Eenzaam, maar niet alleen in Haarlem

Het was een Haarlems weekend. Zaterdagmiddag gingen we naar Wim en Cor, vrienden van ons, die in het schone Aerdenhout wonen. Voor mij geen onbekend terrein omdat ik nogal eens in de Waterleidingduinen pleeg te wandelen.
Het werd een tuinfeest met schitterend weer en een voortreffelijke catering, maar het mooiste was wel dat deze middag en avond het karakter van een reunie kreeg. Heel wat vrienden en betere kennissen van weleer ontmoetten elkaar weer op deze plek. En dan realiseer je je wederom hoe snel het leven gaat: zaten we korte tijd geleden (in ons bewustzijn, het is al veertig jaar geleden) als langharige jonge honden bijeen om te bomen en gitaar te spelen, nu zijn het allemaal oudere, redelijk welgestelde mensen waarvan een aantal al grootvader of grootmoeder is. Uiteraard is iedereen wat grijzer en soms kaler geworden, een enkeling ook wat dikker en/of met (soms veel) meer rimpels, maar toch: één minuut praat je met elkaar en je pakt de draad meteen weer op. Het is alsof al die jaren wegvallen en dat de laatste keer dat je elkaar zag slechts enkele weken terug was.

Wim en Gerda kwamen ook, we reisden naderhand ook met hen terug naar Den Haag. Zij waren ook met de trein gekomen. Grappig is dat ik hen komend weekend ook weer zie, we gaan met nog een aantal lopers, onder andere van hun en mijn vereniging, naar Harwich om daar - naar keuze - te gaan wandelen of de 10 kilometer te lopen.

Over lopen gesproken: dat was mijn tweede Haarlemse avontuur. Dat was op zondag, vandaag dus. Ik ging naar Haarlem om de Achmea Zilveren Kruis halve marathon lopen, daar had ik mij al een maand of twee geleden voor ingeschreven. Maar het is de vraag of ik dat volgend jaar weer doe. Pas later bleek namelijk dat er in de Haagse regio ook twee lopen waren die de moeite van het meedoen meer dan waard waren, de Rijkszwaanloop en de 1 van de 4 loop. Tja, dat was even slikken, als ik mij dat gerealiseerd had dan had ik waarschijnlijk toch voor de 1 van de 4 gekozen, maar ik had mij nu eenmaal ingeschreven voor Haarlem dus de keuze was gemaakt.

Ik nam de trein naar Haarlem vanaf station NOI via de 'mooie route' langs Voorschoten, Leiden en Hillegom, waar het landschap nog niet is verpest door bebouwing. Vanaf station Haarlem was het ongeveer tien minuten lopen naar de Grote Markt, waar zowel de start als de finish was van de halve marathon maar ook van andere lopen zoals de Kidsrun, de 5 en de 10 kilometer die net aan de gang waren.

 

Wat ook slikken was dat ik - afgezien van William, een collega van Ton van Westbroek - niemand, maar dan ook werkelijk niemand ben tegengekomen die ik ken. Dat mag opmerkelijk worden genoemd want ook al is het loperswereldje véél groter dan - zeg - in de jaren zeventig en tachtig, je loopt altijd wel iemand tegen het lijf die je kent, hetzij van je eigen club, of van een andere vereniging, of een kennis, blogger, collega of vriend(in).

Maar goed, netjes mijn startnummer opgehaald, omgekleed, wat ingelopen, even gekeken naar lopers van de 10 km die bijna bij de finish waren, waarna ik even later ook naar de start liep. Alhoewel ik niet genoeg kilometers heb gemaakt om een ècht goede halve marathon te lopen, had ik er veel vertrouwen in. Mijn gewicht is goed en de normale trainingen gaan ook prima, dus ik schatte mij in op om en nabij - maar liefst onder - de 1:50'. Maar dat viel toch tegen. Het weer was prima, 21 kilometer lang zon, véél zon, maar op sommige stukken - vooral op de terugweg - bleek de oostenwind toch een geduchte tegenstander. En het parcours was loeizwaar, het grootste deel van het parcours liep door de duinen en daar ging het constant naar boven en naar beneden.

De eerste tien kilometers gingen prima, met een tussentijd van 24'30'' op de 5 km en krap 51 minuten (netto tijden) op de 10 km. Op basis van die tijden was mijn inschatting niet onrealistisch. Echter kreeg ik het in het tweede gedeelte kennelijk toch zwaar, alhoewel ik wel bleef doorlopen. Na een uur bleek ik toch een nette afstand afgelegd te hebben (meer dan 11,1 km) en het 15 km punt bereikte ik rond de 1:20'. Ondertussen kregen mijn benen het zwaar te verduren, ze voelden wat pijnlijk aan maar ik kon in een wat lager tempo wel blijven doorlopen. Uiteindelijk kwamen de laatste kilometers in zicht. Het was echt bikkelen, uiteindelijk kwam ik in 1:54'' over de meet. Daarmee werd ik vijfde derde 65-plusser (er waren slechts dertien 60 plussers) maar dat schrijf ik om mijzelf moed in te praten want er was geen 65 plus categorie. Even voorbij de finish kregen de lopers een flesje Extran aangereikt en werd hen een medaille omgehangen.

Daarna voelden mijn benen en lendenen wel wat pijnlijk aan, maar voor het overige was ik snel hersteld. Snel gedoucht en omgekleed en via een boekenwinkel, waar ik een cadeautje voor een jarig buurmeisje kocht, direct door naar het station. Om kwart over zes was ik thuis, snel omgekleed en naar onze buren Jan en Wilma waar ter ere van de verjaardag van Karlijn, een van hun dochters (dat buurmeisje dus), een tuinfeest annex eetgelag werd gehouden voor familie en vrienden. Het tweede tuinfeest deze week, en ook nu waren de weergoden ons goedgezind...