Over de meeuwen en de makkerelen

Het zit er weer op, de jaarlijkse Meeuwen- en Makrelenloop. Een beruchte loop vanwege de dikwijls verschrikkelijke weersomstandigheden en het loodzware strand. Berucht, dus populair. Het is de bedoeling dat je achteraf, nadat je onderweg een paar keer dood bent gegaan, met een laconiek gezicht zegt dat 'het wel meeviel' tegen een ieder die het horen wil. Om vervolgens moe maar voldaan de plastic tas met foldermateriaal èn een forse makreel in ontvangst te nemen en vervolgens een half uur in de rij te staan voor snert en gebakken vis. Helemaal top.

Nu moet gezegd, dat we wel eens erger weer hebben gehad tijdens de M&M. Maar de mens is geneigd om negatieve ervaringen uit zijn systeem te bannen, want nu ik achter mijn pc zit en deze woorden inklop herinner ik mij opeens weer hoe ontiegelijk zwaar de heenweg was, vanaf de Norfolklijn tot aan Terheijde. Acht kilometer lang met een zeer stevige zuidwestenwind tegen, en deze feestvreugde werd nog versterkt door een stuk van pakweg drie kilometer door zeer zacht, mul zand, hier en daar zelfs stukken drijfzand, waar je voeten helemaal doorheen zakten, en ook nog eens veel hobbels en plassen die je moest omzeilen. Maar eenmaal voorbij het keerpunt, een bekertje drank en meteen weer terug. En vanaf dat moment ging het weer lekker, acht kilometer lang met de wind in de rug. Heel lekker zelfs, ik liep vergeleken met de laatste keren dat ik meedeed aan een loop zelfs goed. Op die terugweg heb ik ontspannen lopend toch nog een stuk of tien lopers ingehaald. We zijn weer een beetje bij de mensen!



Ilse, Anja en Eveline, drie van die sterke vrouwen van Groep 5!

En dan heb ik het vooral over de mensen van Groep 5. Allereerst Wim en Trudie Hartman die op het strand de lopers van deze groep aanmoedigden: achtereenvolgens zagen zij Patrick, Hans U., Ilse, Hans de P., Eveline, Anja, Yvette, Jos, Ellis, Fred, Ton en Dick aan zich voorbij trekken. En met deze opsomming is meteen de volgorde van binnenkomst gegeven. Als het niet klopt, protesteren mag!

Voor en na de loop kwam ik weer aardig wat bekenden tegen, maar dat geldt voor iedereen natuurlijk want het hardloopwereldje is weliswaar een stuk groter dan - zeg - twintig jaar geleden, je ziet toch steeds dezelfde gezichten.


Een wil ik wel in het bijzonder vermelden, Richard van der Klis met zijn nieuwe liefde. Richard liep trouwens heel goed - volgens mij 'zat' hij wel bij de eerste tien - maar had van tevoren aangegeven 'rustig aan' te doen omdat hij zondag een hele marathon gaat lopen.