Rijke dames, opgepast! Casanova komt er aan...

Gisteren ging ik voor de tweede keer deze maand naar het Appeltheater om een repetitie van scènes uit het theaterstuk Casanova bij te wonen. Binnenkort gaat deze marathonvoorstelling in première. Er was veel  publiek aanwezig waaronder mijn vroegere huisarts, maar dit terzijde.

Werd er vorige keer een scène gerepeteerd waarbij de roemruchte hoofdpersoon een rijke oude dame probeert in te palmen, ditmaal ging het om grootschaliger scènes, waaronder een massa-opkomst met zang en muziek in diverse opstellingen, en het aanmeren van een bootje met een groep mannen aan een kade, waar Casanova en een vriend hen behulpzaam waren met uit de boot te komen. Het had nog heel wat voeten in de aarde - en bijna in het water - om tot een goede mise en scène te komen. Daarbij werd steeds gekeken naar de meest geschikte wisselwerking tussen gesproken woord en handelingen zoals het aangeven van de koffers, de volgorde van het uit de boot komen enzovoorts. Hugo Maerten kwam zelfs nog even klem te zitten met zijn hand: een pijnlijk moment, zeker voor de acteur in kwestie.

De repetitie duurde langer dan een uur, maar van regisseur Aus Greidanus mocht het publiek - desgewenst - blijven zitten. Het werd uiteindelijk anderhalf uur. Inmiddels heb ik besloten om begin december de hele voorstelling te zien, dus na afloop heb ik meteen maar een kaartje gekocht bij de kassa.

 

's Avonds weer naar de schilderworkshop gegaan, waar we 'lekker bezig' waren met het mengen van kleuren. Hier ben ik veel meer 'uit de losse pols' bezig dan thuis, het gaat meer om oefeningen dan om ècht schilderijen maken, maar het heeft allebei zijn nut en charme. De afgelopen week ben ik echter niet aan tekenen en schilderen toegekomen omdat ik druk bezig was met het schrijven van en het schaven aan artikelen voor het clubblad. De komende dagen hoop ik wat meer tijd te kunnen vrijmaken voor die andere hobby.

Small Pyramids meets Depeche Mode

Hartmannen 1: v.l.n.r. Cor van Veen, Peter Turfboer, Fred van der Gon Netscher, Arne Dutour Geerling en Ton van der Pol

Woensdagavond heb ik voor de tweede keer deze week duisternis en nattigheid getrotseerd om met Groep 5 te gaan (hard)lopen. De temperatuur was in elk geval aangenaam voor de tijd van het jaar en de regen viel vooral in de vorm van motregen, en dat niet eens de hele tijd. Het viel dus mee!

We hadden een heel bijzondere trainer deze keer, namelijk Cor van Veen. Hij behoort met Patrick tot de snelste mannen van onze groep, sterker nog, in zijn jonge(re) jaren won hij menige prestatieloop aan de Laan van Poot. Zo'n 34 minuten op de 10 km (als ik het mis heb corrigeert Cor mij wel). Cor nam de training over van Wim omdat laatstgenoemde deze avond een andere groep begeleidde (begreep ik) en Cor binnenkort een van de CPC-trainingsgroepen (mede) gaat begeleiden, dit was een mooie gelegenheid om 'te oefenen'. Tenminste, zo heb ik het begrepen. Ilse was vanavond co-trainer.

Maar goed. Het werd een goede training, wat ons betreft is Cor geslaagd! Het parcours was iets afwijkend van wat wij gewend waren. Zo liepen we onder meer door de villawijk van Kijkduin waar we ook onze oefeningen en loopscholing deden. Op het programma stond een duurloop met twee series volgens het schema: 1-2-3-2-1 minuten. En dat ging prima wat mij betreft. Het waren tempo's die wat duur betreft te overzien waren. Tussen beide series hadden we 10 minuten pauze (= rustiger lopen) ingelast.

Ook vandaag ging ik zonder forceren vlak achter de voorste groep mee. Dat geeft de burger moed al ben ik nuchter genoeg (geworden) om mij te realiseren dat goede trainingen niets zeggen over komende resultaten bij prestatie- en wedstrijdlopen.

In het clubhuis was het gezellig druk. Het slotfeest mag dan voorbij zijn, Haag blijft de leukste sportclub van Nederland. Er werden weer lekkere hapjes uitgedeeld en zowaar nog medailles voor de teams die hadden deelgenomen aan de Haag100 competitie! Wij (Hartmannen 1 en 2) hadden ze nog niet gekregen, maar Dick Witmont gaf mij de enveloppen zodat in ieder geval de aanwezige Hartmannen 1 voorzien konden worden van een medaille. Volgende week maandag en/of woensdag krijgen de andere Hartmannen er een, ik neem de enveloppen mee!

En wat heeft bovenstaande foto nu met onderstaande videoclip te maken? Dat blijft voorlopig een geheim, alhoewel: een goed verstaander....

Duurloopje met uitschieters

De afgelopen dagen was ik druk bezig met interviews, onder andere met de hoofdredacteur van Runners World al ging het niet zozeer over zijn blad maar meer over zijn sportverleden bij Haag Atletiek. Met het uitwerken van een en ander ben ik wel even zoet.

