Vanmorgen eerst naar het krachthonk. Naderhand waren we er met z'n zessen. Dat kan en mag met de nodige voorzorgsmaatregelen (afstand houden, handen reinigen etc.) en voldoende ventilatie. Dat is inmiddels geregeld.
Ik heb inmiddels drie dagen op rij niet (hard)gelopen wegens stijve rug en kuiten. Dat komt vermoedelijk door een te enthousiaste tempotraining afgelopen dinsdag, hopelijk gaat het zaterdag beter.
Aan het eind van de ochtend een paar haringen gescoord. Dat doe ik nu elke week. Lekker voor de lunch (met wit brood) en nog gezond ook zegt men, onder meer vanwege de vitamine D.
Nu we deze week weer musea mogen bezoeken, meteen maar van die mogelijkheid gebruik gemaakt. Na online aanmelding - dat moet ook als Museumjaarkaarthouder - kreeg ik het ticket toegemaild. Met de uitdraai en met de benenwagen ging ik vanmiddag naar ons eigen Kunstmuseum (ben nog steeds geneigd om Gemeentemuseum te zeggen, maar goed). Hoewel het een stuk kouder was dan de afgelopen tijd, was die wandeling goed te doen. Mits goed aangekleed en dat was het geval. Via het Segbroekplantsoen liep ik naar het Statenkwartier, mijn 'oude buurt'.
Eerst even op de Frederik Hendriklaan ('De Fred') winkeltjes kijken en bij de Franse bakker (excusez moi, Boulanger) Philippe Galerne een paar croissants au beurre, pains au chocolat en pains aux raisins aangeschaft voor 'le petit déjeuner' zaterdag. Tja, je mag eigenlijk niet meer reizen - dit jaar zijn we ook niet op vakantie geweest - dus dan maar een beetje franse sfeer in huis halen, al is het maar voor een kort moment. Dat sfeertje begint al bij genoemde bakker, want daar wordt het liefst frans gesproken.
In het museum was ik ingedeeld voor het tijdvak 15:45 uur - 16:00 uur. Vanaf dat tijdstip mocht ik geruime tijd in het museum ronddwalen, zonder voorgeprogrammeerde looproute. Een mondkapje is wel verplicht.
Mijn bezoek was overigens niet zo lang, want bleef beperkt tot de expositie van de zweedse kunstenaar Anders Zorn. Bij het grote publiek zal zijn werk iets minder bekend zijn maar Zorn behoorde rond 1900 tot de meest gerenommeerde kunstenaars van Europa. Je snapt dat helemaal nadat je deze expositie hebt gezien. Een grote tentoonstelling is het zeker: honderdvijftig schilderijen, aquarellen en etsen heeft het museum - in samenwerking met het Nationalmuseum in Stockholm en het Zorn Museum in Mora -samengebracht in het eerste grote Zorn-overzicht in Nederland.
Zorn was zelf van bescheiden komaf, maar hij trouwde met Emma, telg van een vooraanstaande en invloedrijke familie. Zij vormde de drijvende kracht achter zijn werk en reisde met haar man de wereld rond. Zorn woonde en werkte niet alleen in thuisland Zweden, maar naderhand ook in Spanje en wereldsteden als Parijs en Londen. Later keerde hij terug naar Zweden waar hij via tal van schilderijen een chroniqeur van het zweedse (land)leven werd.
Meer info over deze schilder is uiteraard te vinden op de site van het Kunstmuseum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten