Straatfeest

Het is al een hele tijd geleden dat er bij ons een straatfeest werd georganiseerd. In 2006 wel te verstaan. Op het moment dat ik deze woorden intik (22.30 uur) is de editie 2012 nog in volle gang, er is een bandje ingehuurd en die hebben er zin in. Zó'n zin dat ze een half uur geleden al hun laatste nummer hebben aangekondigd, maar ze zijn nog bezig. Ik vind het echter wel mooi geweest nu.

De dag begon met een fikse training, ik liep naar de club en van daaruit vertrok Groep 5, alweer in een zeer behoorlijke bezetting, inclusief Michel Out - die het afgelopen weekend een goede 800 meter heeft gelopen bij de veteranenkampioenschappen - en Hizkia. Er stond een lange duurloop op het programma, 120 minuten voor de 'modalen' onder ons, 150 minuten voor de marathonloopsters.

Op een heel rare manier ben ik mijn groep kwijtgeraakt, we waren vlak voor de afslag richting Monster toen ik Michel het ruige duinpad evenwijdig aan het verharde pad waar wij liepen zag nemen. Dat leek mij ook wel wat, die grillige paadjes, geeft meteen wat variatie in het lopen. Kortom, ik volgde Michels voorbeeld. Echter bleken die paadjes zo goed als dichtgegroeid en je zag echt niet waar je neerkwam met je voeten, stenen, kuiltjes en wortels waren geheel aan het zicht onttrokken. Michel had er kennelijk minder moeite mee, maar ik had geen zin in blessures. Ik minderde vaart, soms noodgedwongen door belemmerend struikgewas, en na een paar honderd meter ging ik weer duintje-op naar boven, richting verhard pad.

Mijn groep was toen in geen velden of wegen meer te bekennen. Maakt niet uit, ik wist wel waar ik heen moest. Bij de afslag zag ik zo'n tweehonderd meter voor mij de groep lopen. Mooi! Ik zette wat aan en ik kwam inderdaad iets meer in de buurt. Echter beneden aangekomen, bleek het een heel andere groep te zijn, met onder andere Roel Been, Jan Passchier en andere snelle(re) mannen. Ze keerden via een duinpad rechtsom waarna ze zo'n honderdvijftig meter verder over de dijk linksaf gingen. Ik volgde hen zo goed en zo kwaad als het ging, na een kilometer gingen zij via een hekje de dijk af en via het verharde pad naar links,  naar Terheijde, ik ging naar rechts en kwam na enige omzwervingen op de Monstersestraat uit, van daaruit liep ik helemaal terug, langs de watertoren, Parnassia, Villapark Ockenburgh, tuincentrum en dan Kijkduinsestraat - Laan van Meerdervoort naar huis.

Daar waren de opbouwactiviteiten voor het straatfeest bijna afgerond. Vooral wat overdekte tenten, een springkussen, spelletjes voor de kinderen, enzovoorts. Ik heb mij snel gedouchd, omgekleed en meteen naar buiten om - enigszins schuldbewust - mijn diensten aan te bieden. Echt schuldig hoefde ik mij echter niet te voelen, want de avond daarvoor had ik twee appeltaarten gebakken. Die bleken er achteraf in te gaan als koek.

Ik ging de stand bemannen waar koffie, thee en andere drank werden uitgegeven en het gebak werd aangesneden. Wel heb ik 's middags mijn post verlaten om bij Artifac tekenbenodigdheden te kopen, die had ik nodig voor een opdracht. En ondertussen zijn er veel praatjes gemaakt met buren, waarvan ik een aantal nooit gezien had - en zij mij ook niet - terwijl wij al een hele tijd bij elkaar in de straat wonen. Een woont al vier jaar tegenover ons! Gek eigenlijk. Het heeft ongetwijfeld ook met levenspatroon te maken, ik ben 's ochtends al heel vroeg van huis en kom relatief laat thuis. En als ik daarna niet ga trainen, blijf ik meestal thuis. Hetzelfde geldt voor andere buren, iedereen heeft zo zijn of haar vaste werk- en reispatronen waardoor je zelden of nooit elkaars pad kruist.

 

Met één buurman had ik wel een heel bijzondere klik. Al snel bleek dat wij in 1969 allebei hetzelfde (eerste) concert van Led Zeppelin in Nederland hebben bijgewoond, dat was in het toenmalige Circustheater in Scheveningen. Daarna kwam het gesprek op al die artiesten en bands die wij geweldig vonden, Soft Machine, Jimi Hendrix, Foo Fighters, Radiohead, enzovoorts. Ik moest maar eens een keer langskomen om muziek te luisteren. Met die 3000 cd's die hij zegt te bezitten zal dat geen probleem zijn.

 

Aan het begin van de avond was er een barbecue, iedereen kreeg een bonnenboekje waaruit bleek dat ieder 'recht' had op een BBQ-worst, een karbonade, een portie kipsaté en een hamburger. Aan de vegetariërs was echter ook gedacht: zalm en vegaburgers.
Een en ander werd overgoten met bier van de tap, bier waarop het motto 'vakmanschap is meesterschap' van toepassing was.

 

 

 

Later op de avond trad er een bandje op dat covers van bekende traditionele rock-songs zong. Zoals hierboven al gezegd: zij hadden er zin in en er werd zelfs gedanst, iets dat altijd bijdraagt aan feestvreugde. 'Harense toestanden' zijn echter achterwege gebleven, organisator Jeroen had de uitnodigingen op analoge wijze verspreid zodat het gevaar van 'op het verkeerde knopje drukken' achterwege is gebleven.