Barbaarse opa?

"Hoe voelt het nou om opa te worden?" Deze vraag is mij de afgelopen maanden meermalen en van diverse kanten gesteld. Een vraag die gemengde gevoelens bij mij opriep. Eigenlijk was ik helemaal niet zo bezig met de grootvaderlijke status, al vond ik het méér dan leuk dat dochterlief in blijde verwachting was. Het 'opa-zijn' wekt nu eenmaal onmiddellijk en definitief associaties op met de ouderdom, en ook al ben ik in feitelijke zin oud, zo voel ik mij absoluut niet. Aan de andere kant is het een troostrijke gedachte dat ook mannen die twintig jaar jonger zijn al met gemak opa kunnen zijn.

Midas Dekkers heeft er maar niets mee, met die hedendaagse Opa's. In zijn tijd was een echte opa een lieve oude man die, gezeten in een leunstoel, zijn kleinkinderen voorlas. Hij had een sigaar en een horloge aan zo'n ketting, die je uit zijn vestzakje kon halen om mee te spelen. "Wat moeten die arme kinderen van nu met al die afgetrainde, gejaagde opa's in kleurrijke trainingspakken die in het Vondelpark met roodaangelopen hoofden hun rondjes lopen?" verzucht Dekkers.

Hoe dan ook kan ik wel een concreet antwoord geven op bovenvermelde vraag: het 'opa worden' voelt bijna precies hetzelfde als het 'vader worden'. Dezelfde onrust en bezorgdheid, hetzelfde ijsberen door de kamer dat de laatste dagen van de zwangerschap van dochterlief alleen erger werd, en uiteindelijk de emotionele ontlading op het moment dat de witte rook door de schoorsteen komt. Alleen was het geen schoorsteen, maar het stralende gezicht van mijn schoonzoon die - na ruim drie uur gespannen wachten in de bezoekersruimte van ziekenhuis Bronovo - ons kwam ophalen met de mededeling dat 'zij' er was en moeder en dochter het goed maken.

Over haar schreef het trotse ouderpaar op FB het volgende:

Op een mooie herfstdag is om 15.20 uur op 12-10-2014 een wondertje geboren van 2890 gram en 49 cm. Precies op de uitgerekende datum gekomen, is zij er en ze is perfect! We moesten een nacht en een dag in het ziekenhuis blijven voor controles, maar mogen nu naar huis. We houden nu al zoveel van ons meisje! We noemen haar Chloë Nova Verkade.

Hopelijk kan deze opa - ik ben het pas anderhalve dag - een goede balans vinden tussen zo'n gezellige 'ouderwetse' opa en de afgetrainde maar wel fitte opa, waardoor hij in de toekomst hopelijk nog lange tijd in staat zal zijn leuke uitstapjes en andere activiteiten te ondernemen met kleindochter Chloë!