Met Groep 5 naar De Marathon

Het heeft even geduurd, maar gisteren was het zover: wij gingen met de hele groep naar de film. Naar De Marathon. Nu pas? Ja, nu pas. 1 december was een dag waarop iedereen kon, zo bleek anderhalve maand geleden al. Ik heb het gevoel dat iedereen, in elk geval iedere marathonloper de film al gezien moet hebben. Van alle kanten, zowel van filmgangers als via de media, werd de loftrompet afgestoken over De Marathon. En nu ik hem gezien heb kan ik weinig anders doen dan meehuilen met de wolven in het bos. Wat een leuke film!
Nu heb ik de gewoonte om steeds nadat ik een film heb gezien daarover een recensie te schrijven. Dat doe ik om mijn falende geheugen te steunen (dat was Überhaupt de reden om destijds, in 2004, met dit weblog te beginnen), maar ook uit 'archief-overwegingen'.


Maar kom op, het zou wat bizar zijn om nu nog een film te recenseren die bijna iedereen al gezien heeft en waarover al zóveel is geschreven. Dus maak ik mij er nu met een Jantje-van-Leiden af en verwijs naar een paar van de aardigste reviews, zoals deze op Filmtotaal.nl, of deze op Cinemagazine.nl, deze hier op Filmpjekijken.nl, of... Enfin, google zelf maar eens, er staan heel wat recensies op het net en in de kranten en allemaal lovend. Beter nog, mocht je De Marathon nog niet gezien hebben: ga kijken, als de wiederweerga!

Zo, kom ik daar even makkelijk van af. Maar zonder dollen: alle recensenten hebben gelijk. Het was genieten, fantastisch acteerwerk van Stefan de Walle, Martin van Waardenberg (die ook het scenario heeft geschreven), Marcel Hensema en Mimoun Oaïssa. Ook leuke rollen van hun vrouwen Georgina Verbaan, Lous Luca, Cynthia Abma en Annet Malherbe. En, niet te vergeten, een uiterst kort bijrolletje (vijf seconden) van 'onze' Anja, die toen de opname van de finish werd gemaakt nèt over de meet kwam...


Wij hebben erg gelachen om die onvervalste platte Rotterdamse humor en grappige situaties, maar er waren ook een aantal onvervalste Fishermens Friends momenten. Want de ondergrond van het verhaal, vier garagemedewerkers van middelbare leeftijd die hun zaak willen redden en besluiten een marathon te gaan lopen, is in feite diep tragisch.

Maar nu ben ik toch weer begonnen met iets dat op een recensie lijkt. Ik kap er mee. GA SNEL KIJKEN! Ik beloof dat je er geen spijt van zult krijgen, tenzij je lid of sympathisant bent van de Bond Tegen Het Vloeken, want de onderlinge communicatie is niet bepaald zachtzinnig te noemen. Wel hilarisch, dat dan weer wel.

Nog nagenietend verlaten we de bioscoop aan Het Spui

Na afloop zijn we naar het indonesische restaurant Didong gegaan. Een aantal van ons ging met de auto (heel verstandig), een aantal met de fiets. Zelf was ik met het ijzeren ros, evenals Ton, Eveline en Ellis. Wij haalden onze rijtuigen op waar we hem ook neergezet hadden, de fietsenstalling tegenover het Binnenhof.

Nu moet ik wel even vermelden dat zowel de gang naar de stad, op de fiets in de ijskoude stromende hagel-regen, als de gang vanaf de bioscoop naar de 2de Sweelinckstraat, eveneens op de fiets, geen onverdeeld genoegen was. En dat laatste is zeker geen Rotterdamse uitdrukking. Nee, het was Kwalitatief Uiterst Teleurstellend weer! Maar wie gaat er dan ook met de fiets? Tja, we hadden afgesproken om 'met z'n allen' op de fiets naar de bios te gaan, 'samen uit, samen thuis'. Maar niemand kon bevroeden dat het zulk onvoorstelbaar puinweer ging worden.

Ik wilde op het laatst met het openbaar vervoer gaan, het was niet normaal meer. Maar ja, dan ben je toch een watje, dus toch op de fiets. Ton kwam mij op de afgesproken tijd afhalen, toen zijn we naar Eveline gefietst en van haar uit verder. Ondertussen hadden drie anderen al gebeld met de mededeling dat ze met de auto gingen. Verd.., had ik nu ook maar mijn eigen zin gedaan. Maar gedane zaken nemen geen keer. 

Gedeeltelijk doorweekt maar vooral verkleumd van de kou kwamen we bij voornoemd restaurant. Dit overigens ook na enig om- en verkeerd rijden. Maar daar kwamen we snel op temperatuur en hebben we voortreffelijk indisch gerijsttafeld. Zo hebben we al met al toch een fantastisch gezellige avond gehad. En straks maar weer eens een loopje proberen. Nee, geen marathon, maar de Duinstrandloop. Verslag volgt!