Perpignan, stad met 'Mediterraan' gevoel

14de eeuws fort 'Le Castillet'

Op maandag 12 augustus vertrokken we vanuit Souillac naar een zuidelijker gelegen bestemming, Perpignan. Ook nu weer gingen we met de trein. Het was zo'n drie kilometer lopen naar het station, dat was geen optie met onze bagage dus gingen we met de taxi die wij de avond daarvoor hadden besteld. .

Het werd een comfortabele maar lange treinreis, zes uur in totaal. Je verkijkt je in landen als Frankrijk of Spanje altijd op afstanden: plaatsen die op de kaart vrij dicht bij elkaar lijken te liggen, blijken behoorlijk ver van elkaar verwijderd te zijn. Wij moesten twee keer overstappen, van Cahors naar Toulouse en van Toulouse naar Perpignan. Daar kwamen we tegen vier uur 's middags aan.

En nu naar ons logeeradres, dat was aan de Quai de Genêve. Maar... Hoe kwamen we daar? De man achter het informatieloket in de stationshal draaide na enig zoeken een kaartje uit. Aan de hand daarvan legde hij hoe wij moesten lopen. Wij volgden de aangegeven weg maar kwamen er toch niet goed uit. Wij vroegen de weg aan twee vrouwen, de eerste sprak onduidelijk maar gaf wel aan dat we aan de andere kant van het station moesten zijn. Dus weer terug.

Voor alle zekerheid nog maar eens vragen, die andere vrouw toonde zich zeer behulpzaam en vroeg ons haar te volgen. Ze zou het vragen aan een vriendin die verderop achter de bar van een café-restaurant bleek te werken. Uiteindelijk gaf ook zij aan dat we aan de andere kant van het station moesten zijn.

Inmiddels had ik genoeg van het gedwaal en gezoek en we besloten een taxi te nemen. De chauffeur zei dat het vlakbij was maar dat hij geen kortste weg kon kiezen omdat er overal éénrichtingsverkeer was.  Vlak voor het logeeradres werden we afgezet. In meer opzichten? Ach, dat viel wel mee, die twintig euro voorkwam wel een hoop geslenter en gesleep met die warmte.

Waar we echter een hotel hadden verwacht, bleek het een pension te zijn, althans een 'Chambre d'Hote'.

We belden aan en werden hartelijk welkom geheten door een vlotte vriendelijke vrouw die ons herkende van de foto's op het boekingsformulier. De kamer was niet groot, maar schoon en voorzien van tv, badkamer, koelkast enovoorts. Dat die tv het uiteindelijk niet deed lag niet aan die vrouw maar aan een technische storing. Er werd wel 'een mannetje' gebeld maar die zou pas na ons vertrek langskomen.

In Perpignan hebben we gewandeld, lekker gegeten, twee kathedralen bezocht en het grootste kunstmuseum aldaar, het 'Musée dÁrt Hyacinthe Rigaud'. Daar hangen allerlei kunstwerken van gotiek tot hedendaags, met grote namen zoals Raoul Dufy en Picasso.