Zoervleis en andere geneugten

Afgelopen zondag heb ik mijn 'half-quarantaine' onderbroken voor een duurloopje. Met de nadruk op 'je' want echt lange afstanden loop ik vooralsnog niet meer. Maar goed, het was een loopje van ruim een uur waarbij de route onder meer via Meer en Bosch en de Bosjes van Pex liep. Op het laatst zette ik mij er toe om een paar keer 'op gevoel' in een sneller tempo te lopen, een keer twee minuten, vervolgens een minuut (ca. 200m) en als afsluiter één kilometer in pakweg 5'20''.

Later in de middag nog een flinke wandeling gemaakt van twee uur, deels door de duinen tot anderhalve kilometer voorbij Kijkduin, enkele honderden meters voorbij Roompot Vakantiepark. En van daaruit terug naar huis.

Ruim voldoende lichaamsbeweging dus voor een smakelijk gerecht die avond. Nu mag ik mij best een flexitariër noemen, en hooguit één keer per week 'iets' met vlees. En die ene keer van deze week was zondag.

Vlees is vooral onontbeerlijk in stoofpotten, zoals Boeuf Bourguignon, Vlaamse stoof en Daube. Ditmaal waagde ik mij aan een ècht Limburgs gerecht dat in dit rijtje past, namelijk Zuurvlees. Of, om het in goed Limburgs dialect te zeggen: Zoervleis. Het recept - gejat, want geknipt en geplakt van internet (AH, Allerhande) - gaat hierbij. Het is erg lekker!  

Voor vier personen heb je nodig:

• 500 tot 600 g runderriblappen (op kamertemperatuur)
• 50 g ongezouten roomboter
• 100 ml witte wijnazijn
• 100 ml kraanwater (warm)
• 4 blaadjes gedroogde laurierblaadjes (zakje)
• 4 jeneverbessen
• 3 kruidnageltjes 
• 4 uien
• 2 sneetjes ontbijtkoek
  
• 4 el appelstroop
• 1 el donkere basterdsuiker

1. Snijd het vlees in blokjes. Bestrooi met peper en zout. Verhit de helft van de boter in een braadpan tot het schuim begint weg te trekken. Schep de helft van het vlees in de pan en bak het al omscheppend tot het vlees lichtbruin van kleur is. Voeg de rest van het vlees toe en bak alles al omscheppend heel lichtbruin. Schenk de azijn en het warme water langs de wand van de pan bij het vlees. Voeg de laurierblaadjes, jeneverbessen en kruidnagels toe. Breng aan de kook en doe de deksel op de pan. Stoof het vlees 1 uur op laag vuur.
2. Snipper de ui. Verhit de rest van de boter in een koekenpan en bak de ui in 5 min. al omscheppend goudbruin. Snijd de ontbijtkoek in blokjes. Schep de uien met de appelstroop en ontbijtkoek door het vlees en stoof nog 1 ½ uur. Voeg eventueel nog een scheutje warm water toe. Breng het zuurvlees op smaak met suiker, peper en zout.
3. Hoe langer je het laat stoven (kan ook in de oven op lagere - zeg 150 graden - temperatuur), hoe meer doortrokken de smaak is en hoe zachter het vlees. Wel af en toe kijken of het niet droogkookt/indikt, zo nodig wat heet water toevoegen).

Combinatietip:

Het zuur van de azijn die in Limburgs zuurvlees wordt gebruikt, wordt gecompenseerd door de friszoete appelstroop en de kruidige smaak van de ontbijtkoek, die ook de jus bindt. Traditioneel wordt zuurvlees gegeten met dikke frieten.

Bij dit gerecht kan heel goed wijn worden gedronken, maar ideaal is een ècht Limburgs of Belgisch (bok)biertje! Zoals een trappist, kasteelbier of een La Trappe Dubbel...

Het verhaal wil dat mensen na het eten van dit gerecht spontaan in Limburgs dialect gaan praten. Bij mij werkte dat niet zo, wel heb ik een selectie van foto's uit mijn album vergaard met een 'Limburgse toets'.

Een provincie waar ik trouwens een aantal malen heb hardgelopen, zoals een paar keer Maastrichts Mooiste en de Sint Pieterstrail.

Vooruit met de geit!

En weer is er lange tijd (negen dagen) overheen gegaan voordat ik een blog plaatste. Het is uiteraard geen aangenomen werk, maar toch.

