Struikrover

Zondagochtend weer meegedaan aan de Kerkpolderloop, ditmaal met mijn zwager die bij ons logeert. In zijn auto reden wij naar Delft. Jan Wierenga sloeg een keertje over.

Wie ook meededen waren Hizkia en Michel, ik dacht even dat zij zich (voorgoed?) hadden bekeerd tot het fietsen. Maar ze hebben het lopen nog niet verleerd.

 

Over de loop zelf valt weinig verrassends te melden. Hooguit dat het wat meer waaide dan vorige week en het was ook iets warmer, wat niet wegnam dat er weer 'lekker' is gelopen. Lekker vlot naar mijn gevoel maar de tijd was voorspelbaar: dik 24 minuten. Zwager Wim, die in Afrika (hij werkt bij de Shell) regelmatig zijn rondjes loopt, kwam drie minuten later aan. Prima, want hij heeft de laatste weken nauwelijks gelopen. Waarschijnlijk is het voor mij de laatste Kerkpolderloop dit jaar. Komende zaterdag is de Bradelierloop en om nu twee loopjes vlak achter elkaar te lopen...

De rest van de dag doorgebracht met boodschappen doen en koken voor de schoonfamilie. Ik had nog veel mosselen over van de paëlla daags ervoor dus die heb ik bereid met witte wijn en gesneden groenten: bleekselderij, prei, uit en schijfjes winterwortel. Na het eten en de koffie volgde een lange Zomeravonden, ditmaal met theaterregisseur Johan Simons. Een goede uitzending, al kan ik mij voorstellen dat sommigen hebben afgehaakt omdat het wat al te 'zwaar' van sfeer was. Wel interessante fragmenten gezien van onder anderen Toon Hermans en Pasolini. Ook de keuzefilm van Simons, Hundstage, heb ik gefascineerd uitgekeken. Dat werd dus nachtwerk. Een heel wonderlijke, bizarre film.

 

Vanochtend in alle vroegte bramen geplukt. De eersten zijn alweer rijp! Er staan een heleboel wilde struiken langs de weg, dus er was al snel een zak vol. Ik ga er straks jam van maken. Ondertussen begon het flink te regenen, zelfs zo dat ik de capuchon van mijn korte zwarte jack over mijn hoofd trok. Ik zal er bepaald onguur uitgezien hebben, zo tussen die struiken. Van cultuurbarbaar naar struikrover is maar een klein stapje...