Onrustige hormonen op de Hoge Veluwe

De bronst van de edelherten is alweer een week of wat aan de gang, dus tijd voor mijn jaarlijkse bezoek aan de Hoge Veluwe. Dat was gisteren. Volgende week ga ik nog een keer.

Gewapend met rugzak, verrekijker, zak-digicam en korte broek - die ik voor het fietsen aantrok - toog ik tegen het eind van de ochtend naar Otterlo, waar ik na een tram-, trein en busreis van in totaal twee uur arriveerde. Vanaf de bushalte bij de rotonde was het ongeveer twintig minuten lopen naar de ingang.

Het verhaal dat de bronst bij warm weer een stuk rustiger verloopt, is genoegzaam bekend. Niettemin toch maar een kijkje gaan nemen,want andere dagen komen mij deze en volgende week slecht uit.

Een bijzondere paddenstoel

Het moet gezegd: het viel alleszins mee! Hoewel de bronst - kalendertechnisch gezien - nog niet op zijn hoogtepunt is, was er al vanaf de middag behoorlijk wat reuring langs de wildbaan. Vooral door de paar honderd mensen die zich daar weer hadden opgesteld met hun camera's - waaronder exemplaren waarvan je een leuk tweede huisje of dure auto zou kunnen kopen - maar ook vanuit het bos op de achtergrond, waar je wel van vier, vijf kanten edelherten hoorde burlen en zo nu en dan wat gewei-gekletter.

Mensen vragen weleens aan mij waarom ik altijd in mijn eentje naar De Hoge Veluwe ga. Dat is niet altijd het geval, maar wil je iets anders zien dan de gebruikelijke taferelen van een burlend hert bij een roedel kaalwild - wat op zich al indrukwekkend genoeg is - dan heb je flink wat zitvlees - of in mijn geval staanvlees - nodig en niet iedereen kan of wil zolang wachten. Met 'iets anders' bedoel ik een onverwachte ontwikkeling zoals de confrontatie tussen twee plaatsherten dat overigens meestal beperkt blijft tot een korte schermutseling. Zoals in onderstaand filmpje (met excuses voor het hier en daar wel èrg bewogen beeld).


Of een serieus gevecht dat minuten of langer kan duren. Of een paring, waarbij je soms ziet dat de hinde het initiatief neemt door het plaatshert te verleiden. Gisteren stond (en liep) ik vier uur langs de wildbaan (van 15:00 uur tot 19:00 uur). Daarna met mijn witte leenfietsje - het is en blijft een mooi systeem - terug naar de ingang.

In Het Smulhuis nuttigde ik mijn avondmaal in de vorm van een fors uitgevallen appelpannenkoek, waarna ik wederom naar de rotonde liep waar bus 108 naar Ede-Wageningen om 20:00 uur vertrok.

Thuisgekomen, kon ik verslag uitbrengen van een geslaagde bronstdag.