Maandagavond heb ik weer eens meegetraind met Groep 5. Dit ondanks de weersvoorspelling die niet onverdeeld gunstig was. Ik had overdag kunnen trainen maar toen was ik dus bezig met wat in de eerste alinea staat.

Toch was de training best lekker pittig. Die ene regenbui ook trouwens, vijf minuten ijskoude ellende. Maar goed. Wij waren met z'n tienen. Veel van de inmiddels binnen Haag Atletiek wereldberoemde Hartvrouwen 5 en een paar noest werkende mannen. Het programma viel mee, een duurloopje van 80 minuten maar een paar keer mochten de mensen die daar zin in hadden wat sneller. Kennelijk had ik er zin in want ik liep een paar keer dapper 'van voren' mee.

En vooral die paar tempoversnellingen  gingen best hard maar ik zou dat tempo geen tien minuten kunnen volhouden, zo is het ook wel weer. Dan zou ik toch die pillen moeten gaan slikken waarvan sommige groepsleden dachten dat ik ze gisteren al had ingenomen. Maar zo is dat natuurlijk niet - zoals bekend moet je altijd ontkennen dat je doping gebruikt - ik had gewoon een opleving....

100-jarig jubileum Haag Atletiek feestend afgerond

Met een daverend slotfeest is gisteravond in het Partycentrum aan de Zichtenburglaan een einde gekomen aan Haag100, het officiële deel van het jubileumjaar 2013. Een avond die gekenmerkt werd door veel drukte - ik vernam dat alle 600 kaarten waren uitverkocht - . muziek van een live band en een DJ, dansen en voor een aantal onder ons een weerzien met oude bekenden. Het feest zou tot 01:30 duren, maar pas een uur later verlieten de laatste feestgangers het partycentrum.

Het officiële hoogtepunt was al eerder op de avond. Na een visuele introductie en toespraken van jubileumfeestcoördinator Dick Witmont en voorzitter Ruud Fabrie, werden de prijzen uitgereikt aan de teams die hadden deelgenomen aan de diverse evenementen in het kader van Haag100. De drie groepen die de meeste punten hadden vergaard - er lag een ingewikkeld puntensysteem aan de classificering ten grondslag - werden op het podium ontboden. Onze trainingsgroep 5 o.l.v. Wim Hartman heeft met drie teams meegedaan, waarbij het damesteam (Hartvrouwen 5) zeer veel punten heeft verzameld en daarmee een fraaie derde plaats behaalde.



Hartvrouwen 5 met v.l.n.r. Anja Rienstra, Ellis Stolwijk, Ilse Houtman, Eveline van Leeuwen, Ellen van der Velde, Katelijne en Yvette Solognier

Eerste team werd de 'Power(wo)men' met onder meer de snelle dames Ellen Oostvogel en Ilse Bouman, en Vlug en Lenig 1 werd 'tweeds'.

Saillant detail: 'onze' Eveline van Leeuwen werd uitgeroepen tot absolute topper van de Haag100 competitie! Iets wat Groep 5 en ongetwijfeld Wim met gepaste trots vervuld.

Voor de rest kan ik over deze avond niet meer vertellen dan dat het druk, warm, hectisch maar erg gezellig was. Een mooi slot aan een jubileumjaar waarin vele vijwilligers hun beste beentje hebben voorgezet, en niet alleen in de zin van hardlopen. Hoe dan ook breekt er nu een periode aan waarin we weer alle aandacht aan onze mooie buitensport kunnen wijden, waarbij een ieder zijn of haar doelen voor de komende winter en het voorjaar heeft gesteld.

Stilte voor het feest

Vrijdagochtend een duurloopje van - uiteindelijk - 105 minuten bruto (85 minuten netto) volbracht. Die zit 'in the pocket' maar het viel niet echt mee. Het plan was om de twee uur vol te maken maar dat gaat nu nog niet. Nou ja, het hàd gekund maar het kost mij steeds moeite om langer dan 90 minuten achter elkaar te lopen. Toch zou ik zo zoetjes-aan moeten beginnen om mijn lijf te laten wennen aan duurlopen van twee uur en langer, want Rotterdam staat voor je neus voordat je er erg in hebt. En ook al zijn de ambities gematigd (tussen vier en vier-en-een-half uur), zonder lange duurlopen ga ik ook die tijd niet redden.

Maar goed, we hebben de hele winter nog, laat ik in ieder geval minstens één lange duurloop per week lopen en dan steeds een kwartiertje of zo eraan plakken. Dan kan daarna - idealiter - welgemoed het marathonschema worden gevolgd.

De rest van de dag is vrij rustig verlopen, toch weer veel achter de pc gezeten en druk met FB e.d. in de weer geweest. Later in de middag ging ik naar Dudok, ik had daar afgesproken met een van onze meest betrokken sprint-trainers. Uiteraard weer voor een interview in het clubblad, het zevende en laatste van dit jubileumjaar. De eerste maanden van 2014 borduren we nog twee nummers op dit jaar door, daarna wordt het 'business as usual'.

