Duinstrandloop als parcourswachter

Vandaag was de Duinstrandloop, georganiseerd door onze eigen vereniging. Daags na de Meijendelloop. Omdat ik - om voor u, naar ik aanneem, begrijpelijke redenen - niet aan deze editie van de Duinstrandloop zou deelnemen, heb ik vorige week aan de algemene oproep van Carel Knoester om als parcourswachter te fungeren, gehoor gegeven. Ook Hans U. van Groep 5, die eveneens 'Meijendel' had gelopen, was van de partij. En nog een stuk of vijftien andere vrijwilligers.

Om 11.00 uur werden de vrijwilligers ontboden in de bestuurskamer van het clubhuis, waar Carel instructies gaf over wie waar langs het parcours zou gaan staan, en daarbij de desbetreffende plattegrondjes verstrekte. Hans en ik gingen, gehuld in zo'n helgeel parcourswachtershesje, richting strandopgang 9, de locatie waar in de zomer strandpaviljoen De Kwartel staat.



Hans was op het strand ingedeeld om de lopers naar boven te dirigeren, ik stond bovenaan de trap om de lopers er op te wijzen dat zij, eenmaal boven gekomen, via het duinpad linksaf hun weg moesten vervolgen.

Even na twaalven gingen de lopers van start aan de Laan van Poot, en een kwartiertje later bereikten de eerste lopers het punt waar wij stonden. Daarna volgde de rest, al met al waren er zo'n 215 deelnemers. Omdat ik mijn cameraatje bij mij had heb ik een aantal - helaas niet al te scherpe - foto's gemaakt, die staan in dit album. 

Overigens stond beneden op het strand een professionele fotograaf, Chris Zaal - zelf ook een fervente ultraloper - die de officiële foto's van deze duinstrandloop maakte, deze staan op de site van Haag Atletiek! Daar staat ook de link naar de mooie foto's die Henk Kop bij het 2,5 km punt maakte en de uitslagen die zoals altijd snel op de site stonden. Met dank aan Frank Inklaar!

Na afloop was er heerlijke erwtensoep met roggebrood en katenspek voor zowel lopers als vrijwilligers, en wij hebben nog lang nagepraat onder het genot van een drankje. Over de loop, het lopen in het algemeen en andere zaken...

Meijendelloop was weer mooi maar zwaar

Vanmorgen was de Meijendelloop, misschien wel de meest matineuze wedstrijd/prestatieloop van de regio Haaglanden. Twee keer eerder al had ik hieraan meegedaan, meer vanwege het avontuurlijke en 'natuurlijke' karakter van de omgeving dan dat het parcours mij bijzonder ligt. Want het tegendeel is waar, dat is ook vandaag weer gebleken.

Ik rolde nog vrij laat (kwart over zes) uit mijn bed. Laat, want Patrick zou mij om kwart voor zeven - op komen halen. Dus snel een boterhammetje banaan en wat cornflakes met bramenjam en melk naar binnen gewerkt, laatste check sporttas, en toen was het al zo ver. Op de afgesproken tijd reed Patrick met de andere mede-passagier, Anja, voor. Met de tom-tom was de weg naar Boerderij Meijendel snel gevonden. 

Toen we daar uitstapten, bleek het flink koud te zijn, pas later zou het iets behaaglijker worden. We liepen naar de boerderij waar de anderen (van Groep 5) ook al waren gearriveerd. Het was goed toeven in het in rustieke stijl gerenoveerde restaurantgedeelte, maar even later kwam iemand van de organisatie met het verzoek naar de 'paardenstal' te gaan waar we onze spullen kwijt konden: de boerderij was op dit vroege tijdstip alleen opengesteld voor toiletbezoek.

Nog even in de (lange) rij voor de toiletten, daarna een paar minuten de benen 'loslopen' op het parkeerterrein naast de boerderij. Dan naar de start. Om acht uur precies werden de driehonderd lopers 'weggeschoten'.  

