Van hot naar her langs 's heeren wegen

Even een update van de afgelopen dagen waarin zowel veel als weinig is gebeurd. Maandag was een dagje met veel trammen en fietsen; zo gingen wij 's ochtends naar Ypenburg om met Carmen, de schoonmoeder van Daphne en collega-grootouder, de woning van het verse ouderpaar te versieren - die middag zouden ze thuiskomen - en daarna zijn wij naar Bronovo gegaan om mijn schoonmoeder - nu overgrootmoeder - op te vangen, zij zou met een taxibusje worden gebracht om haar achterkleinkind te bezoeken. Onze fietsen stonden nog in de stalling bij het ziekenhuis dus hebben we die achteraf opgehaald. Van trainen kwam die dag niets, want ik had in de vooravond een interview met een oud-atlete en bestuurslid voor het clubblad.

Dinsdag was een ronduit troosteloze dag: alhoewel de buienradar toen kennelijk ziek was en de ene niet-kloppende regenvoorspelling na de andere liet zien, was het vrijwel de hele dag miezerig en soms regende het simpelweg flink en lang door. Toch een forse wandeling gemaakt vanaf Station Heemstede-Aerdenhout naar en door de Waterleidingduinen en terug (al met al zo'n 15 kilometer) nadat ik 's ochtends een duurloopje van 50 minuten in redelijk tempo had volbracht. Onderweg wel veel damherten gezien, het is bronsttijd maar die is nog niet op zijn top. En, zoals gezegd, was het slecht weer hoewel de temperatuur goed was. Komende week nog maar eens proberen.

Gisteren het interview uitgewerkt - ga ik straks mee door - en in de namiddag op kraamvisite geweest bij kinderen en kleinkind thuis. Wij werden ontvangen door de kraamverzorgster die ons wat te drinken aanbood en daarbij uiteraard de onvermidelijke maar smakelijke beschuit met roze muisjes. Later even een fotosessie met kleindochter Chloë op schoot. Altijd een beetje eng, zo'n kwetsbaar wezentje vasthouden, het is ook alweer een tijd (30 jaar) geleden dat ik dat voor het laatst deed.

's avonds wel weer getraind. Het was wederom héél zacht weer (en het wordt eind deze week nog warmer) zodat wij met gemak in niet meer dan een enkel shortje en singletje of t-shirt naar buiten konden. Henk nam weer de trainingshonneurs waar. Het werd een in elk opzicht veelbewogen training. Heel veel dames in onze groep en 'slechts' vijf mannen, de trainer meegerekend. Maar twee van die vijf mannen hebben de training niet helemaal afgemaakt.

Op het programma stond een duurloop van 75 minuten met daarbinnen vier keer drie minuten bijna (95%) voluit. Na de eerste serie liepen we op een - niet optimaal verlicht - bospad op Landgoed Ockenburgh waar Ton van der Pol struikelde - over een wortel of zoiets - en vervolgens een flinke val maakte. Hij stond op, alles leek heel alleen zijn pink - die hij wel kon bewegen - stond scheef. Dus is hij met Hugo Maerten - die toch al wat rustiger wilde trainen - teruggelopen en in de kantine van een naburige sportvereniging hebben ze een taxi gebeld, die Ton naar het ziekenhuis bracht waar naar die vinger zou worden gekeken. De groep, die aanvankelijk doorliep, is op aandringen van een van de dames toch nog even teruggelopen omdat wij ons er van wilden vergewissen dat het vervoer geregeld was.

De rest van de training is volbracht, en dat ging prima. Zelf liep ik een beetje 'van voren' met Geerdien en Barend van Engelenburg, en ik moet zeggen dat het - vooral bij de laatste drie minuten - wel wat sneller ging dan 95%, soms naderde ik aardig de volle 100 % maar dat geeft juist een goed gevoel na afloop, het gevoel 'dat je iets gedaan' hebt.

In de kantine was het niet zo druk als anders: wel was oud-HRR clubgenote en in de regio Den Haag (vooral bij ministeries) bekende hardlooptrainster Georgette Parlevliet aanwezig. Zoals altijd spontaan, hartelijk en enthousiast. Ik stond bij het groepje met Frank Inklaar, een van de ongetwijfeld tientallen lopers die door Georgette op het goede looppad zijn gebracht. Even gezellig bijgepraat met Georgette en haar vriend.