Het eerstvolgende blogje zal ongetwijfeld over het slotfeest Haag100 gaan, dat is vanavond. Veel mensen hebben daar een min of meer grote bijdrage aan geleverd. Mijn bijdrage was bescheiden - een onderdeeltje van een onderdeel - maar hopelijk gaat het een beetje werken....  Hoe dan ook gaat er flink gefeest worden!

Back to normal

Ziezo, we staan weer met beide benen op de grond. Op Haagse bodem. Woensdagavond zou ik gaan trainen, maar buienradar gaf regen en natte sneeuw aan, dus ben ik - heel opportunistisch - 's ochtends gaan hardlopen. Het was toen nog droog namelijk, de zon scheen zelfs. Eerst ging ik naar de Laan van Poot waar veel al wat oudere Haag-leden druk bezig waren in het krachthonk. Wat mij op de gedachte bracht dat ik het afgelopen jaar niets aan krachttraining heb gedaan, daar moest ik volgende week maar eens mee beginnen.

 

Er stond een stevige baantraining op het programma maar ik heb dat op mijn eigen manier ingevuld. Het is aanzienlijk moeilijker om in je eentje zo'n training te doen, in een groep zet je door ook al ga je bijna kapot, maar in je eentje leg je al snel het bijltje erbij neer. Ik liep dus één 200 meter en één 400 meter op de baan, de rest heb ik buiten de baan - in de duinen - in duurlooptempo gedaan (dl1/dl2) met zo nu en dan lichte versnellingen. Wel heb ik op het laatst het traject vanaf de Fuutlaan tot aan mijn huis in vol tempo gelopen, in iets meer dan zeven minuten. In totaal had ik er toen 75 minuten opzitten.

Vandaag ging al benenwagend naar het Appeltheater waar een openbare repetitie was. Dat gebeurt wel meer, belangstellenden kunnen zich - ook telefonisch - bij de kassa opgeven, de middagrepetities (op donderdag) kunnen gratis worden bijgewoond, voor de avondrepetitie moet iets worden betaald.

Er werd een scène uit de komende marathonvoorstelling 'Casanova' gerepeteerd. Hugo Maerten speelt hierin een puissant rijke oudere dame die door de listige, op haar miljoenen azende Casanova (Aus Greidanus jr.) wordt verleid. Veel mag ik er op dit moment niet over vertellen, maar het was interessant om het proces van een repetitie te zien, de dynamiek tussen acteurs en regisseur Aus Greidanus sr. Laatstgenoemde brak zo nu en dan in om aanwijzingen te geven en suggesties voor kleine wijzigingen te opperen om te zien of dat voor de gegeven scène beter ging 'werken.'

Trainingsweekend Burgh Haamstede 2013 (deel 3 en slot)

Na het gezamenlijke buffet op zaterdagavond inclusief de prijsuitreiking, is onze groep (de mannen van Groep 5) niet zo lang meer gebleven. We waren allemaal moe, niet alleen vanwege de cross maar ook vanwege het gebrek aan nachtrust. Al moet ik van dat laatste punt misschien tegen mijzelf zeggen: "Speak for yourself!" Want niet iedereen lag de nacht ervoor om vier uur 's nachts op bed.

Hoe dan ook, wij liepen met een vrij grote groep terug naar onze huisjes. Vooruit dan maar, nog even zitten op de bank, TV aan, drankje erbij en daarna naar bed. Ik heb nog even gekeken naar Ivo Niehe die op bezoek ging bij de inmiddels 89-jarige Charles Aznavour. Niet te geloven, maar de man treedt weer op! Hij gaat Johan Heesters nog achterna die tot aan zijn dood op 107-jarige leeftijd optrad.

Het werd twaalf uur, mooi moment om het bed op te zoeken. Ik lag nauwelijks of Arne kwam de kamer binnen. "Kun je wel slapen?" vroeg hij. Nou ja, dat viel te proberen. Toch was ik niet zó gaar dat ik mij liet overhalen om er nog even bij te zitten. Daarna werd het weer errug gezellig: er werd muziek gedraaid, voornamelijk verzoeknummers en dat ging tot in de kleine uurtjes door.

Het moment dat de meligheid tot een hoogtepunt kwam is door Patrick vastgelegd. Een sparks-momentje zullen we maar zeggen. Ach, ik hoef toch geen carrière meer te maken... :-) . Het filmpje staat wel 'verborgen' op Youtube in verband met muziekrechten, ik kreeg meteen waarschuwingen dat achtergrondmuziek (ook van een cd) auteursrechtelijk beschermd is...

 

Weer lag ik om half vier in mijn mandje, maar daarna sliep ik wel door tot de volgende ochtend om zeven uur.

De volgende ochtend bleek dat Sint Nicolaas en Zwarte Piet kennelijk ons huisje en dat van onze buurdames hadden bezocht, want op de eettafel van beider huisjes lagen ingepakte chocoladeletters met gedichten erbij. Ik wist trouwens wel wie onze Sint was: hij leek verdacht veel op Arne en ik had - als rijmpiet - het een en ander met hem voorbereid. Hoe dan ook werd de geste wel gewaardeerd

Ook vandaag (zondag) stond er weer een trainingsloopje op het programma. Ditmaal werden diverse groepen samengesteld, je kon zelf een keus maken bij wie je wilde aansluiten. Het ging van fitwalken tot pittig snelle duurloop. Zelf sloot ik mij aan bij een rustige duurloopgroep en liep daar lekker op mijn gemakkie mee. Deze groep werd trouwens geleid door Wim en het parcours wat wij doorliepen was daverend mooi wat natuurschoon betreft. Na anderhalf uur slingerdeslang door het fraaie duingebied van Burgh Haamstede te hebben gelopen keerden we terug bij de grote parkeerplaats, van daaruit wandelden we terug naar onze huisjes.