Zo luchtig gekleed als de figuren hierboven waren wij niet, en zo vlotjes ging het wat mij betreft ook niet: ik had het zwaar, heel zwaar. De eerste vijf kilometers (in ruim 26 minuten, m.i. een redelijk tempo maar niet te snel) en de laatste vijf kilometers gingen nog wel, maar daartussenin - vanaf het 7 km. punt - was het ellende, tot drie keer toe moest ik de bosjes in (het is weer winter!) en dat eindeloze geklim (veel vals plat en heuveltjes) trek ik ook niet, ik kon geen tempo maken, geen fut in de benen. Puur overleven. Komt nog bij - schande oh schande, want 'beginners-fout' - dat ik tot twee keer toe de losgeschoten veter van mijn rechterschoen moest vastmaken.

Kortom: een weinig heroïsch stukje ditmaal. Van mijn kant tenminste, de echte heroïek komt toe aan anderen, waaronder de mensen van mijn vereniging, Haag Atletiek. En dan vooral aan Groep 5 die een flinke delegatie had afgevaardigd, met trainer Wim Hartman en meelopend trainer Berry Verkijk. Zij hebben stuk voor stuk prima gelopen.

Drie van de 'keien' van Groep 5 (Ellen, Ilse en Patrick) voor de start

De hoogste eer komt toe aan Ellen van der Velde, die dik onder de twee uur (1u 58min!!) was gefinishd. Maar ook het nieuwe groepslid Yöran liep als een zonnetje (2u 4min), evenals Patrick Meijer, die mij die ochtend van huis had opgehaald, en Ilse Houtman (2u 8min). Daarna een zeer verrassende 2u 10min voor Eveline van Leeuwen (en dat in een relaxt trainingstempo), en niet ver achter haar achtereenvolgens Hans U., Yvette, Berry en Anja. Over mijn tijd zou ik het liever niet willen hebben, want zelfs als trainingstijd was deze teleurstellend: 2u 35min. Toch heb ik de laatste vijf kilometers nog drie lopers ingehaald, for what is worth...

Na aankomst meteen maar even omgekleed en in Boerderij Meijendel in de rij gestaan om het t-shirt op te halen, ditmaal hemelsblauw. Daarna in een andere rij voor de gereed staande welverdiende (fris)drank, koffie en appelgebak met slagroom! Dat was weer top, zoals de hele organisatie weer top was.

Omdat dit verslag vrij snel is opgesteld, zijn er nog geen foto's van de loop zelf. Zodra deze beschikbaar zijn, zal ik enkele toevoegen.

Lopen in en voor water

Gisteravond stond er op papier (het trainingsschema) een vrij lichte training genoteerd, maar in de praktijk... viel het ook wel mee. Op het programma stond een duurloop van anderhalf uur. De dames hadden ditmaal de leiding (ik hoor iedereen al denken: ditmaal?! ;-)). Sanny ging over het inlopen en de warming-up, Sandra en Odette over 'de kern' van de duurloop die werd gevarieerd door een aantal versnellingen (in ons geval werd dat drie- of viermaal 30 seconden).

Wij liepen de Laan van Poot helemaal noordwaarts af naar de Nieboerweg, van daaruit linksaf naar Duindorp. Via de Wieringestraat liepen wij naar het havengebied van de voormalige Norfolklijn - tevens het gebied waar velen van ons over een paar weken starten voor de Meeuwen- en Makrelenloop - en gingen richting havenhoofd. Dat was niet verlicht, dus wel steeds kijken waar je je voeten neerzet. Na diverse valpartijen is een aantal van ons toch meer 'oplettend' gaan lopen.

We gingen het havenhoofd op en aan het eind, bij het kleine vuurtorentje, keerden we om. Het begon inmiddels te regenen maar, in weerwil van wat de buienradar een paar uur eerder had voorspeld, was het geen kortstondig buitje en evenmin was er sprake van motregen. Nee, het begon flink en vrij langdurig te regenen. Eigenlijk heb ik daar een bloedhekel aan maar als je eenmaal loopt is het niet zó erg, je bent dan toch al nat en opgewarmd. Wel was ik (waren wij?) blij dat het op het laatst droger werd.

Op de terugweg liepen we in een flinke lus langs de diverse binnenhavens en uiteindelijk gingen we over achtereenvolgens de Westduinweg, Houtrustweg en Laan van Poot terug naar ons honk. Nog even wat afsluitende loop- en gewone hersteloefeningen en dan op naar de thee of ander vocht. Dat laatste werd in mijn geval water uit de douche.

