Over muisjes, coopertest en andere zaken

Gekke (vrij)dag, wat het weer betreft. 's Ochtends was het ijzig koud, bijna winters: op weg naar de club bleek het winterjack in ieder geval geen overbodige luxe. Groot was het contrast met de vroege middag: zonnebaden! Eerst in de voortuin op een bankje, later in de achtertuin, waar het zeker op de beschutte plek tussen schutting en vijver heerlijk warm was. Kleren uit!

Meteen mooi zicht op het jonge perenboompje dat we gisteren hebben gekocht bij AH (bonusaanbieding) en meteen geplant. Ook staan de dotterbloemen er mooi bij, wel een stuk vroeger dan voorgaande jaren. En in de vijver zag ik later op de dag weer twee kleine watersalamandertjes. Er zullen er waarschijnlijk wel meer zijn maar het is nog net iets te koud om bruiloft te vieren.

Op deze vrijdagochtend weer vijf tweehonderdjes gelopen met 'groep' Maarten. Dat ging best goed, in aanmerking genomen dat afgelopen woensdagavond de Coopertest is gelopen. Het was toen erg druk, heel wat Haag-leden (nee, géén Hagenoten :-)) hadden zich ingeschreven voor een van de pakweg zes series. Vooral ook de wat snellere jongens en meiden, die dit als een goede test zien. Maar ook enkele niet minder gedreven maar beduidend langzamere ouderen, zoals... nou ja, u weet wel wat ik wil zeggen eh.. schrijven.

Het is weer gelukt, in 12 minuten liep ik 'm (bwèèè). Weliswaar gingen de eerste twee ronden in een voor mij behoorlijk snel tempo (4:05') maar daarna zakte de boel aardig in en was het een kwestie van overleven. Maar we hebben het weer gedaan. Alles over de coopertest hier!

Terug naar de vrijdag!

Voor Ton, trainer sinds jaar en dag, is het een voortdurende bron van plezier om 'die ouwe kerels die zich helemaal verkrampt de sloffen uit hun lijf lopen achter de jonge meiden aan.' Tja, met het klimmen der jaren word ik steeds galanter want laat bijna alle vrouwen vóórgaan...

Na de 5x200m (steeds in 49/50 seconden per keer) weer het krachthonk in, evenals Pierre. Ik word eentonig merk ik, wat onvermijdelijk is wanneer je in een vast stramien loopt. En dat bevalt goed, maar het is lastig om de vreugde van het sporten ('vreugde', bijna ouderwets woord merk ik nu) in woorden te vatten.

Woensdag was ook weer gezellig in het krachthonk en er is goed getraind. Na afloop tracteerde een van ons op beschuit met blauwe muisjes. Op 1 april is hij - weer - opa geworden, ditmaal een kleinzoon. Geen grap. Wel grappig is dat mijn jongste kleindochter vorig jaar op 1 mei het levenslicht aanschouwde en mijn oudste kleindochter dezelfde naam heeft als het andere kleinkind van de tracteerder, Chloë.

Woensdagavond, na de coopertest, waren er van dezelfde tracteerder weer blauwe muisjes, ditmaal geserveerd op een soort ronde koeken. Dit was voor zijn eigen trainingsgroep waar ik ook deel van uitmaak en waarvan een deel (12 personen) aan de Coopertest had meegedaan.