 

Op deze zondag vertrokken de meeste mensen van onze vereniging huiswaarts. Het merendeel van Groep 5 ging echter nog de gezamenlijke maaltijd gebruiken bij Zeebinkie, een restaurant vlak naast de zij-uitgang van Landall Park, waar je goedkoop maar goed kunt eten. Het was erg gezellig, maar na de maaltijd gingen de dames, die hun auto al hadden geparkeerd bij de uitgang, op weg naar huis. Er bleven nog een paar mensen achter die ook de maandag aan het weekend hadden geplakt: Arne, Joop en ikzelf en in het huisje verderop Wim en Trudie.

 

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan en ben een flink stuk (80 minuten) gaan hardlopen. Aanvankelijk was het nog behoorlijk donker dus zocht ik het licht van het naburige dorpscentrum op, daarna ging ik de duinen in. Onderweg kwam ik een paar keer damherten tegen, die zitten hier ook evenals in de Waterleidingduinen. En ook een kudde zwaarbemaande zwarte Shetlandpony's die roerloos bijeen stonden.

 

Na thuiskomst bleek dat mijn huisjesgenoten ook wakker waren. Na douche en ontbijt gingen we het huisje aan kant maken, stofzuigen, beetje schoonmaken, verdelen van de zaken die van het goede leven over zijn gebleven, enzovoorts.

 

Om tien uur verlieten wij (Joop, Arne, Fred, Wim en Trudie) het park. Op de terugweg hebben we nog wel even het pittoreske dorpje Goedereede bezocht - mooi, maar op maandagochtend was alles dicht zodat wij daar geen koffie konden drinken - en later Hellevoetsluis. Daar hebben we wel koffie met appeltaart genomen en hebben de vesting aldaar bezocht. Toen we twee uur later ook dit stadje verlieten reden we in één keer door naar huis, zij het dat wij wel gebruik maakten van de veerpont bij Maassluis. Dit omdat wij daags ervoor hadden gehoord dat er via de normale route stremmingen zouden zijn.

 

Rond drie uur 's middags werd ik door Joop thuis afgezet. We konden terugkijken op alweer een bijzonder geslaagd trainingsweekend waarbij het bourgondische en het spartaanse naadloos in elkraa overliepen....

Tenslotte, voor de liefhebbers: de 'niet sportieve' foto's van de diverse stadsbezoekjes e.d. staan in dit album.

Trainingsweekend Burgh Haamstede 2013 (deel 2)

Zaterdag 16 november was de eerste volledige dag van het trainingsweekend. En tevens het hoogtepunt van dat weekend, tenminste, als je het meedoen aan de cross als zodanig ervaart. En zo ervoeren wij het wel. En die 'Wij' waren alle aanwezige lopers en loopsters uit de 'renstal' van Wim Hartman.

Nu gebiedt de waarheid te zeggen dat wij (ditmaal Arne en ik) ons behoorlijk 'brak' voelden toen we 's ochtends wakker werden. Maar wat wil je, na zo'n relatief wilde nacht waarbij niet uitsluitend bronwater is gedronken. Desondanks waren we blij dat we straks - nou ja, straks, dat werd pas om twee uur 's middags - een pittig crossje konden gaan lopen om lichaam en geest wat helderder te krijgen.

's Ochtends gingen we eerste ontbijten bij 'de dames' en Hans, die dit weekend onze naaste buren waren. Dat ontbijt verliep enigszins chaotisch: er was iets met de vaatwasmachine - die het naderhand toch weer bleek te doen na een kunstgreep van Arne -, de verse broodjes die de dames hadden besteld waren nog niet gearriveerd, er werd steeds van huisje naar huisje gelopen om het nodige bestek te vergaren, enzovoorts.

 

 

Kortom, wie een rustig ontbijt had verwacht kwam bedrogen uit. Maar even later kwam alles weer goed toen er in 'het mannenhuisje' allemaal hilarische spelletjes werden gedaan zoals 'Stef stuntpiloot'  en 'Het dertig seconden-spel'.

 

 

Maar uiteindelijk kwam het uur der waarheid toch nabij: om kwart over een verzamelden vrijwel alle Haag-deelnemers zich voor het huisje van Wim Hartman, waarna het gezelschap zich andermaal naar de locatie begaf waar het loopfeest zou plaatsvinden. Het parcours was nagenoeg hetzelfde als dat van vorig jaar. Toen moest ik onverrichter zake uitstappen, ik was niet in vorm en ging toch veel te hard van start.

