Een tijdje heb ik niets gepost over hardlopen. Omdat het een weekje was vol familie-activiteiten (o.a. met pasen en een verjaardag), maar ook omdat het de laatste weken niet ging. Of op zijn best heel moeizaam. Steeds een kort stukje omdat de benen zwaar aanvoelden en ik als een slak liep. Bij de laatste groepstraining - afgelopen zaterdag - deed ik, na een uurtje 'solo' lichte loopoefeningen en wat krachtoefeningen - alleen mee met 'het toetje' dat onze trainer Arie in petto had: drie kilometer voluit (5km tempo) op de baan! Nou, ook dat was geen succes: na drie redelijke eerste ronden volgden er vier die uiterst zwaar gingen, ik kwam als laatste van de groep 'binnen' in 17 minuten. Maar ja, je kunt het ook positief zien: de kilometers zijn wel binnen de 6 minuten gelopen.
Gisteren (woensdagochtend) was er eerst het bankdrukken dat ditmaal niet tot 'de grens' ging, het werd maximaal tien maal 70 kilo. Daarna koffie drinken met z'n allen, waarna ik 'voor mezelf' ben gaan lopen. Ook nu weer een moeilijke inloopsessie van een kwartier, maar daarna ging ik op het grasveld achter het clubhuis op blote voeten mijn tempootjes lopen: drie series van 2-3-4 minuten voluit, met steeds een minuut tussenpauze en vijf minuten seriepauze. Voor de eerste keer sinds weken ging dat weer lekker, het voelde 'snel' aan. Het gras was trouwens nat en aan één kant van het veld stond een rij watersproeiers aan, regelmatig werd ik als ik langsliep deels natgespoten.
's Avonds geen looptraining voor mij, want we gingen uit eten. Daar was aanleiding voor.
Veertig jaar geleden stapten 'The Beauty and The Beast' in het huwelijksbootje. Tot verbazing van menigeen - of alleen van mijzelf? - bleven de opvarenden al die tijd aan boord. Vanzelfsprekend? Laten we zeggen dat ik wel iets van een vrijbuiter had (en heb) maar het beest is getemd (lang geleden al), en het vaarwater werd rustiger.
Hoe dan ook werd het heugelijke feit gisteravond gevierd met een etentje met dochter, haar echtgenoot en kleinkinderen bij Bistro Berg & Dal. Altijd gezellig daar. We kregen mooie bloemen, tekeningen van kleindochter Chloë en andere cadeautjes. Een uitgesproken familiemens kan ik mij niet noemen, maar deze avond heb ik ervaren als een roze wolk van liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten