de loopscholing volbrengen, maar zodra duurloop 2 (voor mij dl. 3) begon raakte ik al bij Kijkduin achterop en kon met geen mogelijkheid meer aanpikken. Ben afgehaakt en overwegend wandelend teruggegaan. Pijnlijke knieën, stroeve rug, verkeerde schoenen zonder demping, te zwaar, nog niet hersteld van het weekend. Klopt allemaal min of meer, maar misschien moet ik volstaan met: "het ging niet". Hopelijk duurt dat gedoe niet te lang.



Woensdagmiddag kregen wij - met een groepje vrienden onder leiding van gemeenschappelijke vriendin - en IVN-gids - Gerda Idsinga - een rondleiding op landgoed Te Werve. Met aansluitend een brunch in het gelijknamige paviljoen. Dit alles naar aanleiding van haar verjaardag en die van haar echtvriend Wim, die in maart jarig was. Het was een wandeling door een prachtig park met grote markante bomen en een fraaie bostuin. Zie voor foto's deze link: Het is volop lente!

Gerda wees ons op een aantal niet-alledaagse (stinsen)planten, waaronder de paarse schubwortel, de gele aronskelk en daslook. Ook vertelde zij het een en ander over de geschiedenis van het park.

Aan Landgoed Te Werve bewaar ik zelf goede herinneringen omdat ik hier - als modale loper - een keer tweede en het jaar erop eerste ben geworden op een tien kilometerloop. Daaraan deden een paar honderd ambtenaren van diverse ministeries deel. Dat was midden jaren tachtig. Het park en het gebouw is drie decennia later eigenlijk niet noemenswaardig veranderd. Sterker nog: voor mij was het alsof ik er gisteren nog was.

Vandaag is mijn wederhelft jarig, dus de activiteiten spitsen zich op deze dag toe! We gaan wel naar buiten waar de vogeltjes fluiten.

Lenteloop in Brexitland - deel 2 (Colchester)

Maandagavond (gisteravond) weer eens meegetraind met de groep, ditmaal onder leiding van Ilja. Op papier een vrij relaxte training, een duurloopje met drie series van 5 x 30 seconden in 5km tempo. Wij liepen deels door de duinen richting Kijkduin, terug vooral over straat. Na anderhalve week amper hardlopen en de Engelse wandeling nog overduidelijk in de benen, viel het mij niet mee maar heb de training niettemin volbracht.

Terug naar huis, hoorde ik van het vreselijke nieuws van de Notre Dame. Achteraf blijkt dat er veel, maar niet alles is verwoest. Dit wordt - hoe dan ook - zo'n historische dag, vergelijkbaar met 27/11 al is de oorzaak ditmaal hoogstwaarschijnlijk anders.

Ben vaak in Parijs geweest en was benieuwd wat ik (of liever gezegd mijn digitale geheugen) zich kon herinneren van de Notre Dame. Een klik op Google Search leverde aardig wat resultaten op. Ik heb de immense kathedraal diverse malen bezocht, ook van binnen. Diep triest wat daar van over is gebleven - niet veel vrees ik - maar de boel wordt in oude luister hersteld, Macron heeft dit aangekondigd. Toch nog een positief bericht.

Verder nog 'het staartje' van de wandeling door Essex afgelopen weekend. Na afloop verzamelde het voltallige gezelschap zich in Colchester, waar dezelfde bussen en chauffeurs die de lopers op deze dag van punt naar punt hebben vervoerd om half negen gereed stonden om iedereen naar Harwich terug te brengen.

Ondertussen heeft menigeen zich weten te vermaken in het aloude stadje - naar verluidt een van de oudste steden van Engeland - met o.a. bezoek aan het park en de pub. Of meerdere pubs. Zelf nog een kijkje genomen in het museum. Veel nostalgia, altijd leuk. Voor ons Nederlanders een aantrekkelijk museum want gratis toegang....

Zie voor de foto's van het bezoek aan Colchester deze link!

Lenteloop in Brexitland

Een maand of wat geleden heb ik mij ingeschreven voor deelname aan The Essex Experience Walk op 13 april. Dat was dus afgelopen zaterdag. Het is een van een serie wandelingen door de prachtige landschappen die het land rijk is, en die twee keer per jaar wordt georganiseerd door Johan Knoester (ooit aartsvader van de befaamde Discovery Runs in Harwich) en Jaap van Eyk.

Het is niet voor het eerst dat ik meewandel, als ik mij niet vergis is dit de vijfde keer. Ex-collega en wandelvriend (Doornvogel) Walter had ik al eens getipt voor deze loop en ditmaal ging hij ook mee. De belangstelling neemt trouwens toe, ditmaal gaven maar liefst 63 wandelaars acte de présence.

Vrijdagavond vertrokken we met de Stena Hollandica naar Harwich. Daar ging eerst het ritueel aan vooraf van een reisje Hoek van Holland (met de bus), het welkom heten in de aankomst- en vertrekhal door voornoemde organisatoren met overhandiging van boardingcard en sleutelkaart van de hutten, en verderop het inchecken bij douane en marechaussee. Vervolgens via honderden meters lange wandelgang met loopband tot aan de loopbrug naar de boot. Maar goed, laat ik niet verzanden  in verdere details.