 

Ook nu ging ik pittig van start maar ditmaal heb ik alle vijf ronden volbracht, zij het met enig tijdverlies door een korte sanitaire stop. Het was wel een heel pittige cross, wat ik mij ook nog van vorig jaar kon herinneren. De bospaadjes gingen nog wel - wel even uitkijken voor de modderpoelen en de aan de oppervlakte liggende boomwortels - maar er waren een paar steile duintjes ingelast die letterlijk adembenemend waren. Toch vielen de rondjes mij wat tijdsduur betreft erg mee. En eenmaal over de finish geeft het toch voldoening dat je het weer hebt volbracht.

 

Strijdende hartvrouwen (Ellis, Anja en Eveline: 198, 202 en 204) (Foto Simon Pronk)

 

 Naderhand hoorde ik dat ik toch nog vierde 60 plusser ben geworden (eerste werd huisjesgenoot en kunstenaar Paul Versteegh) en derde 65 plusser (na Ton Gerritsen en Wim Kramer), maar vele anderen van de Hartmannen en (vooral) de Hartvrouwen waren in de prijzen gevallen! Iets dat mij geen moment heeft verrast want we hebben een sterke (dames)groep.

Bijzonder was ook dat onze trainer Wim Hartman ditmaal ook meedeed en alle vijf ronden heeft gelopen! Het was de eerste keer sinds een jaar dat hij zo lang achter elkaar had gelopen. De dag erop zou hij nogmaals lopen, anderhalf uur lang in een rustig tempo. Nog even en we zien Wim weer terug als 'meelopend trainer' in plaats van als 'meefietsend trainer'. We hopen het voor hem!

v.l.n.r.: Sjoerd, André, Sherman, Cynthia, Ronald, Max en Paul

Snelste 'over all' was Sjoerd Witmont, snelste dame werd Cynthia Ghijsels. Een aantal snelle jongens en meisjes staan hierboven afgebeeld. Veel later op de dag, na de gezamenlijke maaltijd in het restaurant van Landall, werden de prijzen uitgereikt door Wim. Er waren ook categorieprijzen!

V.l.n.r. Ellen Hilker (werd trouwens tweede 50 plus dame), Annet Pronk, André Moonen, Sjoerd Witmont, Anja Rienstra, Cynthia Gheysels, Eveline van Leeuwen, Ronald, Bep, Henk Moesman en Paul Versteegh

Annet Pronk (van een andere groep) werd snelste 60 plus dame, Eveline snelste in de 50 plus categorie en Anja snelste bij de 40 plussers. In diezelfde volgorde bij de heren komen wij uit bij Paul Versteegh (60 plus), ex-voorzitter van de vereniging André Moonen (50 plus), Ronald (40 plus). Ook de 70 plussers Henk Moesman en Bep werden niet vergeten!

Trainingsweekend Burgh Haamstede (deel 1)

Vanmiddag rond een uur of drie keerde ik terug van een intensief maar zeer gezellig trainingsweekend Burgh Haamstede. Drie dagen zijn voorbijgevlogen: drie dagen gevuld met hardlopen, wandelen, genieten van elkaars gezelschap, lekker eten en drinken, dans, muziek en spelletjes.

Dit jaar ging een groot deel van onze Groep 5 mee, waarvoor trainer Wim Hartman (tevens organisator van het weekend) zich sterk heeft gemaakt. En met recht, want vooral de dames hebben zeer goed gepresteerd tijdens de traditionele 'Hartman Cross' op zaterdag. Een zware cross met gemene heuveltjes, vijf ronden van 1300 meter elk. Maar daarover later!

Het trainingsweekend ging voor de meeste deelnemers in op vrijdagmiddag. Ik reed zelf met Joop Nennie mee, hij haalde mij thuis op. Na de koffie en het inladen van de eerder gekochte boodschappen - onze taak was het om allerlei etenswaren in te slaan voor drie dagen en vijftien personen - reden we vlotjes naar Zeeland toe. Even voorbij Europoort, 'het roergebied van Nederland', kwamen we langs Goederede, waar we even stopten om dat mooie pittoreske plaatsje te bekijken. Op de laatste dag was sprake van een herhaling van zetten, toen gingen wij er - onderweg naar huis - weer heen maar ditmaal met Arne, Wim en Trudie Hartman.

Eenmaal gearriveerd in Burg Haamstede, nog even wat aanvullende boodschappen gehaald bij de plaatselijke Albert Heijn, waarna wij het terrein opreden. De anderen van ons huisje waren er al.

Al vrij snel nadat we onze spullen hadden neergezet, de kamers onderling hadden verdeeld moesten wij aantreden voor de eerste training, een stukje inlopen, daarna de warming-up met de nodige oefeningen gevolgd door een rustig duurloopje door de duinen waarbij wij onder meer langs  de plek liepen waar de volgende dag de cross zou worden gelopen.

 

Voor Groep 5 waren twee huisjes gereserveerd: één (hart)mannenhuisje en één (hart(e))vrouwen huisje (met één man). Deze stonden vlak naast elkaar. 's Avonds werd er bij de dames 'thuis' gegeten, dat was van tevoren afgesproken. Arne had zich opgeworpen als kok, hij had een kostelijke risotto bereid. Zelf had ik het voorgerecht gemaakt (gevulde avocado's met garnalen) en de dames (Yvette en Eveline) een overheerlijk dessert (tiramisu).