Eerst iets over die geit: die woont met tientallen soortgenoten, verspreid over enkele grote stallen, in Boerderij Geertje in Zoeterwoude. Daar gingen wij met onze dochter en kleindochters heen op vrijdagmiddag. Wij zijn daar al een paar keer eerder geweest, maar het blijft een leuke plek om te vertoeven, zeker met mooi weer en dat was het!

     
Er zijn overigens niet alleen geiten, maar ook andere boerderijdieren als varkens, kippen en koeien. En enkele pauwen. Ook is er een heuse landwinkel waar we aan het eind van de middag erg lekkere kazen hebben gekocht. 

Er is ook een boerderij restaurant, maar die is nu uiteraard gesloten vanwege Covid-19. Wel kun je bij een uitgiftestand consumpties krijgen zoals koffie, drankjes en ijsjes. 

En nu iets over de sportieve activiteiten en het bloggen daarover.

Gistermorgen kreeg ik - schertsend gebrachte maar terechte - kritiek van een onzer nestor-trainers op mijn weblogs en FB-posts. Hij merkte op dat ik de laatste tijd weinig schreef. Klopt. Wel natuurfoto's op FB, maar na het zoveelste vogeltje, hertje en wat dies meer zij mocht het weer eens tijd worden voor iets anders. En dat 'anders' zou vooral kunnen gaan over - bijvoorbeeld - hardlopen.

Maar dat is het nu juist: de laatste tijd valt er weinig over hardlopen te vertellen. De meeste - zo niet alle - loopevenementen zijn geannuleerd, dus die leveren geen kopij op. Wat rest is om zelf maar wat te lopen om zoveel mogelijk in vorm te blijven en het verval te vertragen.

En laten we wel zijn, wat valt nu te vertellen over mijn huidige hap-snap trainingen. Het zijn trainingen van een oude recreatieve loper die 'tussen de oren' nog steeds met geestdrift loopt. En die, ook al lopen de tijden op diverse afstanden steeds meer terug, wil blijven lopen. 

Als Haagse Roadrunner in Frankrijk (Tulle, 1989)

Maar goed, het is iets dat elke oudere loper overkomt die nog de gedrevenheid - en fysieke mogelijkheid - heeft om hard te lopen. Teruglopende tijden, ook al train je bij wijze van spreken dagelijks èn aan de hand van een gedegen trainingsschema. Aan de andere kant: het is al heel wat dat ik op mijn leeftijd überhaupt nog kan lopen. Het gaat mij tegenwoordig vooral om het plezier en het fit blijven.

Maar moet ik erover blijven schrijven? "Ja", zei de bewuste trainer wiens naam ik niet zal noemen maar ik bedoel Ton G. - "juist die verhalen zijn leuk want dat geeft mij weer inspiratie". Ton is nog iets ouder dan ik en die onvermijdelijke 'neergang' is ook voor hem herkenbaar.

Vooruit dan met de geit!

De afgelopen week heb ik drie keer hardgelopen: één keer voor mezelf (ongeveer zeventig minuten), weliswaar met veel onderbrekingen maar ook enkele flinke versnellingen, en donderdag heb ik met de drie andere mannen 18x 1 minuut op tempo lopen in de omgeving van en op landgoed Ockenburgh. Tenminste, de anderen deden 18 keer (verdeeld in twee series van 9x1 minuut, met drie minuten herstel daartussen), ik kwam tot 15.

Verder ben ik woensdagmiddag in mijn eentje wat bezig geweest in het krachthonk. Er waren ook twee dames onder wie de sterke hardloopster Esther D., maar zij gingen vooral buiten trainen. Vrijdagochtend weer krachttraining maar dan met drie anderen: Pierre, Arie en Ton vd P.

Het blijft wel 'een dingetje', sporten in deze tijd. Zelf merk ik dat steeds voorzichtiger word, braaf afstand houd en liefst niet 'ergens' naar binnen ga. De richtlijnen zoals nu op de deur van het krachthonk en binnen op de tafels moeten ook gewoon nageleefd worden vind ik. Al merk ik dat mensen snel - ongewild - over de schreef gaat wanneer je met elkaar praat, en ook het gebruik van een handdoek en het voortdurend schoonhouden van de apparatuur na gebruik en wisselen schiet er weleens bij in.

Klinkt wat moralistisch, maar ook ik vergeet wel eens iets op dit gebied. 

Laten we allemaal alert blijven!

Van Dam tot Damhert

Oef... Strengere maatregelen zouden er komen, en die zijn inmiddels afgekondigd. 

