Wie het werk van Loach kent, kent ook zijn voorkeur voor sociaal-realistische thema's. Ook deze film heeft een maatschappij-kritisch karakter, het is een sociaal drama over de voor- en (vooral) nadelen van flexwerken.
In de film staat het wel - en vooral wee - van een engels 'lower middleclass' gezin centraal. Vader Ricky (Kris Hitchen) is lange tijd van het ene baantje in het andere gerold, moeder Abby werkt in de thuiszorg. Het stel heeft twee kinderen, een zwaar puberende zoon en een dochtertje. Zij weten het hoofd amper boven water te houden.
Ricky zoekt wat meer vastigheid. Hij kan bij een koeriersbedrijf aan de slag, waar de in elk opzicht dominante eigenaar hem klip en klaar uiteenzet dat hij zijn eigen baas is en zelf bepaalt welke diensten hij draait. Naderhand blijkt de eigenaar echter een tiranniek persoon, een echte slavendrijver.
Maar goed, voorlopig moet Ricky wel op eigen kosten een busje aanschaffen. Het geld daarvoor heeft hij niet - het gezin heeft al de nodige schulden - maar besluit dit toch te doen met de verwachting in de toekomst meer zelfstandig te kunnen draaien. Daarvoor moet Abby het busje waarmee zij haar cliënten bezoekt wel verkopen, zodat ze voortaan is aangewezen op het openbaar vervoer.
Ricky werkt zich het schompus, maar als er problemen op het thuisfront ontstaan - zoals een hevig conflict met de zoon, die eerder op school werd geschorst wegens een vechtpartij met een leraar en later werd gearresteerd wegens diefstal - en ook Ricky zelf slachtoffer werd van een overval met zware mishandeling - blijkt de eigenaar van het koeriersbedrijf niet coulant met het verstrekken van verlof voor deze gevallen van overmacht. Vrije tijd moet Ricky zelf bekostigen, evenals de schade die aan het busje is toegebracht door de overvallers.
De film kent een open einde, zodat niet gesproken kan worden van 'eind goed, al goed' al hoop je als kijker wel dat dit het geval is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten