Vooruit met de geit!

En weer is er lange tijd (negen dagen) overheen gegaan voordat ik een blog plaatste. Het is uiteraard geen aangenomen werk, maar toch.

Eerst iets over die geit: die woont met tientallen soortgenoten, verspreid over enkele grote stallen, in Boerderij Geertje in Zoeterwoude. Daar gingen wij met onze dochter en kleindochters heen op vrijdagmiddag. Wij zijn daar al een paar keer eerder geweest, maar het blijft een leuke plek om te vertoeven, zeker met mooi weer en dat was het!

     
Er zijn overigens niet alleen geiten, maar ook andere boerderijdieren als varkens, kippen en koeien. En enkele pauwen. Ook is er een heuse landwinkel waar we aan het eind van de middag erg lekkere kazen hebben gekocht. 

Er is ook een boerderij restaurant, maar die is nu uiteraard gesloten vanwege Covid-19. Wel kun je bij een uitgiftestand consumpties krijgen zoals koffie, drankjes en ijsjes. 

En nu iets over de sportieve activiteiten en het bloggen daarover.

Gistermorgen kreeg ik - schertsend gebrachte maar terechte - kritiek van een onzer nestor-trainers op mijn weblogs en FB-posts. Hij merkte op dat ik de laatste tijd weinig schreef. Klopt. Wel natuurfoto's op FB, maar na het zoveelste vogeltje, hertje en wat dies meer zij mocht het weer eens tijd worden voor iets anders. En dat 'anders' zou vooral kunnen gaan over - bijvoorbeeld - hardlopen.

Maar dat is het nu juist: de laatste tijd valt er weinig over hardlopen te vertellen. De meeste - zo niet alle - loopevenementen zijn geannuleerd, dus die leveren geen kopij op. Wat rest is om zelf maar wat te lopen om zoveel mogelijk in vorm te blijven en het verval te vertragen.

En laten we wel zijn, wat valt nu te vertellen over mijn huidige hap-snap trainingen. Het zijn trainingen van een oude recreatieve loper die 'tussen de oren' nog steeds met geestdrift loopt. En die, ook al lopen de tijden op diverse afstanden steeds meer terug, wil blijven lopen. 

Als Haagse Roadrunner in Frankrijk (Tulle, 1989)

Maar goed, het is iets dat elke oudere loper overkomt die nog de gedrevenheid - en fysieke mogelijkheid - heeft om hard te lopen. Teruglopende tijden, ook al train je bij wijze van spreken dagelijks èn aan de hand van een gedegen trainingsschema. Aan de andere kant: het is al heel wat dat ik op mijn leeftijd überhaupt nog kan lopen. Het gaat mij tegenwoordig vooral om het plezier en het fit blijven.

Maar moet ik erover blijven schrijven? "Ja", zei de bewuste trainer wiens naam ik niet zal noemen maar ik bedoel Ton G. - "juist die verhalen zijn leuk want dat geeft mij weer inspiratie". Ton is nog iets ouder dan ik en die onvermijdelijke 'neergang' is ook voor hem herkenbaar.

Vooruit dan met de geit!

De afgelopen week heb ik drie keer hardgelopen: één keer voor mezelf (ongeveer zeventig minuten), weliswaar met veel onderbrekingen maar ook enkele flinke versnellingen, en donderdag heb ik met de drie andere mannen 18x 1 minuut op tempo lopen in de omgeving van en op landgoed Ockenburgh. Tenminste, de anderen deden 18 keer (verdeeld in twee series van 9x1 minuut, met drie minuten herstel daartussen), ik kwam tot 15.

Verder ben ik woensdagmiddag in mijn eentje wat bezig geweest in het krachthonk. Er waren ook twee dames onder wie de sterke hardloopster Esther D., maar zij gingen vooral buiten trainen. Vrijdagochtend weer krachttraining maar dan met drie anderen: Pierre, Arie en Ton vd P.

Het blijft wel 'een dingetje', sporten in deze tijd. Zelf merk ik dat steeds voorzichtiger word, braaf afstand houd en liefst niet 'ergens' naar binnen ga. De richtlijnen zoals nu op de deur van het krachthonk en binnen op de tafels moeten ook gewoon nageleefd worden vind ik. Al merk ik dat mensen snel - ongewild - over de schreef gaat wanneer je met elkaar praat, en ook het gebruik van een handdoek en het voortdurend schoonhouden van de apparatuur na gebruik en wisselen schiet er weleens bij in.

Klinkt wat moralistisch, maar ook ik vergeet wel eens iets op dit gebied. 

Laten we allemaal alert blijven!