Het eten was een succes. Nadat we allemaal in ons eigen huisje hadden ´uitgebuikt´ gingen we later op de avond 'naar voren', in het restaurant van Landall konden wij andere clubgenoten ontmoeten en eventueel een potje bowlen. Het was gezellig, maar na een paar uur gingen we weer terug naar onze huisjes. Morgen wachtte ons een zware dag.

 

Echter is er die avond niet veel van 'op tijd naar bed gaan' gekomen. Twee van onze huisgenoten lagen weliswaar al te slapen, maar de rest bleef hangen en op zeker moment werd er via spotify muziek gedraaid die steeds steviger en opzwepender werd. En toen even later tijdelijke buurtjes Eveline en Ilse spontaan langskwamen ontstond er een waar mini-dance party compleet met lichteffecten uit Arnes laserpistool.

 

Op een gegeven moment gingen de moegedanste dames weer naar huis en wij - althans een delegatie van de Hartmannen - gingen naar Huisje 59 waar Cynthia, Sjoerd en André ook al een minifeestje aan het bouwen waren. Hier leerden wij de schone beginselen van het Twisterspel, waarvan de gevolgen ver(str)ekkend kunnen zijn. Leuk voor een keertje, maar voor stijve harken onder ons zeker geen makkelijk spel.

 

 

Thuisgekomen, nog even wat muziek geluisterd maar toen werd het toch wel tijd om onze oogleden van binnen te bekijken. Half vier was het inmiddels, zó laat maak ik het hoogst zelden, hooguit met Nieuwjaar.

Arne en ik deelden een kamer en we moesten onze bedden nog opmaken. Dat was nog een heel gedoe maar uiteindelijk is het ons gelukt...

Morgen volgt deel 2 van het verslag inclusief het sportieve hoogtepunt van het weekend: de Hartman Cross!

Haagse invasie in Burgh Haamstede

 

Weekendje weg naar Zeeland! Het is weer zover, het altijd gezellige trainingsweekend van Haag Atletiek. Maandagavond hoop ik verslag te doen van de - sportieve en sociale - wederwaardigheden.

Lentepril in November

Donderdag wordt er weer 'een pak' (zoals onze zuiderburen zeggen) regen verwacht, maar vandaag was het ronduit mooi weer. Dus de paden op, de lanen in! Het aangename van de novemberzon verenigen met het nuttige (maar toch ook aangename) van het hardlopen.

Daardoor miste ik wel de duurloop van woensdagavond maar wat op het programma stond (duurloopje in dl1/2 tempo) heb ik naar mijn gevoel goed uitgevoerd. Eerst een beetje inlopen naar de Laan van Poot, daar vijf rondjes op het grasveld achter het clubhuis gedraaid. Daar waren lotgenoten Wim Hartman en Carel Knoester ook aanwezig. Wim is onze trainer dus ik werd betrapt op 'stiekem trainen!' ;-)

Mijn loop moest niet te lang worden onderbroken dus ging ik verder, de Laan van Poot af en via het veldje aan het De Savornin Lohmanplein (in één keer goed Ruud! ;-)) de duinen in richting Kijkduin. Daar kwam ik Kenneth Borking tegen met zijn vrouw en kind, zij gingen ook genieten van de zon. Verder liep ik over het nieuwe pad tot aan de zandmotor, dan linksaf en ter hoogte van het paadje naar de zij-ingang van camping Ockenburgh terug. Daar pakte ik een deel van het Puinduincrossparcours (maar dan zonder de heuvels en trappen) en keerde via Meer en Bosch en Laan van Meerdervoort terug naar huis. Bruto 90 minuten, netto 85 minuten gelopen.

Later op de dag toch maar naar de reformwinkel gelopen voor een fles bietensap, misschien dat ik die meeneem naar Burgh Haamstede komend weekend. Morgen trouwens ook mijn aandeel van de boodschappen halen voor datzelfde weekend, we zitten met z'n achten in een huisje dus zal er ook het een en ander geconsumeerd worden.

Er is de afgelopen twee weken ook wat geschilderd, ik krijg er zowaar 'lol' in. Ik probeer wat uit maar er zit nog weinig lijn in, niet qua thema en niet qua techniek. Daar valt nog veel te winnen. Het gekke is dat ik wilde beginnen met een portret maar dat moet er nog steeds komen. Ik hoop sowieso wat meer vaardigheid te ontwikkelen en daarmee ook meer lef om te experimenteren. Maar ach, het bezig zijn op zich geeft al veel voldoening. Weer een hobby erbij!

Foto's uit de oude doos, lopen als een oude doos...

Zo, ik zet de foto die ik vandaag op Facebook plaatste nu ook maar op mijn blog, dan staat-ie meteen in het digitale archief.  Een echte Ed van der Elsken! Ik dacht aanvankelijk dat deze foto in 1981 of 1982 moet zijn gemaakt, maar in 1982 had ik geen baard (zo blijkt uit de foto links met clubgenoot Wim van Vilsteren voor mij lopend) en in 1983 wel (zie de foto daarnaast, met een gebrilde Arnold Poels voor mij). Dus ik houd het op 1983!