Het was niet overdreven druk in 'de kantine' maar niettemin gezellig. Kantine staat tussen aanhalingstekens omdat er steeds discussie danwel twijfel is over hoe je ons clubgebouw moet noemen: clubgebouw? clubhuis? (wordt door sommigen wat 'kakkerig' gevonden), Honk? Of toch maar kantine? Wat een wereldprobleem nietwaar, zelf neig ik steeds naar 'clubhuis' en soms tot 'kantine'.

Nu een paar dagen rust tot zaterdagochtend. Liepen we deze woensdag in (regen)water, zaterdag gaan we lopen voor water. Dan wordt de Meijendelloop gehouden, evenals de Meeuwen- en Makrelenloop een uit de hand gelopen trainingsbijeenkomst van een stel loopvrienden, dertig jaar geleden ontstaan. Eerst als een ronde over 25 kilometer die in Delft begon en daar via Nootdorp, Pijnacker en Oude Leede ook weer eindigde. Mede doordat de verkeersafzettingen en de veiligheid van de lopers steeds meer in het gedrang kwam, werd de loop in 2008 voortgezet in het fraaie duinengebied Meijendel. Dit wel na overleg met Dunea (voorheen Duinwaterleiding). Vanwege het overweldigende succes is er voor die loop vergunning verleend tot 2016. Als tegenprestatie is aan de Meijendelloop een goed doel verbonden, te weten het wereld waterproject Tabora in Tanzania.

Kuieren door Haarlem Vinylstad

Het is niet mijn broer... maar hij staat wel in Haarlem

Het was best een pittige training maandagmorgen. Een baantraining ditmaal, met drie series van 200-400-600-200 meter in 5 km. tempo, steeds één minuut tussen de tempo's en drie minuten tussen de series.

Bij wijze van warming-up liep ik van huis naar de Laan van Poot, dat is ongeveer 10 minuten. Daar wat lichte oefeningetjes gedaan en het programma netjes afgewerkt. Heel precies heb ik niet op mijn horloge gekeken, maar wel een paar keer. Het kwam neer op gemiddeld 53 seconden op de 200 meter (daar moest ik wel héél flink voor doorlopen), 1'52 op de 400 meter en 2'56 op de 600 meter.

Zo'n training valt niet mee in je eentje en ik moet bekennen dat ik wel een beetje heb gesmokkeld met de rustpauzes: een enkele keer twee minuten waar één minuut voor stond, en één van de seriepauzes heb ik vier minuten rustig uitgelopen terwijl drie minuten stonden 'voorgeschreven'. Maar ja, ik heb het wel gedaan, met inlopen en uitlopen (naar huis) meegerekend was het toch een programma van tachtig minuten.

Maar waarom in mijn eentje? Als blogger ben je natuurlijk wel een beetje ego-tripper maar dat was niet de reden. Ik had 's avonds een afspraak voor een interview in het clubhuis, iets te vroeg om met de groep mee te doen. Toen ik dus 's avonds bij het clubhuis arriveerde voor dat interview, kwam de atleet in kwestie niet opdagen. Er is kennelijk iets fout gegaan, maar heel erg was dat ook weer niet want ik kon nog even wat kletsen met de mensen van Groep 7 en Groep 5 die zojuist op de baan hadden getraind. Hetzelfde programma als ik die ochtend deed, want dat stond in het trainingsschema aangegeven en geldt voor vrijwel alle loopgroepen.

De afgelopen dagen had ik mij min of meer opgesloten omdat ik wat klusjes moest doen. Dinsdag moest ik er dus even uit. Naar Amsterdam, filmpje kijken bij het IDFA? Of naar het Stedelijk om onder andere naar 'ons' jubileumboek te kijken (dat tot de best verzorgde boeken van 2013 behoort)? Dat had gekund, maar ik stapte uit in Haarlem en besloot daar een stukje te gaan kuieren. Prachtig weer daarvoor. Op de route naar de Grote Markt eerste zo'n mooi hofje bezichtigd. Opvallend waren vooral de uitbundig groeiende en bloeiende (nota bene eind november!) tegeltuintjes voor de diverse deuren.




