Maria Markesini: pure schoonheid

Verbijsterd, ontroerd, diep onder de indruk. Zóveel pure schoonheid, het moest verboden zijn. Nee, asjeblieft, dat laatste zinnetje is een grap. Geen grap was de vraag die ik in de pauze stelde aan de man die achter de balie cd's stond te verkopen: 'Waarom staat deze vrouw niet in Ahoy?' Er was namelijk opvallend weinig publiek op het concert van deze avond afgekomen. 'Ik snap het ook niet, ik krijg soms een hartverzakking van' was het antwoord. Het bleek de partner van Maria Markesini te zijn, de optredende artieste die met haar voortreffelijke band enkele tientallen bezoekers van het oude Vredenburgh theater (Leeuwenburgh) in de ban hield met een optreden dat in ieder opzicht - muzikaal, creatief, emotioneel, name it - perfect was.

Goede wijn behoeft geen krans. Maar hoe staat het met excellente wijn? Waarom breken sommige artiesten - ik ben niet zo naïef om te denken dat Maria Markesini de enige is - niet véél sneller door respectievelijk: waarom genieten ze niet veel meer de bekendheid die zij dubbel en dwars verdienen? Te bescheiden promotie wellicht? Is er in deze 'als-je-maar-assertief-bent-en-jezelf-goed-weet-te-verkopen' samenleving geen plaats of belangstelling meer voor echte kwaliteit?  Deze vrouw verdient hoe dan ook een veel groter publiek. In Nederland zeker, in haar geboorteland Griekenland trekt zij volle concertzalen.

Hoe dan ook: we hebben genoten gisteravond, maar dat was u inmiddels wel duidelijk. Bij wijze van verjaardagscadeautje had ik een goede vriendin een Utrechts uitje aangeboden: eerst eten bij Mas, een sfeervol restaurantje in de Schalkwijkstraat met een zeer goede kaart, daarna naar de catacomben van Vredenburgh Leeuwenburg, waar in een verbouwde kerk het concert plaatsvond.

Wie Maria Markesini nog niet kent: de van origine Griekse zangeres woont en werkt al vele jaren in ons land. Van huis uit is zij een begenadigd klassiek pianiste, maar omdat ze daarin haar artistieke ei niet voldoende kwijt kon, ging ze ook zingen. Dit bleek een onverwacht groot succes. Maria bleek over een geweldige, expressieve en ragzuivere stem te beschikken die moeiteloos de hoogste octaven kan bereiken. Haar stem wordt wel vergeleken met die van Dalida en Maria Callas, zelf moest ik ook bij vlagen denken aan Greetje Bijma en in de laagte Karen Carpenter. Wereldklasse, niet meer en niet minder. In haar geboorteland is zij een grote ster die optreedt in volle concertzalen. Ik gaf het al aan: volkomen begrijpelijk en volkomen terecht.

Het gedeelte voor de pauze kwam veel werk van haar nieuwe cd 'Cinemapassionata' aan bod. Geïnspireerd door de vele openlucht filmvoorstellingen uit haar jeugd in Griekenland. Filmmuziek dus. Het allereerste nummer, 'Slow Hot Wind' van de film 'The big Lebowski', zette meteen de toon. De Engelsen hebben daar zo'n mooi woord voor: Awesome.  Andere hoogtepunten waren het schitterende 'With wand'ring steps' uit 'The Merchant of Venice' en dan waren er haar eigen composities geïnspireerd door twee opmerkelijke films 'Microcosmos' (over de bijenwereld, 'Gee the Bee') en 'African Queen' van de film 'Amistad'.  Na de pauze werden ook andere nummers aan de orde waaronder een vroegere hit van Jaren 50 filmster en zangeres Doris Day. Het is allemaal zeer divers, van vrolijke up tempo musical-achtige songs via melodramatische ballads tot pure jazz.

Toegegeven, ik sta bekend als 'mister positivo' als het om muziek gaat die ik goed vind dus wie nu denkt: 'Het zal allemaal wel', google eens op de naam Maria Markesini. Of nog beter: ga naar een concert van haar. Moet dat? Ja, dat moet! ;-) Op haar site staat waar ze de komende tijd met haar band optreedt.