Duurloop werd zuurloop

Het ziet er buiten uit alsof het eind april of begin mei is, de bloemen van de meeste magnolia's en de eerste bloesem zijn al aan het verdwijnen. Snel maar wat foto's maken want deze mooie plaatjes zien we nog maar even.


Deze week geen loopjes, dan maar een keer meetrainen met de zaterdagochtendploeg. Ilse was onze trainert vandaag. Eerst stukje inlopen en wat rek- en strekoefeningen. Wat iemand op de opmerking bracht dat de term 'rek- en strekoefeningen' bijzonder gedateerd is. Tegenwoordig wordt er eerst 'gehoekt' volgens een door fysiotherapeut Tjitte Kamminga ontwikkelde reeks oefeningen, die momenteel in het algemene trainingsprogramma zijn opgenomen.

Toch wordt er door sommigen nog steeds gerekt en gestrekt...

Er stond een duurloop 1 (rustige duurloop) op het programma. Dat is voor mij wel mooi, want er mag wel iets aan het duurvermogen worden gedaan.

Wat echter voor mijn groepsgenoten duurloop 1 is, is voor mij duurloop 3. Dat hield in dat het mij al na een half uur vrij veel inspanning kostte om bij te blijven en dat kan niet de bedoeling zijn van een rustige duurloop. We liepen vanaf de Laan van Poot en de binnenhaven naar de boulevard waar ik besloot af te haken. Geen zin om deze training constant hijgend, zwoegend en met zere benen af te ronden. Dan maar voor mijzelf gelopen in een tempo dat natuurlijker aanvoelt. Maar ook dat ging niet van een leien dakje, na een kwartier 'solo' begon ik tussendoor stukjes te wandelen.

Op de Kanaalweg kwam ik Jan Groeneveld tegen, even een praatje gemaakt waarna 'mijn' groep prompt aan de overkant voorbijkwam. Dus ik weer aangehaakt maar allemachtig, wat ging iedereen snel. En dat terwijl er geen sprake was van een versnelling tussendoor. Enfin, zo'n tien minuten in een (voor mij) stevig tempo in hun kielzog meegelopen, maar terug op de Houtrustweg haakte ik andermaal af. Dat ging mij veel te hard.

Uiteindelijk ging ik vooral lopend, afgewisseld met stukjes wandelen, huiswaarts. Alles bij elkaar twee uur in beweging geweest, waarvan zo'n 70 minuten (hard)lopend. De laatste maanden kost het mij moeite om langer dan 90 minuten achtereen te lopen, pijnlijke benen of eigenlijk meer het gevoel dat ik te hard neerkom wat die pijn veroorzaakt. Nee, nog steeds geen hoera-verhalen wat het hardlopen betreft (is alweer maanden geleden), maar toch wel weer fijn dat ik het gedaan heb.