Als je zo in Haarlem aan het kuieren bent, moeten er uiteraard musea bezocht worden. Er zijn er genoeg: De Hallen, Teylers Museum, Frans Hals... Maar al die musea op één middag, dat gaat niet werken. Ik heb mij dus beperkt tot De Hallen en het Historisch Museum Haarlem. In de Hallen is momenteel uitsluitend videokunst te bezichtigen. Onder andere van de door Pasolini en Warhol geïnspireerde filmmaker Michel Auder. Ook kun je in de filmzaal een zwart-wit filmpje van Auder bekijken, waarin je ziet hoe zijn verslaving aan cocaïne de relatie met zijn vrouw en dochtertje beïnvloed. Dat was wel interessant, maar voor de rest: je moet wel van videokunst houden. Doe je dat, dan ben je wel een tijdje zoet.

Frans Hals en Teylers heb ik al meerdere malen bezocht maar het Haarlems Historisch Museum nog niet. Ik liep er langs en ben daar naar binnen gegaan. Net op dat moment was er in de benedenzaal een grote groep die werd rondgeleid bij de expositie van de Haarlemse schilder Kees Verwey. Nogal vol was het daar dus ben ik eerst op de bovenste verdiepingen gaan kijken.

Erg leuk museum, ik kan niet anders zeggen. Op de bovenste verdieping zie je allerlei zaken die met de geschiedenis van de - nog steeds mooie en gezellige - stad te maken hebben. Zoals een verhaal over en flesjes met de befaamde Haarlemmer Olie, het befaamde Droste-blikje met het nòg befaamdere Droste-effect, een vertrek waarin een vertrek van een Haarlems weeshuis is nagebootst en, ook de moeite waard, een zaaltje met allerlei memorabila van de Haarlemse tram.

Maar ook leuk, of nog leuker misschien vanwege mijn persoonlijke belangstelling, is de speciale expositie over Haarlem als Vinylstad. Haarlem is vooral in de jaren zestig een bakermat geweest van de platenindustrie en bracht toonaangevende pop- en jazzartiesten voort zoals Rob Hoeke, Ekseption, Boudewijn de Groot en Jaap Fischer (nu Joop Visser). Je ziet er oude pick-ups (platenspelers), platenhoezen en foto's uit die tijd, hitlijsten, van alles. Ook laat een vitrine met oude boeken ons de beroemde Haarlemse schrijvers - onder wie Harry Mulisch en Godfried Bomans - niet vergeten.

Ik heb alle indrukken van dit middagje Haarlem in dit album geplaatst...

Verwarring over zwaluwen

Het is wel aardig om zo nu en dan passages uit het boek 'Nederlandsche Vogelen' te delen. Niet alleen vanwege de mooie platen en de oud-Nederlandse teksten en typografie, maar ook vanwege de anecdotische 'weetjes' die wij tegenwoordig niet meer weten, hetzij doordat wij die vergeten zijn of door latere inzichten zijn achterhaald.

Zo las ik laatst iets over zwaluwen, met name de huiszwaluw en de boerenzwaluw. Toegegeven, dit is niet het juiste seizoen om aandacht aan deze aankondigers van de zomer te besteden, maar goed.


Wie schetst mijn verbazing toen mijn blik viel op de afbeelding van de boerenzwaluw, met daarboven de tekst 'Hirundo Domestica' (huiszwaluw), en boven de plaat van de huiszwaluw stond 'Hirundo Agrestis' (boerenzwaluw). Omgewisseld dus! Foutje van de opstellers? Dat zal toch wel niet!

Maar ik had toen nog niet de tekst gelezen waaruit bleek dat Linaeus de vogels wel volgens de - huidige - dus door Lineaus opgestelde - soorten-indeling had benoemd. Met andere woorden wat nu voor ons de boerenzwaluw is (met dat rood op voorhoofd en keel) heette toen huiszwaluw, en de huidige huiszwaluw heette toen juist boerenzwaluw! Lekker ingewikkeld.

Maar waar ik vooral op wijs is bijgaande tekst, alweer een mooi verhaal over hoe huiszwaluwen korte metten hebben gemaakt met een stel onverlaten die hun nest hadden ingepikt... Schijnt, om nu weer in modern jargon te stellen, geen 'broodje aapverhaal' geweest te zijn...

