Het was gisteren een dag vol variatie. Over de Meeuwen- en Makrelenloop hebben wij het al gehad, maar op die dag stonden nog twee 'leuke dingen' op het programma.
Daar was om te beginnen het concert van het Haags Toonkunstkoor met het Symfonieorkest De Philharmonie in de Anton Philipszaal aan het Spui. De zaal leek uitverkocht, wat een overweldigende belangstelling, buiten stond een lange rij mensen te wachten om binnen te komen. Haag-vriendin Marlies zingt sinds een jaar bij dat koor en had een aantal mensen gevraagd of zij belangstelling hadden om te komen kijken. Wij (Marjolein, Robert, Hans D., Yvonne, Frank I. en Ingeborg, Paul K. en Paul V.) hadden wel zin.
Het concert was getiteld 'Ode aan het leven' en bestond uit drie uitvoeringen, stuk voor stuk muziekwerken die zo op het gehoor zeer complex in elkaar staken. Muziek waarin inderdaad ook veel 'leven' zat. Alle instrumenten die het orkest ter beschikking stonden werden volledig benut en bombast werd niet geschuwd. Laten we zeggen dat het geen muziek was voor tussen de schuifdeuren.
Het eerste stuk dat uitgevoerd werd, van Leonard Bernstein, is getiteld Chicester Palms. De tekst op het ingekorte programmablad leerde ons dat deze compositie als een echte topper voor oratoriumkoren wordt aangemerkt. Een hectisch maar aanstekelijk stuk muziek met een grote afwisseling aan ritmiek. Fascinerend en virtuoos, maar dat gold voor alle drie de stukken. Wat moet dit moeilijk zijn om te spelen en te zingen, het zal met name de individuele koorleden veel oefening gekost hebben om dit onder de knie te krijgen.
Het tweede stuk was het overbekende Sacre du Printemps van Stravinsky, oorspronkelijk geschreven als balletmuziek. Een van de revolutionaire klassieke muziekstukken uit de 20ste eeuw. Ook dit stuk is geschreven voor een reusachtig orkest zoals De Philharmonie, waaronder 38 blaasinstrumenten. Zelf intrigeerde die zes contrabassen aan de rechterkant van het podium mij bijzonder. Overigens speelde het koor in dit stuk geen rol.
Na de pauze kwam het laatste stuk, Nagasaki. Eigenlijk nog het meest toegankelijke muziekstuk van de drie, maar nog nooit eerder in een concertzaal ten gehore gebracht. Nagasaki is in de tijd van de Koude Oorlog geschreven. de teksten beschrijven de atoomexplosie en de ruïnes van de stad Nagasaki. Het is een lofzang op een nieuwe dageraad, een nieuw leven. Ondanks het beladen onderwerp een mooi en voor de luisteraar zeer toegankelijk stuk muziek, afwisselend explosief en verstild. Mooie koorzang ook.
Nadat het concert afgelopen was (rond 22:20 uur) hebben we nog met z'n allen iets gedronken in de foyer, Marlies kwam er even later ook bij. Echter moest ik vrij snel opbreken, want er wachtte nog een feestje in het Appel-theater. PR-dame (en lid van Groep 5) Eveline vierde daar haar verjaardag op grootse wijze.
Bijna de hele Meeuwen- en Makrelenploeg van die middag was nu ook aanwezig. Zelf heb ik niet gedanst, het kwam er niet van, maar het had misschien wel goed geweest voor de spieren zoals Ellis opperde. Aan het eind van de avond, nou ja, zeg maar in het begin van de nacht, kon ik van Anja een lift krijgen omdat het onzeker was of er nog trams en bussen reden.
Het was al met al een welbestede dag!
Het eerste stuk dat uitgevoerd werd, van Leonard Bernstein, is getiteld Chicester Palms. De tekst op het ingekorte programmablad leerde ons dat deze compositie als een echte topper voor oratoriumkoren wordt aangemerkt. Een hectisch maar aanstekelijk stuk muziek met een grote afwisseling aan ritmiek. Fascinerend en virtuoos, maar dat gold voor alle drie de stukken. Wat moet dit moeilijk zijn om te spelen en te zingen, het zal met name de individuele koorleden veel oefening gekost hebben om dit onder de knie te krijgen.
Het tweede stuk was het overbekende Sacre du Printemps van Stravinsky, oorspronkelijk geschreven als balletmuziek. Een van de revolutionaire klassieke muziekstukken uit de 20ste eeuw. Ook dit stuk is geschreven voor een reusachtig orkest zoals De Philharmonie, waaronder 38 blaasinstrumenten. Zelf intrigeerde die zes contrabassen aan de rechterkant van het podium mij bijzonder. Overigens speelde het koor in dit stuk geen rol.
Na de pauze kwam het laatste stuk, Nagasaki. Eigenlijk nog het meest toegankelijke muziekstuk van de drie, maar nog nooit eerder in een concertzaal ten gehore gebracht. Nagasaki is in de tijd van de Koude Oorlog geschreven. de teksten beschrijven de atoomexplosie en de ruïnes van de stad Nagasaki. Het is een lofzang op een nieuwe dageraad, een nieuw leven. Ondanks het beladen onderwerp een mooi en voor de luisteraar zeer toegankelijk stuk muziek, afwisselend explosief en verstild. Mooie koorzang ook.
Nadat het concert afgelopen was (rond 22:20 uur) hebben we nog met z'n allen iets gedronken in de foyer, Marlies kwam er even later ook bij. Echter moest ik vrij snel opbreken, want er wachtte nog een feestje in het Appel-theater. PR-dame (en lid van Groep 5) Eveline vierde daar haar verjaardag op grootse wijze.
Bus 22 bracht mij vrij snel naar de Duinweg, ik stapte pal voor het theater uit. Het was al kwart over elf maar het feest was nog in volle gang. Er werd gedanst, gepraat en wat je zoal op een feestje doet. Zoals cadeautjes geven, Arne had zelfs nog een compleet schilderij voor de jarige gemaakt. Leuk!
Bijna de hele Meeuwen- en Makrelenploeg van die middag was nu ook aanwezig. Zelf heb ik niet gedanst, het kwam er niet van, maar het had misschien wel goed geweest voor de spieren zoals Ellis opperde. Aan het eind van de avond, nou ja, zeg maar in het begin van de nacht, kon ik van Anja een lift krijgen omdat het onzeker was of er nog trams en bussen reden.
Het was al met al een welbestede dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten