Hel en hemel tussen bronsgroen eikenhout

De afgelopen dagen 'er even tussen uit'. Heerlijk! Maar werd het een relaxede, fysiek ontspannen trip? Nou nee, niet echt. Bij vlagen wel, tijdens rustpauzes en 's avonds bij het eten. Het werd een fiets-driedaagse, maar niet met een race- of tourfiets of (eventueel) een electrische fiets. Nee, het waren van die blauw-gele OV-fietsen zonder versnellingen. Degelijke fietsen, maar wel doortrappen.

Achteraf gezien was dat geen slimme keuze omdat de rit van Maastricht via Valkenburg en (letterlijk en figuurlijk) Klimmen naar Voerendaal ging, vervolgens via Heerlen, Kerkrade en Brunssum naar Sittard en tenslotte van daaruit via Hoensbroek terug naar Maastricht. Dat alles verspreid over drie dagen. Menig pittoresk dorpje dat langs de route ligt hebben wij gepasseerd of doorkruist.

Er werd gefietst maar ook flinke stukken heuvel-op gelopen. Dat laatste niet voor de lol, maar puur omdat het fietsen niet meer ging. Bij mij niet in ieder geval, kreeg heuvel-op de benen niet meer rond. Zeker de kilometers tussen Valkenburg en Voerendaal en naderhand van Sittard naar Hoensbroek en tenslotte van Hoensbroek naar Maastricht waren moordend zwaar met veel klimmen en nog meer vals plat waaraan geen einde leek te komen. Ik heb wat afgevloekt onderweg.

In die paar dagen wel een paar mooie momenten beleefd. Zoals genoegzaam bekend zijn Limburgers gemoedelijk en behulpzaam. Dat gold niet alleen voor de mensen waar we logeerden via 'Vrienden op de fiets' maar voor iedere voorbijganger aan wie we de weg vroegen. Zoals op de derde dag: een ouder echtpaar, dat in hun dorpje bij de toegangspoort van hun grote tuin en villa stond, bood ons een zak vol pruimen 'uit eigen tuin' aan.

Thorn

De eerste dag was trouwens 'fietsloos'. Wij gingen met de trein naar Maastricht met als tussenstop Thorn, het witte stadje tussen Weert en Roermond waar ik al veel van had gehoord. In Weert pakten wij de bus die ook in Thorn stopt.

Een mooi plaatsje is het zeker. Na een rondwandeling, gedeeltelijk langs de Maas en de riante villa met landgoed van de familie Corstjens, zegen we neer bij het plaatselijke pannenkoekenrestaurant. In plaats van een pannenkoek bestelden wij een salade met brood. Klinkt erg verantwoord, maar het was een smakelijke salade.

Maastricht

Later met de bus naar Roermond en daar weer met de trein naar Maastricht. Daar was ik twee weken terug ook al, toen er nog geen plannen waren om in Limburg te gaan fietsen. We hadden nog een hotelbon liggen en konden deze verzilveren bij Townhouse Maastricht, dat pal tegenover het station bleek te staan. Een apart hotel met uiterst vriendelijke receptiedames, de hele dag door gratis koffie of cappucino terwijl de kamers weinig opsmuk hadden maar prima voor een overnachting. 

's Avonds naar Pieke Potload - moesten we wel even naar zoeken - waar we van een prima Mestreechse Zoervleis genoten.

Voerendaal

De volgende dag na het ontbijt de OV-fietsen opgehaald en karren maar. Via 'Vrienden op de fiets' hadden we een B&B bij particulieren gereserveerd in Voerendaal. Het was meteen raak. Na een stevige rit via Valkenburg - waar we nog hebben gelunchd en het Valkenburg Museum bezochten - gingen de laatste kilometers naar het bewuste adres bergopwaarts, waarbij het ook nog eens ongenadig hard begon te stortregenen. De hel was losgebroken, maar uiteindelijk bereikten wij het huis in de Hunsstraat, waar Jan Meessen ons verwelkomde.