Van Donkervoort naar Rothko

De afgelopen dagen heb ik vooral beetje thuis gerommeld (onder andere tekeningen maken en stukjes schrijven). Het schilderen schiet er een beetje bij in momenteel, niet alleen vanwege die activiteiten maar ook omdat de workshop tot twee keer toe is uitgesteld. Volgende week donderdag 'mogen' we weer!

Wel ben ik gisteren naar het museum geweest, en donderdagmiddag heb ik geborreld met een aantal oud-klasgenoten in De Posthoorn. Van de circa vijftien genodigden zijn in totaal zes personen (inclusief mijzelf) komen opdagen. Geen hoge opkomst misschien, maar het was dan ook geen officiële reunie met allerlei toeters en bellen, gewoon 'iets drinken'.

Niettemin was het erg gezellig, er is in die twee uur dat we bij elkaar zaten geen seconde stilte gevallen. Uiteraard oude herinneringen opgehaald, ook persoonlijke zaken, gesprekken over antiek, oude boeken en liefdes. Ook materiële zaken: toen een van ons terloops tijdens een gesprek over automusea vertelde dat-ie een Donkervoort bezat, reageerde zijn buurman vol ontzag en riep: dan ben je nu mijn vriend! ;-)).

Nu ben ik nòg meer autobarbaar dan cultuurbarbaar dus moest ik naderhand even googlen hoe een donkervoort er uit ziet. Ik moet zeggen: om van te watertanden! Maar ja, ik heb geen donkervoort: daar ben ik voor behandeld ;-)...

Mark Rothko

Terug naar het Gemeentemuseum, dat was gisteren, vrijdagmiddag dus. Schitterend weer was het, dus van huis daar naar toe gewandeld. Het moest er maar eens van komen: Mark Rothko. Nu moet ik bekennen dat ik er met een nogal sceptisch-afwachtende houding heen ging. Dat heeft vooral te maken met de media-aandacht: jubelende recensies en bijna orgastische beschrijvingen van de kwaliteit van Rothko's werk.

Er is ook heel wat geschreven en gesproken over de 'zuigende' werking van de schilderijen van Rothko, je zou je er als beschouwer helemaal in kunnen verliezen.

Dat had hoe dan ook vanaf het begin van de expositie tot heden giga-lange rijen museumbezoekers tot gevolg had, vooral in het weekend. Alsof de Stones elke dag in het museum optreden, zoiets. Terwijl ik er heel wat om zou durven verwedden dat het gros van die bezoekers van tevoren nooit van Rothko had gehoord. De nieuwe kleren van de keizer? Dat is een lastige, ik heb zelf de indruk dat dit altijd wel een beetje meespeelt bij kunst.

Maar dit geschreven hebbende: ik was ook een van die bezoekers die met zijn museumjaarkaart € 3,50 extra moest bijbetalen. Maar het moet gezegd: het was de moeite waard. Je hoeft niet eens van abstracte kunst te houden om het gevoel te krijgen letterlijk en figuurlijk 'meegenomen' te worden door de diverse zalen, te beginnen die met Rothko's eerste figuratieve werk. Ik volgde de hele tijd een groep met een welbespraakte en goed 'ingevoerde' rondleidster. Dat was interessant, pas na thuiskomst bleek dat ik mij - van geen kwaad bewust - als een soort parasiet had gedragen, want voor een groepsrondleiding moet je extra betalen...

Hoe dan ook: Rothko's eerste werk was bepaald niet sensationeel te noemen, wat 'braafjes' misschien, maar naderhand krijgen zijn figuren een meer diffuus karakter en zijn de vormen niet langer meer tot concrete dingen of mensen te herleiden. Dat is wat je zou kunnen noemen zijn 'overgangswerk'.

Uiteindelijk komt hij dan tot zijn mega-grote doeken met kleurvlakken. En inderdaad is het zo dat bij sommige van zijn schilderijen, zeker als je er een tijdje vlak voor staat en goed kijkt, je in die aanvankelijk egale, vaak donkergetinte kleurvlakken oplichtende patronen bespeurt die naarmate je er langer naar kijkt tot leven lijken te komen. En ook het gevoel van 'opgaan' in een schilderij was herkenbaar, zij het op een heel subtiele manier.

Wie meer wil weten over Mark Rothko, ga naar het gemeentemuseum Den Haag zou ik zeggen, of bezoek hun site, daar staat al een soort introductie op over wie Rothko was en de betekenis van zijn werk.

