De bietentaart op!

Heerlijk getraind deze woensdagavond. Mooi weer, niet al te warm, en anderhalf uur bijna alleen maar over duinpaden gerend. Er was een kleine Groep 5 (Rob, Jos, Hans, Peter, Fred en Ellen als enige vrouw) die onder leiding van Wim voor een pittige fartlek gingen. Daar gingen de oefeningen, wat loopscholing en enkele korte tempoversnellingen aan vooraf. Wat mij betreft ging het heel goed vanavond, ik kon lange passen maken, zakte niet in en ging bij de tempo's steeds met de voorsten mee. Met een voldaan gevoel liepen we terug naar de Laan van Poot.

Trots als een dagpauwoog poseert deze vlinder in onze tuin...

Maar wacht: er kwam nog één onderdeel! Dat zou een stukje 'in eigen (duurloop)tempo' moeten worden over een stuk van het oliebollencrossparcours, zonder de 'zandbak' weliswaar maar mèt die verschrikkelijke klimmetjes. Toen bleef ik wel achter, het duurloopje werd bijna wedstrijdtempo en bij het laatste klimmetje ging ik even wandelen. Dat was niet helemaal de bedoeling natuurlijk, maar ik zat er een beetje doorheen. Achteraf gezien was het ook een beetje mentaal denk ik, door koste wat het kost bij de voorsten te willen blijven werd dat net een beetje teveel van het goede. Met z'n allen liepen we het duinpad af en bij het speelveldje aan de Laan van poot deden we de 'cooling down' oefeningen.
Per saldo was het een fantastische training die met veel genoegen en voldoening is volbracht.

 

Zoals uit bovenstaande foto's blijkt, was het weer gezellig bij de 'na-zit'. Onder andere zien we Jeanet Weeber zitten, zij was weer even vanuit Spanje 'op vakantie' in Nederland. Zeventig jaar is zij al maar ze loopt de 5 km nog makkelijk in 23 minuten.

 

Er is onder meer gepraat over het trainingsweekend in Zeeland komend najaar. Wim (die dat altijd regelt met Lodewijk) zei dat alle huisjes nu al helemaal vol te zitten, afgaande op het aantal inschrijvingen. Er willen toch nog een paar mensen mee, dat zal passen en meten worden.

 

En dan was er nog iets! Ellen (zie onder) had van tevoren nog gezegd dat zij een verrassing voor ons in petto had. En die verrassing werd in het clubhuis, bij de thee, koffie of wat anders - uit de folie gehaald. Die ochtend was ze vroeg opgestaan en had ze een bietenchocoladetaart voor ons, althans voor Groep 5, gemaakt.  

 

 

Ik moet zeggen dat het goed gelukte creatie was: heel smakelijk, maar ook heel voedzaam. Het lijkt een wonderlijke combinatie, chocolade met bieten, maar wat smaak betreft proef je zowel de pure chocolade (zoals bij een brownie) met een subtiel-gronderig zweem van bieten. Toch lekker, er is niets van de taart overgebleven...