Een zeer pittoreske woning, in elk opzicht. Veel groen, fruitbomen en planten in de tuin. Boeken alom en 's ochtends een gevarieerd ontbijt. De vrouw des huizes (Ottolien) heeft een bedrijf voor communiekleding, die ze deels zelf maakt maar vooral inkoopt.

's Avonds in een plaatselijk restaurant - we waren de enigen, het restaurant had een 'vergane glorie' uitstraling maar we werden heel vriendelijk bediend - een menuutje genomen. Daar was niets mis mee.

De volgende ochtend gingen we naar de Kunradersteengroeve waar we een rondleiding kregen van Bas Vervuurt, die met zijn ouders het reilen en zeilen rond deze groeve bestiert. Kunradersteen is een mooie harde natuursteen die in Voerendaal in overvloed kan worden gedolven.

Na de rondleiding teruggefietst naar Bernardushoeve, een mooie en gezellige uitspanning met buitenterras. Van deze hoeve zijn niet alleen de buitenmuren maar ook een deel van de binnenmuren met Kunradersteen opgetrokken. We kregen koffie en cappucino en een fors stuk vlaai met abrikozen en witte chocoladeschaafsel. Was bij de prijs van het ticket inbegrepen.

Kerkrade

Vervolgens de rugzakken opgehaald en op naar het volgende logeeradres in Sittard waar we pas 's avonds zouden arriveren. Omdat we vlak bij Kerkrade waren hadden we allebei de brainwave om eens langs te gaan bij de moeder van een vriendin. Ooit gingen wij met haar man - en later ook met onze dochter - regelmatig op (korte) vakantie naar (onder andere) Limburg, met name Kerkrade. Wij logeerden daar en hebben er goede herinneringen aan.

Maar ja, het was wel dertig jaar(!) geleden dat we er voor het laatst waren. Nog maar de vraag of en wie wij er nog zouden aantreffen. Hoe dan ook, we hebben via Heerlen Kerkrade gehaald. Na enig heen en weer vragen - onder andere bij een postbode - gingen we de goede richting op. Het adres had ik in elk geval goed onthouden. Op een gegeven moment vroegen we aan twee mannen die voor hun huis een praatje maakten de weg. 'Hierachter' zeiden ze, en toen ze vroegen bij wie we moesten zijn was er meteen herkenning. Daarna was het een fluitje van een cent.

To the point: niet alleen ons toenmalige gastvrouw was er (93 jaar inmiddels) maar ook - oh toeval - haar dochter Ria (de bewuste vriendin) met haar vriend en naderhand ook haar broer Martin met zijn vriendin. Er was meteen herkenning. Het meest verwonderlijk was nog wel dat er in die dertig jaar geen steek is veranderd! Dezelfde gezellige serre, dezelfde tuin en dezelfde mensen. Voor iedereen was het een verrassend weerzien.

Na anderhalf uur namen we afscheid en verder ging de reis, naar Sittard met een korte tussenstop bij de Brunsummer heide. Daar even de stramme fietsbenen gestrekt.

Tegen de avond kwamen we in Sittard aan, en we bereikten snel de gezellige markt met vele terrassen en restaurantjes. Een soort Vrijthof. Eerst wat gedronken - bier uiteraard - en daarna erg lekker gegeten. Biefstuk en Ossobucco voor mij, dus alweer vlees. Terwijl we behoorlijk vegetarisch zijn in het dagelijkse leven.

Voor de laatste rit naar ons 'Vrienden van de fiets' logeeradres moesten we wel even zoeken maar ook dat is goedgekomen. Toen ik een paar dagen geleden gebeld had om te boeken, vertelde de dame aan de telefoon dat ze op verjaardagsvisite ging en of wij zolang konden wachten. Geen punt, we waren er even vóór negen uur 's avonds. We werden warm onthaald door onze spontane gastvrouw maar er moest nog wel even een tv-serie worden afgekeken. Daarna is er tot laat in de avond gepraat over van alles en nog wat.

's Ochtends na het ontbijt - met een gebakken eitje - weer de ijzeren paarden beklommen. Nu ging de reis naar Kasteel Hoensbroek. Hierover en over de laatste dag van ons verblijf morgen meer.