De dagen gaan weer lengen

Kerstmis 2022 is weer voorbij. Op naar de jaarwisseling, waarna ons ongetwijfeld een nieuw roerig jaar te wachten staat.

Eerste kerstdag was een uitgesproken familiedag bij ons, de (klein)kinderen kwamen bij ons eten. Tweede kerstdag was eigenlijk vrij rustig, zij het dat ik 's ochtends nog één rondje kerstcross heb meegelopen bij onze club Haag Atletiek. Kon wel merken dat ik een paar weken nagenoeg niet heb getraind, het ging heel moeizaam maar goed, toch nog 'iets' gedaan en na afloop was het weer gezellig in het clubhuis van Haag Atletiek.

Menigeen zal de afgelopen dagen in de keuken hebben gestaan. Dat was ook bij mij het geval, maar daags voor eerste kerstdag ging ik naar een andere keuken. Dan heb ik het over Johan van der Keuken (1938-2001). Van der Keuken was een Nederlandse cineast, fotograaf en essayist die in binnen- en buitenland naam maakte met zijn foto's, fotoboeken en films. Veelal werk dat zich beweegt tussen visuele poëzie en documentaire.

In de tijd dat ik op de afdeling film van het ministerie van CRM (later WVC) werkte heb ik Van der Keuken leren kennen als een sympathiek, fijnzinnig en tevens bevlogen mens. Iemand die veel en graag kon vertellen over zijn werk, op een beschouwend-intellectuele en tegelijkertijd gepassioneerde manier. 

 

Met Ed van der Elsken behoorde hij tot de topfotografen van zijn generatie.  Dus toen ik las dat er momenteel een expositie van zijn werk in het Nederlands Fotomuseum  te zien is, moest ik wel naar Rotterdam. De tentoonstelling 'De kunst waarvan ik het meest houd' is tot en met 5 februari 2023 te zien.

Op weg daarheen nog een paar plaatjes van Rotterdam gemaakt, wat in al zijn uitbundige moderniteit steeds meer of minder interessante beelden oplevert. Hier kiekjes in de metro (halte Wilhelminaplein).

Naar de films...

Over hardlopen valt niet zo gek veel te melden. De laatste weken heb ik onder meer last van stramme benen/schenen en uitstralingspijntjes. Alleen met hardlopen. De ene dag heb ik er iets minder last van dan de andere. Met wandelen heb ik die problemen veel minder. Trainen - of wat daar voor door moet gaan - doe ik momenteel vooral op eigen houtje. 

Wat regionale loopjes betreft was er afgelopen weekend keuze in overvloed (Clingendael cross, Dobbeloop, Bertusloop). Toen kwamen onze kleindochters logeren. Nu was het, naast genoemde fysieke ongemakken, ook nog eens slecht weer dus geen ramp om een keer een loopje over te slaan. 

Heel gezellig, we zijn toen op die regenachtige zondag naar de bios gegaan, naar Pathé op het Binnenhof. 

Het werd Knor, een Nederlandse zogeheten 'stop-motion' film waaraan regisseur  Mascha Halberstadt zeven jaar heeft gewerkt. Dat was dus monnikenwerk, maar het resultaat mag er zijn! Het is mooi gemaakte film geworden, naar een leuk verhaal van Tosca Menten. Niet alleen leuk voor de kinderen maar ook voor hun volwassen begeleiders. Na afloop hebben we in De Passage bij Deluca geluncht.

Maar ik was al eerder naar Het Filmhuis gegaan voor de film 'Les passagers de la Nuit' met Charlotte Gainsbourgh (dochter van Serge en Jane Birkin) in de hoofdrol. Een film die de sfeer van de jaren zestig in Parijs ademt. 

De week daarop wederom naar het filmhuis voor 'Le Bonheur', een van de vele films waarmee regisseur Agnès Varda een duidelijk stempel drukte op de Nouvelle Vague beweging van de jaren vijftig en zestig. Le Bonheur is een typische jaren-zestig film, doordrenkt van een zoet-romantische sfeer: pastorale natuurbeelden, mooie gelukkige mensen, zich afspelend in een tijd waarin vrije liefde, niet beperkt tot één persoon, geen taboe meer was... en door alle partijen getolereerd werd. Te mooi om waar te zijn lijkt het, en het is dan ook niet (helemaal) waar. Sterker nog: het verhaal culmineert op trieste wijze...

Tenslotte hebben wij de donderdagmiddag in Delft doorgebracht. Ik had nog ergens een VVV-cadeaubon liggen die tot 24 december 2022 geldig was, dus enige spoed was geboden.

In Delft was het een stuk lopen naar Kobus Kuch, waar de lekkerste appeltaart van Delft wordt geserveerd. Dit naar eigen zeggen, maar bescheidenheid in deze zou vals zijn want de appeltaart is inderdaad top! Met een harde korst, voldoende kaneel en een flinke dot slagroom.

Daarna een stadswandeling gemaakt die voorlopig eindigde in Theater Pathé. We gingen naar een middagvoorstelling van 'Ticket to Paradise' met twee iconische filmsterren in de hoofdrol: George Clooney en Julia Roberts. 

Zij spelen een gescheiden echtpaar, die nog maar één ding gemeen hebben: hun liefde voor dochter Kimberley. Na haar afstuderen als advocaat gaat ze met een vriendin op vakantie naar Bali, waar ze verliefd wordt op een inheemse jongen. Het komt al snel tot een huwelijk, maar dat is niet geheel naar de zin van haar ouders. Een leuke 'feel good' film met hilarische momenten.

Die VVV-bon hebben wij verzilverd bij het griekse restaurant Athenes Olijf. Zowel de maaltijd (moussaka) als de bediening was top. Een goede afsluiting van een halfdagje-uit!