Westlands Mooiste was héét!

Wie na lezing van de titel van dit bericht denkt dat ik een pikante weblogsite ben begonnen kan òf opgelucht ademhalen of zal teleurgesteld afhaken. De titel van dit blogje verwijst naar niets meer of minder dan de Rijk Zwaan Loop die gistermiddag (zaterdag) in 's-Gravenzande werd gehouden en die een onverwacht zonovergoten karakter kreeg. En daardoor werd het warm, inderdaad, vooral naarmate de wedstrijd vorderde.

Zelf was ik vrij vroeg in 's-Gravenzande. Zó vroeg zelfs dat het schoolgebouw dat elk jaar weer als inschrijflokatie en kleedkamer dienst doet zo goed als leeg was. Eén loper dacht dat de start om half twee was, maar in de brief die de voorinschrijvers - waaronder intikker dezes - hadden ontvangen, stond toch duidelijk 14:30 uur. Nou ja, beter te vroeg dan te laat. Maar omdat het zo vroeg was èn het al warm, hulde ik mij in loop-outfit en wandelde naar het Marktplein van 's-Gravenzande, waar de allerjongste lopers en loopsters het spits afbeten. Even een fotootje maken van de start, zo te zien zat de sfeer zat er al goed in.

Pas later waren wij, de lopers op de 10 EM en even later op de 5 km, aan de beurt. Van onze club heb ik onder andere gezien: Henk M., Ton van W., Arjen (snelle Arjen, inmiddels geadopteerd door Mulay Najib begreep ik), Anne G., Elly van den Burgh, de familie Schravers, Freddy F., Annet, Patty en.... Ja, als je nu allerlei namen gaat droppen moet je wel volledig zijn natuurlijk, maar dat gaat niet lukken zonder de uitslagenlijsten die nog niet online staan. Nog twee namen dan: Michel Out, die de vijf kilometer deed en naderhand met 18 minuten eerste in zijn categorie zou worden. Proficiat Michel! En mede-groepslid Anja, die evenals ik een vreemd soort twijfel had of het wel goed zou gaan. Ik voorspelde dat er bij haar een 1:17 in zat, zelf hoopte ik rond de 1:20, liefst iets er onder, de finish te bereiken.

Na het startschot ging ik vrij rustig van start, ik had het idee dat ik die eerste kilometers gewoon een gesprekje had kunnen voeren. Niet dat ik dat heb uitgeprobeerd want ik ben niet zo'n prater onderweg (maar wie wel?). Waar het om ging was in een natuurlijk wedstrijdritme te komen. Anja zag ik al vrij snel iets voor mij lopen, en na enkele kilometers zag ik ook de rug van Ton van W. in de verte. Hee, dat is geen slecht teken, ook omdat ik weblogpionier en Delftse koploper Hans V. en snelle leeftijdgenoot Jan W. nog vrij makkelijk passeerde, terwijl ik echt niet zó hard ging (maar nog wel iets onder de 5 minuten per kilometer). Zouden zij het moeilijk hebben? Kan, de onverwachte warmte hakte er wel in. Maar nee, zo was het niet, bij het 10 km punt kwamen Jan en een groepje weer langszij.

Wel had ik enige malen oponthoud onderweg. Zo kwam ik op een landweggetje - ik begon lekker op dreef te geraken - plotseling ten val, ik had geen idee waardoor. Ik vloekte wat (geloof ik) maar krabbelde direct weer op en vervolgde mijn weg. Een dame zei dat ik haar opeens was gepasseerd waarna zij tegen mij aan was gelopen. Noch van het een, noch van het ander was ik mij bewust, ik had het idee dat ik domweg over iets was gestruikeld. Maar ja, passeren is niet verboden dacht ik zo.

Bij de volgende drankpost - wij hadden inmiddels de lange landweg tussen de weilanden bijna achter ons gelaten - riep een van de 'sponzenmeisjes': 'Hee, uw been zit onder het bloed!' En een ander: "Wat zielig!" Waarachtig, ik had het niet eens in de gaten, de val had een flinke schaafwond veroorzaakt. Nou ja, ik kon blijven lopen. Beetje water erover, slokje genomen en weer door. De laatste kilometers zette ik mijzelf in een hogere versnelling, in combinatie met die warmte werd dat toch zwaar maar ik werd niet meer gepasseerd. Wel nog even een snelle sanitaire stop moeten maken, tja, dat scheelt toch weer een halve minuut. Uiteindelijk was ik blij toen ik in de bebouwde kom het laatste bochtje doorkwam en de finish in zicht was. Nog even aanzetten en in 1:22'06'' passeerde ik de meet. Dat was bruto, ik denk zelf dat ik in 1:21 'hoog' ben gefinishd. Ook al had ik gehoopt op een iets snellere tijd, ik was niet ontevreden. Maar echt cadeau gekregen heb ik het niet, het was een zware loop.

Later, gedouchd en wel, kon ik met een aantal clubgenoten in de auto van Henk M. mee terugreizen. Heen was ik met het openbaar vervoer gekomen (tram en bus) maar dit ging toch sneller en na het eten moest ik snel naar een ander sociaal gebeuren: de bierproefavond van Groep 5!


A Drinking Club with a Running Problem

Nee, zo erg was het niet als deze tussenkop - het motto van de Expat-groep 'Hash House Harriers' - suggereert, maar gezellig was het wel! Patrick en Ilse hadden een bierproefavond georganiseerd. Thema: Belgische biertjes. Er waren vijf biertjes geselecteerd, die op volgorde werden uitgeschonken in van die kleine 'proefglazen'.

Voordat we mochten proeven vertelden Patrick en Ilse beurtelings iets over het betreffende biertje, over de brouwerij, de geschiedenis, de smaak enzovoorts. En na elke ronde wat water drinken om de smaak van het vorige biertje weg te spoelen en over te gaan tot het volgende.

In volgorde kwamen de Steenbrugge Wit, de Maredsous Blonde, La Chouffe Blonde, Rochefort 8 en Westmalle Tripel aan bod. Heel lekkere biertjes allemaal. Maar smaken verschillen!

Later op de avond, de biertjes waren inmiddels geproefd, ontstond er een waar eetgelag. Nu hebben niet alleen Anja (die erg blij was met hoe zij had gelopen, naar schatting 1:18 of daaromtrent) en ik de loopschoenen aangetrokken gisteren, door bijna alle aanwezigen is flink gelopen. Ilse, Ellen en Eveline, Gerard en Ton hebben allemaal een lange duurloop gedaan, op eigen houtje of met elkaar, dus de overdag verbruikte calorieen werden dubbel en dwars aangevuld! Vlaamse frites (heerlijk!) met mayonaise, een voortreffelijke quiche van Eveline, appelcake volgens een speciaal recept van Ellen, erg lekker ook, en verder was er brood, knapperige en goedgekruide pindanootjes, ècht franse kazen. Te veel om op te noemen en op te eten, maar we - ik in elk geval - hebben flink ons best gedaan!

Leuk was ook dat de groep vrij compleet was omdat een aantal vrij langdurig geblesseerden - Ad, Dick, Pierre en (maar dat spreekt vanzelf) gastheer Patrick - ook van de partij waren. Kortom, het was erg gezellig en voor herhaling vatbaar! Dan misschien met een ander thema, maar het belangrijkste is toch de gezelligheid en elkaar ook eens in andere kleding dan sportkleding te zien.



Misschien wel aardig om de op deze avond-met-toch-ook-wel-educatieve-elementen de gedronken biertjes in omgekeerde volgorde op een rijte te zetten.