Zwoegend door duinen en over strand...

De Duinstrandloop is weer gelopen! Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het ging niet goed en het ging niet slecht. Het ging wel, kortom, en dat is al meer dan waarop ik vooraf had gehoopt. Dus per saldo tevreden. Wel is te merken dat het gekwakkel van de afgelopen maand invloed heeft gehad op mijn conditie, de 'ausdauer' (zoals onze oosterburen zo mooi kunnen zeggen) ben ik kwijt, vooral de laatste kilometer kon ik geen hellinkje meer oprennen, naar beneden en op vlakke stukken - maar die waren er eigenlijk niet - ging dan nog wel. Het zorgde er wel voor dat een paar mede-HAAG-genoten mij op die laatste twee kilometers passeerden en het groepje waar ik zo'n zes kilometers mee opliep toch nog flink op mij uitliep. Maar goed, belangrijker is dat de zin om te lopen weer is teruggekeerd, nu de fysieke pittigheid nog, en - daar gaan we weer - wat pondjes eraf.

Ziet er nog niet echt makkelijk uit...

 

Ziezo, de egotrip hebben we nu gehad, nu de rest van de loop nog. Er deden in totaal 166 lopers mee, waaronder 35 gemeenteambtenaren. Die opkomst viel een beetje tegen. De belangstelling voor wedstrijd- en prestatielopen bij Haag-leden is niet zo groot, gisteren haalde een jeugdtrainer het nog aan tijdens een interview dat ik met hem had voor het clubblad. En dat terwijl het juist zo leuk is om te zien of de trainingen hun vrucht afwerpen. Hoe kan dat beter dan door deel te nemen aan die mooie en gezellige loopjes zoals deze Duinstrandloop?
Mijn theorie is dat mensen veel te doen hebben tegenwoordig en - zeker als je een gezin hebt - in het weekend prioriteit geven aan huis, gezins- en familieleven. De trainingen doordeweeks ervaren zij wellicht meer als ontspanning en 'goed voor de conditie/gezondheid', meedoen aan loopjes is niet zo van belang. Maar dan wel weer meedoen aan die mega-lopen zoals de CPC of de Van Dam tot Dam loop. Tja.

Wel moet ik zeggen dat de Duinstrandloop niet meeviel, het was megazwaar. Dat was objectief zo - meerderen hebben het zo ervaren - maar ook subjectief want, zoals gezegd, mijn conditie is wel wat minder geworden. Geen nood, dat komt wel weer. Toch; het parcours was héél veel stijgen en minder dalen, het te belopen zand op het strand was zacht (ook aan de zijkant) en er stond een fikse (tegen)wind. Die bijna 8 kilometers (7.7 km) leken ook niet voorbij te gaan. Toch kwam ik in ruim 42 minuten over de finish van de Laan van Poot. Uitslagen staan hier!


Na het douchen de kantine, sorry, het clubhuis in voor een drankje en een hapje. Eerst een smakelijk kippensoepje, naderhand werd dit in de maag aangelengd met nog meer vocht in de vorm van twee blondjes. Leffe blondjes, om misverstand te voorkomen. Er waren ook lieftallige brunettes, een van hen komt niet zo vaak meer op de vereniging maar had zich als parcourswachter aangemeld. 'De fanclub' (auteursrechten berusten bij dhr. P.van O.) was in ieder geval blij haar weer te zien.

Over brunettes gesproken: Ilse en Cynthia gingen weer als een speer vandaag, alhoewel de twee oude mannen ;-) Jan G. en Paul van O. Cynthia met resp. 36 en 37 minuten net vóór bleven. Later gingen diezelfde Jan G. en Paul van O. met ondergetekende naar een voetbalwedstrijd in de Bosjes van Pex (Sportpark Nieuw Hanenburg) kijken. Nu is het een publiek geheim dat ik geen voetbalgek ben maar ik dacht: Ach kom, laat ik eens meegaan. Het was een wedstrijd tussen twee regionale amateurclubs in de Hoofdklasse, Quick en RKKAV.



Even het sfeertje geproefd, Sinterklaas en twee zwarte pieten gespot die de clubs of een van de clubs kennelijk een warm hart toedroegen, in de kantine een broodje kroket gegeten en een kwartiertje op de tribune gezeten. Er werd nog een gele kaart uitgedeeld en er was een voetballer die een tijdje kermend op het kunstgras bleef liggen, maar na enige handelingen van de EHBO weer de wedstrijd kon vervolgen. Hoe de wedstrijd afgelopen is weet ik niet, na een kwartier in de tweede ronde was de stand nog 1-1, maar daarna ben ik weggegaan: nog wat thuis-activiteiten verrichten, onder andere voor het clubblad.