Oliebollencross was weer zwaar maar geslaagd!

Er zijn van die loopjes waaraan ik altijd meedoe. Traditie kan een belangrijke reden zijn, nee, ìs een belangrijke reden. Ik denk dan aan de CPC, een aantal loopjes die in het Westland worden gehouden (Kadeloop, Bradelierloop enz.), de Royal Ten en de Golden Ten. En bijna alle loopjes die onze club organiseert.

Tot die laatste categorie hoort de jaarlijkse Oliebollencross. Ook al 'ligt' die cross mij niet echt (kan beter schrijven 'ècht niet'), ik ben altijd van de partij. Zo ook vandaag. Altijd gezellig, en hoewel de officiële Nieuwjaarsreceptie volgende week is, zijn er heel wat handen geschud en - voor zover gewenst - kussen uitgewisseld. Ik was er rond half een. Na het startnummer te hebben opgehaald - die was er wel, maar mijn naam stond niet op de lijst terwijl ik wel had voor-ingeschreven - liep ik met Patrick en Sherman (in) naar de Fuutlaan en vervolgens het duinpad op. De 'korte cross' (4000 m.) was juist van start gegaan. Ik ging het rechterpad op naar boven, vanwaar ik enkele foto's maakte van de passerende deelnemers. Deze staan hier! Onder hen HansVerbeek, de blogger van het eerste uur die vorig jaar is bekeerd tot het 'barefoot runnen' wat hem klaarblijkelijk zeer goed bevalt. Ook nu was hij 'schoen-loos'. Ook Anne was van de partij, de blogster-supersupportster die naar eigen schrijven 'langzaam hardloopt' en het hele jaar door grote wandeltochten onderneemt waarbij zij onderweg van alles opruimt wat anderen laten slingeren. En daar schrijft zij dan weer over.

Nadat bijna alle deelnemers aan de korte cross waren gefinishd, keerde ik met Patrick terug naar de baan en het clubhuis, schoenen omgewisseld en voor de tweede keer naar de startlocatie. Die was op het veld links van het Fuutpad. Ook hier weer de nodige nieuwjaarswensen uitgewisseld. Om 14:00 uur was de start van de 'lange' cross (8000 m.).

Foto Jeroen Tibbe

Daar gingen we weer, vier zware ronden. Heel wat mensen vinden de Kerstcross van onze club veel zwaarder, ik daarentegen heb juist en altijd veel moeite met deze cross, vooral het klimmen naar boven (wat wij vier keer moesten doen) is iets dat ik simpelweg niet kan, welke klimtechniek (korte pasjes, lijf rechtop) ik ook toepas. Geen adem meer, dus noodgedwongen heb ik stukjes moeten wandelen, maar eenmaal over de top herstel ik snel en kan ik iets van de opgelopen schade goedmaken.

 

Hoe dan ook is en blijft het een leuke cross met een uitdagend parcours (klimmetjes en veel mul zand) dus ook dit jaar heb ik 'm netjes uitgelopen. Ruim 45 minuten, niet snel maar toch tevreden.

Na afloop lekker gedouchd - was mijn handdoek vergeten dus maar afgedroogd met een schoon sportbroekje - en in de kantine een onvervalste Wim Hartman-oliebol verorberd. Ik was net op tijd, want er waren veel deelnemers en de oliebollen verdwenen in rap tempo in de lopers-magen. Daarna gezellig nagepraat met deze en gene onder het genot van thee, een biertje, een kom tomatensoep en een tosti. Tja, sporten maakt hongerig...

Er is door onze groep heel goed gepresteerd, met Patrick als snelste (35 minuten), Marianne als snelste dame (36 minuten) en de anderen zaten bijna allemaal zo tussen de 40 en 43 minuten. Goed gedaan!