Het was nog rustig, maar later kwamen steeds meer passagiers onder wie menig bekende van voorgaande keren, de boot op en weer later verzamelde een aantal van hen zich in de lounge naast de Barista bar. Gewoon om wat te drinken, te kletsen en zo, sommigen begaven zich voor het avondmaal naar het restaurant.


Die nacht goed geslapen - prima hutten op de Stena Line - en de volgende ochtend, de dag van de wandeling, een 'typical English Breakfast' genuttigd, compleet met spek, eieren, worstjes, bonen in tomatensaus, enzovoorts.

De boot arriveerde om 06:30 'local time' in Harwich, waar - na de gang door hallen met ook daar het in- en uitcheckritueel - het nog een stukje lopen was via het perron naar het eind van het treinstation. Zoals altijd was daar de plek waar even later twee dubbeldekkers (van Bus Company Horizon) arriveerden om het gezelschap op te pikken. Na een met engelse humor doorspekte introductie van onze olijke chauffeur Keith volgde een busrit van ruim drie kwartier.



Het startpunt van de wandeling was in het plaatsje Stoke-by-Nayland. Van daaruit kon naar keuze 12, 20 of 32 kilometer worden afgestruind. Van het eindpunt van iedere afstand ging een bustransfer naar Colchester waar men kon sightseeen, shoppen of een (of meer) lokale pub(s) kon bezoeken. Zelf koos ik voor de 20 km (dat werden er ca. 22) opdat ik in Colchester genoeg tijd zou hebben om wat te shoppen. Dat is er overigens niet van gekomen, de winkel (giftshop) die ik mij kon herinneren heb ik niet gevonden, waarschijnlijk bestaat deze niet meer.

Om de wandeling nu helemaal te gaan beschrijven voert wat ver, beter is te verwijzen ik naar de foto's. Deze staan in dit album!



Wel wil ik kwijt dat het een bijzonder mooie wandeling werd, vrijwel geheel over onverharde paden, door weilanden en velden, hier en daar glooiend. En af en toe zo'n typisch engels dorpje. Het weer was, ofschoon aan de frisse kant, redelijk tot goed: niet teveel wind, met een afwisseling van zon en wolken.

Eenmaal - en uitgerekend op een open veld zonder schuilmogelijkheden - werd het gezelschap getracteerd op een hevige bui, een mix van hagel en ijsregen. Aangenaam was anders! Gelukkig was de bui na een kwartier voorbij en wist de zon onze kletsnat geworden kleding - vooral broeken - goeddeels op te drogen.

Wel vermeldenswaard was dat we gaandeweg de route - een aaneenschakeling van Stour Valley Path, St Edmunds Path en Stour & Orwell Walk -langs een idyllisch gebied langs de rivier Stour kwamen, waar de befaamde landschapsschilder John Constable zijn inspiratie haalde voor zijn schilderij The Hay Wain. Er is ook een speciaal informatiepunt waar info over de schilder, zijn leven en werk wordt gegeven.

Na circa 22 kilometer - ik voelde mijn benen inmiddels wel - kwamen we aan bij restaurant The Brantham Bull in het plaatsje Brantham, waar ons een copieuze lunch wachtte. Iedereen had van tevoren een bestelling kunnen plaatsen, zelf kan ik zeggen dat de 'Homemade soup of the Day' en de verse, in krokant bierdeeg gebakken kabeljauw met patat en doperwten erg lekker waren.

Aangesterkt, ging een deel van het gezelschap op weg voor het laatste deel van de wandeling, een ander deel waaronder Walter en ik, reden met de klaarstaande bus naar Colchester. Daarover in het volgende blogbericht meer.

Naar de bollen!

Vandaag naar de bollenvelden rond Lisse en De keukenhof. Het lied van Louis Davids (uit 1932) is nog steeds actueel.... 

Naar de bollen

Louis Davids

Wanneer de bollen bloeien in hun wondertere kleuren

En zoetbedwelmend geuren

Daar ginds bij Hillegom

Dan zegt Moe: "Pa, de bloemenvelden maggen we niet missen"

Maar Pa bromt: "Ik ga vissen

Wat zie je aan zo'n blom"

Na enige discussie komt er een echtelijke wrijving

Ma wenst hem een verstijving

Of 'n taam'lijk dik gezwel

Pa snapt het niet direct

En staat eerst wat verwonderd

Zegt dan: "Ben je be... reid schat"

En daar gaat het heele stel

refrein:

Naar de bollen

Naar die prachtige bollen

Waar je sprakeloos geniet

Van de kleuren, die je ziet

Naar de bollen

Die heerlijke bollen

Want die zie je maar eenmaal in het jaar

Men ziet de cavalcade in een moterbussie stappen

De kind'ren ginnegappen

En deinen heen en weer

Ma trapt een mag'ren heer

Die z'in de bus passeren moeten

Een beurs plekkie in z'n voeten

En lispelt: "V'rekskuzeer"
"Marietje", zegt Ma, "Zit niet al door in je neus te pulken"

