Prikkebeens rondje

Vandaag maar weer eens een wandelingetje gemaakt. Ditmaal niet in de buurt: daarvoor was het mij te nat.

Vanmorgen leek het, afgaand op de buienradar, er op dat Zuid-Limburg geruime tijd gevrijwaard zou blijven van regen. Daar maar eens gaan kijken. Voor de kosten hoefde ik het niet te laten, in het weekend kan ik met mijn OV-abonnement vrij reizen. En waarom Limburg? Afgezien van de relatief gunstige weersverwachting, worden daar regelmatige zeldzame vlinders gespot. En het landschap aldaar blijft natuurlijk wonderschoon.

Na een voorspoedige trein- en busreis kwam ik uit in Maastricht. Dat besluit nam ik onderweg in de trein van Eindhoven naar Maastricht. Aanvankelijk leek een wandeling door het Geleenbeekdal mij ook aantrekkelijk, dan had ik in Sittard moeten uitstappen en nog een keer overstappen naar Schinnen. Misschien een andere keer. Ik wilde toch naar 'de heuvels' en de kans op mooie vlinders was rond de Sint Pietersberg een stuk groter.

In Maastricht nam ik de bus naar Fort Sint Pieter, waar het startpunt van de wandeling was. Het ging al meteen een stuk omhoog, naar het Fort temidden van een zee van wilde bloemen en - inderdaad - veel fladderende vlindertjes.


Maar zowel hier als verderop tijdens de wandeling viel de diversiteit aan vlindersoorten mij toch wat tegen. Ik zag veel bruine zandoogjes en (kool)witjes, maar daar bleef het wel bij. Afgezien dan van een eikenpage (vlindertje in het midden) en één dagpauwoog in de buurt van de Mergelgroeve. Echter had ik niet het geluk de Koninginnepage tegen te komen (die hier regelmatig gesignaleerd wordt), en evenmin de Spaanse Vlag.

Evengoed was het een mooie wandeling door een schitterend gebied, met vele mooie 'echt Limburgse' vergezichten. Uiteraard moest er hier en daar flink geklommen worden en ook afgedaald. Op een gegeven moment kwam ik uit bij en in de Mergelgroeve, waar ik een paar jaar met een afvaardiging van onze trainingsgroep van start ging voor een (zeer pittige) trailrun. Dat was wel een leuke ervaring.

Via de Mergelgroeve liep ik naar de overkant om een grote steile trap te beklimmen, eenmaal boven kon ik mijn weg vervolgen naar waar ik gestart was, Fort Sint Pietersberg. Onderweg daarheen, werd de lucht onheilspellend donker en even later begon het te regenen, eerst zachtjes, daarna wat steviger. Bovendien begon het aardig te rommelen in de verte. Even geschuild, daarna toch maar die ijzeren trap op, de lengte daarvan viel nog flink tegen.

Terug aan de voet van Fort Sint Pietersberg, waar de bushalte was, bleek dat ik nog een half uur moest wachten. Geen nood, in een gezellig caf'é twintig meter verderop bestelde ik een lekker biertje - helaas hadden ze geen kasteelbier, maar de Westmalle dubbel was ook zeer genietbaar - en nam er wat brood met aioli, kruidenboter en tapenade bij. Een late lunch kun je wel zeggen.

De terugreis met bus, trein en tram verliep vervolgens op rolletjes. Kon thuis meteen achter de potten en pannen.