Gistermorgen (dinsdag) dacht ik: nu kan het nog, even naar de Amsterdamse Waterleidingduinen met het OV.  Strikt genomen een 'net niet' noodzakelijke treinreis als je het objectief bekijkt. Maar goed, ik heb er geen spijt van gehad. Moet er wel bij vermelden dat ik mij tot dusver niet onveilig heb gevoeld in het openbaar vervoer: mensen gedragen zich ingetogen, dragen keurig hun mondkapje en ècht druk is het ook niet in tram, bus of trein, in ieder geval geen 'haringen in een ton' toestanden.

Maar dinsdagmorgen ging ik eerst nog even - mogelijk voorlopig voor het laatst - 'joggend' naar het krachthonk. Alleen Pierre was er en Erik, als oud Nederlands Kampioen Kogelstoten de enige aanwezige die het predikaat 'krachtig' verdient. Na wat lichte bankdrukoefeningen liep ik - opnieuw joggend - terug naar huis.

Later die ochtend - de regen was inmiddels verdwenen - met rugzak (gevuld met onder meer fototoestel, telefoon en mondkap) naar Aerdenhout: eerst met de tram naar station Laan van NOI, daar de trein naar Heemstede Aerdenhout en vervolgens de bus naar Vogelenzang.

Daar aangekomen, eerst naar De Oase omdat ze daar de lekkerste pannenkoeken van Nederland maken. Voor mij is de Appelpannenkoek vaste prik. Ook nu weer, en wederom perfect. Goed bodempje gelegd voor de wandeling door het mooie gebied dat de waterleidingduinen is. 

Al met al heb ik deze dag zo'n drie uur gewandeld, ook omdat ik naderhand te voet terugkeerde naar station Heemstede . Details zal ik u besparen, de foto's die ik onderweg maakte geven een betere indruk dat mijn woordenbrij. 

Hoewel het gisteren pas 13 oktober was, is de damhertenbronst al aardig op stoom. Meestal valt het hoogtepunt een week later, dat is tenminste mijn ervaring. Echter was het in het bos waar elk jaar de grootste concentratie damherten aanwezig is een drukte van belang. Er liepen vooral veel volwassen mannetjes rond die elkaar flink aan het uitdagen waren. Van wel zes, zeven, mogelijk zelfs meer kanten klonk hun schorre, rochelend-knorrende bronstroep en van tijd tot tijd hoorde je het gekletter van geweien. 

Damherten zie je vaak in hertenkampen en een enkele keer op kinderboerderijen. 's Zomers zijn het van die brave, wat saaie bambi's, maar in de herfst maken vooral de mannetjes een enorme metamorfose door. Ze krijgen dikke nekken, de vacht en vooral nek en kop krijgen een donkere kleur en hun gedrag verandert sterk. In feite zijn ze tijdens gevechten agressiever en feller dan het edelhert, maar omdat hun geweien afgeplat zijn komen ernstige verwondingen zelden voor. 

Enkele foto's van de wandeling heb ik bij dit verhaaltje gezet, de rest staan in dit album.

 

 

Somewhere over the rainbow.....

.... werd hardgelopen vandaag. Nota bene in groepsverband, zij het dat er een onderverdeling was in groepjes van tien personen die - met tussenpozen - tegelijk van start gingen.

Wij spreken over De Kopjesloop in Delft. Het zou vast een uitzonderlijk barre en boze editie worden vandaag, uitgaande van de weersverwachting en van de slagregens in de vroege ochtend. Dat werd dus met tussenpozen Buienradar.nl raadplegen. Inderdaad was het weerbeeld zeer wisselvallig met van tijd tot tijd regen.

Dus de sporttas volgeladen, voor alle zekerheid zelfs een regenbroek er bij, maar die bleef - zo bleek achteraf - ongebruikt. 

Sterker nog: het werd gewoonweg mooi weer, met overwegend zon! 

Vroeg de deur uit, stukje lopen naar de tramhalte, met lijn 12 naar Station HS, waar John Greenfield mij opwachtte. Vervolgens gingen wij samen met de tram naar Delft. Vanaf halte Brasserskade was het nog zo'n twintig minuten lopen naar het clubhuis van SV Wippolder langs de Rijksstraatweg.

Ondanks het nogal omslachtig ogende reisschema waren wij erg vroeg bij genoemd clubhuis, rond kwart over negen. De start van de loop was om 11.00 uur.