Het kind gaat aan het bulken

En Pa vermaant z'n vrouw

"Dat jij 't niet gracieus vindt

Het is je eigen neus, kind

Ze pulkt toch niet in die giechel van jou"

refrein

refrain

refrain

Bij 't dolen door de velden slaakt Marietje plots'ling kreten

"Een slang het me gebeten

Ik ga het hoekie om"

Ma zegt: "Het is een fietsband, leg niet zo gemeen te janken

Dat he' j' aan j' vaar te danken

Die wou toch naar Hillegom"

Ze peinst over een frontaanval, gevolgd door 'n tatouage

Zegt iets van een blamage

Zo'n dikke dronken os

Pa zegt: "Oud fregat
Wat let me of ik nek je"

Draait onder dat gesprekje een paar ledematen los!

Een paar ledematen los!

refrein

refrain
refrein

Songwriters: LOUIS DAVIDS

DANF in Delft: 'rotter' dan Rotterdam

Alle aandacht vandaag voor de grootste en belangrijkste marathon van Nederland, de marathon van Rotterdam. Ondanks de plotselinge warmte zijn er bij de top super-records gebroken: het snelste parcoursrecord ooit (Marius Kipserem in 2:04:11), de snelste Nederlandse (Abdi Nageye in 2:06:17) èn bijna de Belgische (Koen Naert in 2:07:39) marathontijd ooit, etcetera. Ook een mooie revanche van 'onze' Khalid Choukoud, die de marathon in de schitterende tijd van 2:13:40 volbracht. Niet zijn snelste tijd (dat was 2:10:00), maar wel een tijd waarmee hij zowel zichzelf als anderen heeft bewezen de marathon op glorieuze wijze te kunnen uitlopen. Een fraaie twaalfde plek!

Vandaag nog een beetje last van de Coopertest(?)

Mijn plan om, evenals andere jaren, naar Rotterdam te gaan om te gaan kijken ging niet door. Vanmorgen nam ik eerst deel aan een 7 km. prestatieloop in Delft. Het zou beter zijn om het daar niet over te hebben, want ik ben uitgestapt. Of liever gezegd: ik heb flinke stukken gewandeld, het ging voor geen meter. Het werd een DANF (Did Almost Not Finish). En dat op zo'n kippeneindje, zeker met de marathon zo'n twintig kilometer verderop in gedachten. Darmklachten en vermoeide benen, ik kwam niet op gang en al helemaal niet in een 'flow'. Dat ik toch nog in 46 minuten over de finish kwam verbaasde mij, maar heb mijn kaartje met eindtijd niet ingeleverd. Dus ook niet in de uitslagen, ik heb immers amper vier van de zeven kilometer hardgelopen, voor de rest gewandeld, stukjes langzaam gejogd en gesukkeld.

Niettemin was het prima weer tijdens het lopen: zonnig, zelfs warm. Voor het eerst dit seizoen in korte broek gelopen. Achteraf was het ook gezellig, de nazit met Pierre (die de 3,5 km had gelopen) Michel en Hizkia en Jan W. met wie Pierre en ik zijn meegereden. Ik wilde daarna naar Rotterdam maar rekende uit dat dit weinig zin zou hebben gehad, bij aankomst kwamen de vier uur plus lopers binnen en en ik wist niet wie van onze club of andere Haagse verenigingen meededen. Bovendien was het dermate warm dat het strand lokte. Ook daar ben ik uiteindelijk niet geweest, het werd een paar uur verblijf in Achtertuinië. Daar hadden we ook nog een bezoeker voor het zwembad...

Niets zinnigs te melden dus. Nou ja, zaterdag stond in het teken van 'oppassen' op de kleindochters, die na de pannenkoekenmaaltijd bij ons thuis naar Scheveningen zijn gegaan - met de bus - voor een bezoek aan Sealife. Daar zijn we wel meer geweest, maar toch leuk om nogmaals te zien.

Vooral leuk was het voederen van de piranha's, waarbij wij vooral leerden dat vleesetende piranha's veel minder gevaarlijk zijn dat de 'vegetarische' piranha's, die naar alles bijten wat in het water terecht komt. Vleesetende piranha's zijn aaseters en hebben geen enkele belangstelling voor levend voer, ook niet voor de vingers van mensen laat staan zwemmende mensen.

Ook even gaan kijken bij het voeren van de otters. Leuke dieren, en zo op het oog nog vrij aaibaar ook, al lijken de handschoenen die de oppasser draagt geen overbodige luxe.

Meer foto's van ons bezoek aan Sealife staan hier! Daarna zijn we nog even naar een strandtent gegaan om iets te drinken, terwijl ons oudste kleinkind zich vermaakte op de trampoline....

Naderhand reed ik met kinderwagen en daarin onze jongste kleindochter naar Vroondaal via Madestein, waar ik twee buizerds zag die zich rond de grote plas aldaar ophouden. Op facebook heb ik al bijgaande plaatjes gedeeld met de mededeling dat zij de lente in hun bol hebben. Maar ook andere vogels zoals deze koet handelen conform de activiteiten die gebruikelijk zijn voor dit seizoen....