Last tango in Harwich

Er is altijd een moment waarop iemand zegt: "het is mooi geweest". Deze gedachte zal de laatste jaren meer dan eens door het hoofd van Johan Knoester, sinds vele jaren de organisator van de Discovery Run, zijn opgekomen. De Discovery Run was het jaarlijkse loopevenement - zeg maar rustig loopinterland - in Harwich, waar Nederlandse en Engelse lopers aan de start van een 5 of 10 km wedstrijd/prestatieloop verschenen. U merkt al, ik schrijf in de verleden tijd, want afgelopen weekend was de laatste editie. Dat er ditmaal relatief veel deelnemers waren is dus niet zo verbazingwekkend.



Discovery Run 2005

Discovery Run 2013

 

Een paar maanden terug had ik mij al ingeschreven voor de loop en een ticket voor de bootovertocht geregeld. Eerder (al met al zal het zo'n zeven, acht keer zijn geweest) nam ik deel aan deze loop  en deze laatste keer wilde ik zeker meemaken. Afgelopen vrijdagavond treinde ik met Jan Groeneveld naar Schiedam en daarna met twee overstappen naar Hoek van Holland Haven. Wij waren er betrekkelijk vroeg dus troffen wij geen lange rijen bij de uitgifte van de boarding cards en de douane. Op dat moment was alleen een gezelschap van Haag Atletiek, met trainer Jan Groenestein, ons nog voor. Kort en goed: geruime tijd voor de afvaart zaten wij op een van de passagiersschepen van Stena Line, M.S. Brittanica. Eerst de bagage in de hut, daarna op zoek naar de ons bekende medereizigers op de boot. Voor mij waren dat genoemde trainingsgroep van Haag en enkele Sparta-veteranen waaronder onze persoonlijke vrienden Gerda en haar man Wim, en de sterke zestigers Ewout Ouwehand en Wim Scholtes. Zij zouden alle drie meedoen aan de vijf kilometer.

Krasse Haag-atleten na de 10 kilometer Discovery Run

De volgende ochtend werden wij gewekt door een vrouwenstem uit de intercom. Voor mij overbodig want ik was allang wakker, ik heb nauwelijks kunnen slapen. Dat zou de volgende nacht (op de weg terug) eveneens het geval zijn. Vraag niet hoe het komt, geen idee. Maar goed, het ontbijt was prima, keus genoeg. Zelf ging ik met ei en gebakken spek op de Engelse toer. Een goede bodem met de sportieve dag vol lichaamsbeweging in het vooruitzicht. De boot was allang 'aan de overkant', die nacht al, dus na het ontbijt begaven we ons met z'n allen naar de uitgang. De boot af en via het perron van het treinstation naar de opstapplaats van de dubbeldekkers. Deze brachten alle deelnemers van de Discovery Run naar de aloude locatie, het schoolcomplex met het grasveld aan de achterzijde.

Luisteren naar de gids (foto Pieter de Graaf)

 

Eerste actie was de stadswandeling met een gids. De dubbeldekkers brachten ons naar de haven. Daar werd de groep in tweeën gesplitst, de ene groep ging met de Engelse gids mee, de andere - waar ik bij liep - met de Nederlandse gids. Zij namen hun groep mee naar een aantal bezienswaardigheden waarbij veel historische informatie werd verstrekt. Leuk en interessant, maar al die informatie (vooral alle namen) gaat bij mij op een gegeven moment het ene oor in, het andere oor uit.
Bijzonder was onder meer het 'Electric Lighthouse' waar in lang vervlogen tijden de eerste bioscoopfilms werden gedraaid. We mochten ook binnen kijken, een heel aparte theaterzaal is het waar heden ten dage nog steeds voorstellingen worden gegeven, bijvoorbeeld jazzconcerten.

Na anderhalf uur kwamen we terug bij de bussen, die ons wederom naar de startlocatie bracht. Beetje omgekleed, waardevolle zaken in bewaring gegeven en staan kijken bij de start van de eerste afstand, de vijf kilometer. Compleet met de aloude stadsomroeper en de burgemeester met zijn vrouw die de lopers welkom heette en veel succes wenste. Ik heb daar nog een kort filmpje van gemaakt.

 

Dit ritueel herhaalde zich drie kwartier later bij de start van de 10 kilometer. Meteen maar flink in de benen gegaan. Het was heerlijk weer, bewolkt maar de zon kwam er bij vlagen goed door en het was volstrekt windstil.

 

Het lopen ging goed, ondanks het voor mijn doen vrij hoge tempo had ik nauwelijks zuurstofschuld en verval, m.a.w. het werd een constante loop. De laatste twee kilometer liep ik met twee jongens op. Zij vroegen mij hoe lang ik liep waarop ik antwoordde dat dit al 44 jaar is en dat je het lang kunt volhouden, als het lijf tenminste meewerkt. Jan G. die in goede doen veel sneller is dan ik kreeg het na zijn vakantie, waarin hij minder op tempo had getraind, vrij moeilijk. Bij de finish zat ik vlak achter hem. Heel wat jaren geleden was de situatie bijna hetzelfde, toen liepen we 1:44, nu zaten we beiden 50 minuten hoog. Hoe dan ook was ik meer dan tevreden omdat het toch ietsjepietsje sneller heb gelopen dan bij de andere 10 kilometers in het afgelopen half jaar.

 

 

Direct na afloop liepen we naar de dubbeldekkers, die hadden inmiddels onze noodzakelijke bagage - vooral droge kleren en spullen om te douchen - naar het finishgebied gebracht. Even later stonden we in een ruimte achter het zwembad onder behoorlijke warme douches, maar dat is altijd nog beter dan behoorlijk koude douches. Daarna spic & span terug naar de school.

Het tweede hoogtepunt die dag (het eerste was uiteraard die loop) was de rit naar Colchester, ook vaste prik. Weer met onze trouwe dubbeldekkers. Na een lange rit kwamen we in het stadje aan. Het is zeker geen onbekend terrein voor de meeste Discovery-gangers sinds jaar en dag, maar het blijft een mooie en gezellige plaats.

Stoom afblazen na intensief loopje...

 

We hebben wat geshopt, in een pub een biertje gedronken, even door een deel van de zeer mooie kasteeltuin gewandeld, nogmaals met het grote Haag-gezelschap wat gedronken in een andere pub, vlak bij de busopstapplaats, en voor we het wisten kwamen de dubbeldekkers aanrijden om ons naar de volgende bestemming te brengen: dat was het plaatsje Oakley, daar zou een heuse BBQ - of barbecue - voor ons gereed staan.

Die BBQ bleek te bestaan uit één hamburger, waar je zelf wat sla en tomatenketchup aan kon toevoegen. Met die hamburger was niets mis al had menigeen wel wat meer variatie in het voedselaanbod verwacht. Hoe dan ook werd het een gezellige avond, er was een bandje met een goede zangeres die allerlei hits - pop, rock, soul en r&b uit de jaren zeventig en tachtig - ten gehore bracht. Op een gegeven moment gingen de voetjes van de vloer en werd er naar hartenlust gedanst. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan dit dansfeest. Om kwart over acht ging de eerste bus met feestvierders weer richting Harwich, waar de boot huiswaarts wachtte. Andere bussen volgden spoedig daarna.

 

Het was al met al een heel gezellig weekend, of eigenlijk een half weekend, maar het voelde alsof je een week vakantie had gevierd... Jammer dat het de laatste keer was.

Voor een foto-impressie van het weekend verwijs ik naar dit album!