Ziezo, met bovenstaande foto's heb ik deze blogpost nog een zweem van heldhaftigheid meegegeven. En dat is wel nodig ook, want de training ging vanavond voor geen meter. De opkomst bij Groep 5 was bepaald niet groot: Eveline, Ilse, Marianne, Hans U. en Rob. Allemaal snelle types dus! En ik, als minst snelle van het stel. Nou, zeg maar rustig langzaamste!

Op het programma stonden drie series van 2-4-2 minuten, en dat drie keer. Of het aan mijn zware kleding lag (ik dacht dat het koud zou worden en had een zwaar loopjack aan), of dat het tussen de oren zat, of aan het feit dat ik al wekenlang geen bietensap heb gedronken, geen idee, maar ik trok de tempo's niet. Die twee minuten gingen nog wel, maar de vier minuten vond ik onwijs zwaar en duurden gevoelsmatig ook een stuk langer. Ik deed mijn best om bij te blijven, maar het grootste deel van de training liep ik helemaal achteraan, wel vijftig meter achter de laatsten. Een volgende keer beter!

Bierproeven tussen de speeldozen

Zondagochtend eerst een stukje (45 minuten) gelopen. Parcours: straat, duinen waaronder de zandheuvels van het - volgens Europese normen aangelegde - natuurgebied, Meer en Bosch en terug naar de Laan van Poot. Vanaf de Fuutlaan ruim zeven minuten lang in een iets sneller tempo naar huis, via Zonnebloemstraat, Laan van Meerdervoort en Tomatenstraat.

 

's Middags gingen we naar Utrecht, voor mij was dat de derde keer dit weekend. Vorige week had ik ons naar aanleiding van een bericht op Facebook online aangemeld voor een bierproeverij in Museum van Speelklok tot Pierement, kortom: Museum Speelklok. Wij waren er ruim op tijd. Eerst de tickets opgehaald aan de kassa waarna we de tijd tot de aanvang (om 15:45 uur) overbrugden door een stukje te wandelen in de omgeving, onder andere over de Oude Gracht en door de Donkere Gaard.

 

 

Eenmaal terug, kregen wij en de andere belangstellenden eerst een rondleiding door het museum dat ik al eerder heb bezocht. Toch kreeg je weer andere dingen te zien en te horen, allerlei speeldozen, pianola's, draaiorgels en wat dies meer zij. Het was erg leuk en wetenswaardig. Zelf werd ik nog uitgenodigd om plaats te nemen op een pianokruk en via voetpedalen zo'n charleston-machine in beweging te zetten. Prompt ging een jong stel, dat de tijd van de charleston overduidelijk niet had meegemaakt - wie wel trouwens - deze dans vol verve uitvoeren.

 

 

Tegen vijf uur gingen we terug naar het Museumcafé, waar de biertrays al klaar stonden. Per persoon kreeg je een tray met vijf glazen bier, je kon kiezen uit twee proeverijen.

Het waren bieren van de Utrechtse brouwerij De Leckere, een toepasselijke naam ook voor de biertjes. Achtereenvolgens proefden, nou nee, dronken wij: Gulden Craen Blond, Crom Hout Dubbel, Rode Toren Bok, Razende Swaen Tripel en Blauwe Bijl Barley. Het ging in een oplopende reeks, van licht naar zwaarder, van 5 tot 11 procent alcoholpercentage. De biertjes waren stuk voor stuk apart van smaak maar allemaal lekker. Niettemin zat er geen bier bij dat mij aanleiding geeft om mij spoorslags naar de speciale bierwinkel te spoeden. Persoonlijk sprak het eerste biertje (Gulden Craen Blond) mij het meeste aan: licht zoetig met een citrus-bloemige smaak.

 

We namen er nog een portie uitstekende bitterballen bij, met grove mosterd, want van al dat bier wordt je melig. Al met al was het een geslaagde middag.

Weekend Utrecht

Vrijdagochtend eerst nog 45 minuten hardgelopen. Via de Zonnebloemstraat en de Fuutlaan de duinen in, daarna naar Kijkduin en via Meer en  Bosch - het bekende rondje kortom - terug naar huis. Het was een rustig loopje, weliswaar met één snellere kilometer er in. Ziezo, dat hebben we weer gehad.

De vrijdagmiddag en avond heb ik in Utrecht doorgebracht. 's Middags wandelde ik wat rond door en in de omgeving van het centrum, waarbij ik en passant een bezoek bracht aan de prachtige Sint Willibrordkerk. Een kerk die niet eens zó oud is, want in de 19de eeuw gebouwd. Niettemin is het een kerk van middeleeuwse pracht en praal, wat vooral in het interieur tot uitdrukking komt.

Een dame - kennelijk een gids - vroeg mij wat ik van de kerk vond en vertelde iets over de ontstaansgeschiedenis. Tijdens de reformatie heerste er een op zijn zachtst gezegd zeer intolerante sfeer jegens andere godsdiensten, met name het katholicisme. Reden dat de katholieken hun godsdienst bijna letterlijk ondergronds moesten belijden. Naderhand, toen er meer godsdienstvrijheid kwam, is deze katholieke kerk in volle luister opgebouwd, geheel in neo-gotische stijl. Alsof de katholieken daarmee na eeuwenlange repressie een statement wilden afgeven: 'Wij zijn er ook nog!'

