We mogen weer, maar nog niet helemaal

Korte update van mijn blog, alweer negen dagen geleden dat ik een bericht plaatste. Laat ik het kort houden. 

Over het hardlopen van deze bejaarde recreant: dat gaat zijn gangetje, gevoelsmatig gaat het beter dan - pakweg - een maand geleden, ook gaan de pondjes er - wel langzaam, maar vrij zeker - af. 

De afgelopen veertien dagen trainde ik onder andere met de groepen van Chris, Maarten en Mulay mee. Mulay is alweer een week geleden, deze zaterdag was ik te laat om mee te gaan. Toen maar wat krachttraining in het honk gedaan, dat doe ik in beginsel elke woensdag- en vrijdagochtend. Ook met een klein groepje onder wie Arie, Pierre, Ton, Jan, Wim en Carel. Daarna voor mezelf gelopen.

De tempotrainingen op de vrijdagochtenden 11 en 18 juni (beide keren 7 à 8 keer 200 meter) gingen goed, ik kom nu in ieder geval steeds ruim binnen een minuut uit (53 tot 57 sec. op de 200 meter). We zijn er nog niet, maar voor mijn doen is het okee.

Vandaag (zondag) een relatief rustige en huiselijke vaderdag 'gevierd' met een brunch, waarbij dochter en kleindochters aanschoven. Daarna even naar buiten: onderweg naar de speeltuintjes passeerden we een aantal muziekgroepjes. Gezellig, dit was in het kader van een kleinschalig muziekfestival waarbij op straat werd gemusiceerd door buurtgenoten.

Gaston Chaissac

Zaterdagmiddag voor het eerst sinds de lockdown naar het museum gegaan! Wel een museum in de buurt, het Kunstmuseum Den Haag, voorheen Gemeentemuseum Den Haag.

Je kon - wel na online een tijdslot te hebben gekozen - gewoon het museum in, echter wel met een mondkapje op, en verder gelden er de gebruikelijke regels zoals afstand houden. Ik moet zeggen dat het mondkapje mij op de duur erg tegenviel (warm en benauwd) daarom was mijn museumbezoek niet lang van duur. Het was overigens rustig in het museum, waarschijnlijk vanwege het mooie weer.

Na twintig minuten dwalen door zalen zat ik in het museumcafé op de begane grond, waar je zonder mondkapje op iets kan gebruiken. In mijn geval een flink uitgevallen cappucino met een versnapering (pecanbroodje).

Hoe dan ook had ik voldoende tijd gehad om de schilderijen van Gaston Chaissac te bekijken. 

Als je bovenstaande naam fonetisch uitspreekt, krijg je zoiets als 'Gaston saaie zak'. Maar dat zal hij allesbehalve zijn geweest.

Dat blijkt niet alleen uit de persoonsbeschrijving van deze tijdgenoot van o.a. Karel Appel en Corneille, maar vooral uit zijn werk. Tekeningen, collages en schilderijen met abstract-kinderlijke figuren en voorstellingen, vaak zeer kleurrijk. Het Kunstmuseum Den Haag heeft een behoorlijk grote expositie aan de in 1964 overleden kunstenaar gewijd.