Pracht en praal in hernieuwd Rijksmuseum

Eigenlijk wilde ik er al veel eerder naar toe, maar er was steeds iets anders dat de aandacht opeiste en bovendien loopt het niet zo snel weg: het hernieuwde Rijksmuseum.

Uitgerekend op de dag dat enkele loopmaatjes van Groep 5 deelnamen aan De Meijendelloop en Huub Stapel in zijn rol van Koning Willem II in Scheveningen aan land kwam, ging ik naar Amsterdam om musea te bezoeken. Minder spectaculair misschien, maar de boog kan niet altijd gespannen zijn.

Voor de Meijendelloop was ik te laat met inschrijven, op dat moment was ik nog met vakantie in Portugal. Als duurloop was het wel een aardige loop geweest maar ik kan de schade nu nog wel op een andere manier inhalen.

Oorspronkelijk wilden wij naar de Malevich tentoonstelling in het Stedelijk, maar omdat ik het Rijksmuseum nog niet had bezocht viel de keus daarop. Het bleef overigens maar bij één museum want zo lang kon ik vandaag niet in Amsterdam blijven.

Het verhaal is genoegzaam bekend: Het Rijksmuseum, dat in 1885 in gebruik werd genomen, is 128 jaar later, na een renovatie die ruim twaalf jaar heeft geduurd, in april van dit jaar heropend.

De opdracht aan de architecten luidde: ontdoe het gebouw van latere toevoegingen en zorg ervoor dat het weer één geheel wordt, waarbij de heldere indeling zoals de architect van het oorspronkelijke gebouw, Pierre Cuypers, heeft beoogd in ere wordt hersteld. In 2004 is begonnen met de (her)bouw, acht jaar later volgde de oplevering van het hoofdgebouw en begon de inhuizing.

Het gebouw is nu een perfecte combinatie van moderne en klassieke elementen, maar heeft alles van zijn oude allure behouden. Voorzieningen zoals een museumcafé, een winkel, maar ook de eisen ten aanzien van het klimaat en de veiligheid van de kunstwerken zijn in het ontwerp gecombineerd met de grandeur die het Rijksmuseum eigen is.



Huwelijksportret van Isaac Abrahamsz. Massa en Beatrix van der Laan - Frans Hals

Het is mij en Karin, die mij gezelschap hield, dus niet tegengevallen, en dat is een eufemisme: het is een prachtmuseum geworden, het mooiste dat ik tot dusver in ons land bezocht. Ik ga het Rijksmuseum vast vaker bezoeken, veel vaker zelfs, ook al omdat er ontzettend veel te zien is. Het museum is het beslist waard! Dat dit niet alleen mijn mening is blijkt wel uit de bezoekersaantallen: dagelijks - zelfs buiten het hoogseizoen - staan er lange rijen mensen te wachten tot zij naar binnen mogen.


Ik heb hier en daar wat fotootjes gemaakt, willekeurig, zonder systeem, zodat je een beetje indruk krijgt wat er zoal in het museum is te zien. Ik heb het in dit album gezet, daarin staan afbeeldingen van schilderijen, beelden, keramiek, enzovoorts. Het zijn allemaal topjes van verschillende ijsbergen.

Zoals bovenstaande borden die van de 14de tot in de 16de eeuw vooral in Spanje en Italië werden gemaakt. Het gebakken aardewerk werd eerst met wit tinglazuur bedekt, daarna werd er een kleurige decoratie in geschilderd. Vervolgens werd het aardewerk voor de tweede keer gebakken. De kleuren werden dan opgenomen in het glasachtig geworden glazuur.

Op een andere verdieping over Aziatische kunst viel mij onder meer deze wonderlijke collectie gipshoofden op. Deze zijn na 1910 gemaakt door de Nederlandse wetenschapper J.P. Kleiweg de Zwaan. Hij deed destijds onderzoek naar fysieke kenmerken van mensenrassen. Op het eiland Nias in toenmalig Nederlands-Indië bracht hij een groep levende mannen in beeld door gips op hun gezicht aan te brengen. De gipsmallen werden naar Nederland gebracht om er deze levensechte afgietsels van te maken. Voor de antropologen belichaamden deze maskers de 'rassen' van Nias.

En uiteraard hangt de Mona Lisa van het Rijksmuseum, De Nachtwacht van Rembrandt, op een prominente plek. Vanuit  de hal kun je 'm in de verte zien hangen, je loopt er zo op af. Hier zie je nogmaals waarom dit wereldwijd als hèt topstuk van de collectie wordt beschouwd: zelden kwam het spel van licht en donker zó goed tot uiting als in dit klassieke meesterwerk.

Het is zeker niet de laatste keer dat ik er was, mogelijk ga ik dit jaar nog een keer met mijn vrouw. Er is namelijk heel veel te zien, je zou hier rustig één, zelfs twee dagen kunnen doorbrengen als je alles goed wilt bekijken

Het aardige is dat dergelijke bezoeken altijd prima te combineren zijn met een wandeling door het altijd mooie Amsterdam en een bezoek aan deze of gene uitspanning.
Vooraf hebben we wat gedronken en gegeten in de stationsrestauratie 1e klas op het perron van Amsterdam CS. Een sfeervol en fraai 19de eeuws interieur met onder meer een heuse kakatoe aan de bar, die de bezoekers vriendelijk observeerde.

En na afloop van het museumbezoek hebben we nog iets gedronken bij eetcafé Hans en Grietje, daarna gingen we ieder ons weegs.

Vandaag weer iets heel anders, de Duinstrandloop! Verslag volgt uiteraard.