 

Na het kerkbezoek was er nog tijd over om naar het Centraal Museum te wandelen, waar ik in het halve uurtje dat nog restte tot aan sluitingstijd enkele oude meesters bewonderde. Het lijkt erop dat vandaag de dag alleen de niet-naturalistische kunst tot de Kunst (met grote K) mag worden gerekend waarbij bovendien de nadruk wordt gelegd op originaliteit, vernieuwing en maatschappelijke relevantie. Toch blijf ik vinden dat met name de technisch vaardige meesters, met name van weleer, het predikaat 'kunstschilder' met recht verdienen. 'Vroeger' wist men met het grootst mogelijke vakmanschap en geduld de prachtigste schilderijen te vervaardigen.

Het onderstaande schilderij van Franciscus is weliswaar een hedendaags werk, maar gebaseerd op een ouder werk waarin Christus wordt belaagd door barbaren. In deze voorstelling is Christus een travestiet die door twee lichtgetinte jongeren wordt beroofd: duidelijk een actueel thema, ik vond het wel bijzonder.

Ee ander schilderij dat mij opviel, vooral vanwege het sterke licht-donker contrast, is wel van vroeger eeuwen. Het stelt een lichtekooi voor die twee mannen tracht te verleiden, zo te zien met succes.

 

Maar het eigenlijke doel van mijn Utrecht-reis was een etentje met een aantal oud-collega's. Tegen 18:00 uur was ik weer terug bij het station, waar ik in de hal van het volstrekt en bijna onherkenbaar gerenoveerde Hoog Catharijne Yvonne opwachtte. Wij hadden afgesproken om van daaruit naar restaurant Delphi's te lopen.

 

Inmiddels was het aardig gaan regenen dus even van tevoren had ik een parapluutje geregeld. Al vroeg waren wij in het restaurant, de anderen kwamen later. Om kwart over acht was het gezelschap (negen personen) compleet. Ondanks dat iedereen op zijn of haar gebied te maken heeft met gezondheidsproblemen of crisis-gerelateerde problemen, werd het toch een gezellige avond. Er is heel wat bijgepraat. En het eten was prima, we namen allemaal het speciale drie-gangen menu met - naar keuze - vlees, vis of vegetarisch. Toen we rond half elf het restaurant verlieten, was iedereen het erover eens: dit zou niet de laatste reunie-achtige ontmoeting moeten zijn.

Den Dolder en verder...

En toen werd het zaterdag en wederom toog 'uw verslaggever' naar Utrecht, maar nu naar de gelijknamige provincie. Wij gingen weer eens wandelen met de Doornvogels! Walter en ik waren om tien voor tien - bijna veertig minuten voor de afgesproken tijd - in Den Dolder. Eerst maar eens kijken waar je koffie kon drinken. We belandden uiteindelijk bij het Italiaanse café-restaurant Cantina Italia. De cappucino was, zoals je mag verwachten bij een Italiaans restaurant, prima alhoewel, het had best iets warmer gemogen.

Zelf liep ik even later terug naar het station om de andere wandellustige Doornvogels op te wachten. Ze waren er allemaal, negen personen inclusief drie nieuwe 'vogels' Elma, Elly en Ko. Het is al een tijdje terug dat we met zo'n groot aantal wandelden. Weer gingen we, maar nu met z'n allen, koffie drinken in het voornoemde mooie en apart ingericht Italiaans restaurant. Daarna op weg.

 

Na zo'n  tien minuten lopen waren we het dorp uit en gingen we de in overvloed aanwezige bossen in. We boffen enorm, want het is prachtig wandelweer - droog en soms ook nog met een blauwe lucht en een lekkere temperatuur - en dat zou heel de wandeling zo blijven! Wel moesten we oppassen voor de plassen die we de hele dag tegenkwamen op de bospaden. Het werd een typische boswandeling alhoewel we ook stukjes heideveld en af en toe door bossen omzoomde weidelandschappen passeerden.

Na ruim anderhalf uur wandelen lasten we in het pittoreske Lage Vuursche een rustpauze in. Het eerste restaurantje bleek propvol - en dat voor de zaterdagmorgen - maar in de uitspanning aan de overkant daarvan was nog genoeg plaats. Daar bestelde ik een forse kom erwtensoep met 'originele slagersworst.' Ook hier hetzelfde verhaal als bij de cappucino van vanmorgen: prima soep maar het had warmer gemogen, nee, gemoeten.

 

Na de stop in Lage Vuursche trokken we weer de bossen in. Even later kwamen we langs het mooi gelegen Pluismeer. Maar ook waren de bochtige eeuwenoude onverharde landweggetjes, waar soms stokoude boerderijen aan liggen, een plezier om op te lopen. Landgoederen trokken we ook door: Pijnenburg is één daarvan.

Zie voor de onderweg gemaakte foto's deze link.

 

Rond vier uur zijn we weer terug in Den Dolder. De wandeling van 19 km ( 17 km + 2 km extra naar en van Lage Vuursche) zit er op.  In hetzelfde restaurant van vanmorgen dronken we nog iets, daarna gingen Walter en ik terug naar Den Haag, de anderen bleven achter om nog iets te eten.