Geheel volgens de meest recente instructies waren clubgebouw en kleedkamers gesloten, dus er was ook geen koffie vooraf. Tassen konden in rekken voor het clubhuis worden geplaatst, omkleden kon buiten of eventueel in de toiletten want die waren wel open. De startnummers met daarop de namen lagen buiten, in alfabetische volgorde. Een rij voor de 5 en een rij voor de 10 km. De startnummers moest je zelf oppakken en vervolgens opspelden. 

Na het - eventuele - omkleden wat ingelopen met Jan, naderhand ook met onder anderen Mulay en zijn spartaanse discipelen en de snelle dames Nanda en Mandy. 

Ook Peter Puite was van de partij, ook zo'n loper van de oude garde. We kennen elkaar nog van de vele prestatielopen die vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw in de regio werden georganiseerd.

Tegen elf uur naar de start.

Er werd om de 20 seconden gestart in groepen van 10 personen, die elk in een cirkel moesten gaan staan, op anderhalve meter van de ander. De exacte starttijd stond aangegeven op het startnummer en de gelopen tijd werd naderhand gecompenseerd.

Zelf heb ik naar mijn gevoel best 'lekker' gelopen. En dat terwijl ik de afgelopen week nauwelijks heb getraind: alleen dinsdag heb ik een duurloopje van bijna zeventig minuten volbracht, maar daar bleef het bij. Toch liep ik naar tevredenheid vandaag. 28'30'', amper sneller dan de vorige keer maar - zoals de speaker vooraf omriep: "Loop niet voor een tijd, maar voor uw plezier" en zo is dat. Maar het bloed kruipt.... De uitslagen - snel verwerkt, top! - staan zoals altijd hier.

Complimenten voor de organiserende vrijwilligers zijn wel op hun plaats, want waar kun je in deze tijd van min of meer strenge maatregelen nog meedoen aan zo'n gezellig prestatieloop? Hopelijk kan het volgende maand weer, tenzij er dinsdag strengere richtlijnen - ook voor de sport - worden afgekondigd. We gaan het zien!

Herfstige update

Pfoei, de tijd die verstrijkt tussen mijn blogposten wordt steeds langer. Op Facebook deel ik weliswaar regelmatig foto's die ik tijdens wandelingen en ommetjes maak, maar geen trainingsupdates. Nu stelt dat trainen in vergelijking met wat veel anderen doen weinig tot niets voor, maar voor mijzelf is het toch wel handig om er iets over vast te leggen. 

Verder mijd ik (voorlopig) bioscopen, café's en restaurants (zoveel mogelijk), dus bijna alles dat 'binnen'is. De contacten met de buitenwereld blijven beperkt tot familieleden en sportvrienden, zij het met de nodige afstand. Ook het reizen is zeer beperkt, afgezien van een enkele treinreis in het weekend als het weer meezit. Een en ander maakt dat het leven behoorlijk 'alledaags' is geworden en daar schrijf je niet 'alledaags' over.

Maar het lopen houden we er in! Vandaag heb ik bijna zeventig minuten in een rustig duurlooptempo volgemaakt. Daartoe ging ik van huis via de duinen en het strand naar Kijkduin en weer terug. Tussen de buien door!

Daarna - later in de middag - een stuk gefietst naar Clingendael, daar een stuk gewandeld en vervolgens op de fiets via het Haagse Bos en langs de Koekamp terug naar huis.

Even afgestapt bij de Koekamp. Het grote edelhert is weg, in zijn plaats lopen er nu een stuk of wat jonge herten (derde en vierde kop schat ik zo) waarvan de grootste (zie foto) nu de dienst uitmaakt. Want ook in 'onze' hertenkamp (zoals ik de Koekamp noem en altijd heb genoemd) is het nu bronsttijd. En ook bij de damherten lijken een aantal bokken 'geruimd'.

Gisteren (maandag) was het 'oppasdag' wat nooit een straf is met mijn lieve kleindochtertjes. De gang erheen op de fiets was wel pittig: vroeg, kil, door stromende regen en met stevige tegenwind naar Vroondaal. Het regenpak was bepaald geen overbodige luxe. 

Zondag liep ik ongeveer veertig minuten 'voor mezelf'. Geen versnellingen, want het lopen ging nogal stroef.

En dan de vorige week. Maandag 28 september, daags na mijn fiets- en wildobservatiemiddag op De Hoge Veluwe, met 'de jongens' van Pievitofre 'minuutjes' gelopen door Meer en Bosch. 15 x 1 minuut, met telkens een minuutje herstel tussendoor. Dat ging boven verwachting prima. Daarna nog twee of drie keer gelopen die week maar dat heb ik niet genoteerd...