De Nieuwe Wildernis is een bloedmooie film

Gistermiddag gingen wij naar De Nieuwe Wildernis, de film die vorige week in première ging. Een film die alom lovend werd gerecenseerd en nu al een regelrechte 'bioscoophit' kan worden genoemd.

De film volgt het dierenleven in de Oostvaardersplassen en kreeg massale media-aandacht. De makers (regisseur Ruben Smit en zijn crew),  hebben voor het project twee jaar lang opnames gemaakt in het Flevolandse natuurgebied. Zij hebben weer, wind, bittere vrieskou en hitte doorstaan om de bijzondere opnames te kunnen maken. Het resultaat is een geweldig epos waarin de kringloop van het leven in beeld is gebracht.

 

Wat mij betreft schiet elk superlatief volstrekt tekort om de schoonheid van de beelden te beschrijven. Elk shot, niet één uitgezonderd, is niet minder dan briljant. Je zit als kijker bijna letterlijk op de huid van elk dier en elke gebeurtenis, of het nu de machtstrijd is binnen de kudde konikpaarden, de collectieve bezorgdheid van de paarden die in een kring staan om een veulen dat onderkoeld is geraakt en niet mee dreigt te komen, de jacht van de vos op ganzenkuikens. Zelfs de beelden van de strontvliegen en hun gedrag zijn uitzonderlijk, het is alsof je naar een groep buitenaardse wezens zit te kijken.

En de voice over van 'de bedrijfsleider van Albert Heijn' is precies goed: helder, ter zake, niet belerend, respectvol maar zonder die fluisterend-zalvende ondertoon. Waar ik persoonlijk niets tegen heb maar 'de moderne mens' is allergisch voor belerende toontjes.

Bor Beekman, recensent van De Volkskrant: "Binnen de filmwereld geldt het als een doodzonde om iets on-Nederlands goed te noemen, maar de luchtbeelden van de dravende Konikpaarden (de grootste wilde kudde in heel Europa) zijn precies dat: on-Nederlands, en prachtig. Al even schoon zijn de verstilde opnamen van de bij elkaar schuilende dieren in de winter."

Zelf voeg ik daar (vanzelfsprekend :-)) aan toe: de prachtige beelden van de indrukwekkende hertenbronst, de hofmakerij van de ijsvogels, het is eigenlijk teveel om op te sommen.

Een absolute aanrader, nee, een must voor... iedereen eigenlijk. En dat vooral omdat wij in ons overbevolkte land (politiek correct moet ik eigenlijk zeggen: dichtstbevolkte land van Europa) steeds meer vervreemd zijn geraakt van de natuur. Bijna niemand heeft een hekel aan de natuur (zou onzinnig zijn, wij maken er zelf deel van uit) maar het wordt in ons op de dagelijkse realiteit gericht bewustzijn maar al te vaak als 'bijzaak' beschouwd, iets dat mooi kan zijn maar ons niet teveel last mag bezorgen.