Drie keer vier minuten, en dat tweemaal...

Woensdagavond was het druk op de club. Om mij tot onze trainingsgroep te beperken: er waren wederom veel meer dames dan heren, maar toch waren er enkele mannen die ook afgelopen maandag acte de présence gaven.

Ondanks dat Henk aanwezig was als hulp-trainer, delegeerde hij deze avond zijn bevoegdheden aan Sandra en Sanny. En dat ging prima, Sanny deed de warming-up, Sandra de looptraining.
Zowel Ana als Sanny hadden de 7^^ loop gehold afgelopen weekend maar zij liepen deze avond vrolijk mee.

Die looptraining behelsde een duurloop met daarbinnen twee series van 5 x 4 minuten in 90% van het 10 km. wedstrijdtempo, met twee minuten (rust) tussen de tempo's en tien minuten tussen de series.

Best een stevig programma dus, maar het ging als een zonnetje. In Groep 7 lopen vier mannen van ongeveer hetzelfde niveau, dat is heerlijk om je aan op te trekken bij de tempo's: zo ga je niet te langzaam maar ook niet te hard. Nou ja, niet te hard.... Bij de allerlaatste vier minuten ging het bepaald niet in 90% van het 10 km tempo, want Odette zei toen dat wij als 'voorste' groepje 13.8 p/u hadden gelopen. Het ging wat je noemt 'lekker' maar zelf had ik dat tempo - naar alle waarschijnlijkheid - niet nòg eens vier minuten langer kunnen volhouden.

Hoe dan ook was het weer een top-training. Wel een klein incidentje onderweg toen Alone ten val kwam. De schade viel erg mee geloof ik, geen schaafwonden e.d. maar ze moest wel even herstellen van de schrik. Dit was ook de enige keer dat ik een van de zes vier minuten-tempo's rustig aan deed. Henk en ik vergezelden Alone in de achterhoede, de laatste twee minuten kwam zij weer een beetje 'op stoom'.

Zowel Henk als Sandra benadrukten achteraf het belang van geconcentreerd lopen ('Kijken waar je loopt'), en zeker tijdens de tempo's niet te veel kletsen met elkaar. Maar ja, als het goed is kàn je dan niet eens praten.  Valpartijen komen regelmatig voor, zeker als je wat ouder bent. Of in het winterseizoen wanneer het donker is en een lichte aanraking met een uitstekende boomwortel, stoeptegel e.d. enorme smakpartijen kan veroorzaken. Zelf zou ik daar nog aan toe willen voegen: niet te veel sloffen of 'schuifelen'. En dat zeg ik vooral tegen mijzelf want ik heb die neiging om, vooral als de vermoeidheid in de benen toeslaat, mij met een snelle schuifelpas voort te bewegen. Ideale loopstijl om languit op je plaat te gaan...

Aardig stukje over vallen tijdens het (hard)lopen trof ik hier aan...

Trainingsverslag met vleugje 7^^ nostalgie

Gisteravond was de omgekeerde wereld: was Groep 7 in mijn beleving een trainingsgroep waarin vooral vrouwen meeliepen, ditmaal hadden de mannen de overhand. De verhouding was 5:3 inclusief de trainer (of mag ik trainster zeggen?) van de dag, Odette Tieleman. Henk was verkouden en droeg de honneurs graag aan haar over.

Van Groep 7 hadden drie personen de 10 EM gelopen: Sanny, Ana en Hugo. Genoemde dames hadden meegedaan aan de 7^^ loop, Hugo had voor zichzelf gelopen. Zij waren er dus nu om begrijpelijke redenen niet bij. Begrijpelijk omdat de training meer behelsde dat een rustige hersteltraining. Van Groep 5 had - naar mijn weten - alleen Jos meegelopen.

Henk op weg naar de 7 heuvelenloop, maar dit was in 2008!

De resultaten van alle Haag-atleten bij de 7^^ loop staan hieronder weergegeven. Ongelofelijk hoeveel leden van onze vereniging aan dit evenement hebben deelgenomen, het staat in schril contrast met hun deelname aan regionale wedstrijd- en prestatielopen. Misschien dat ik volgend jaar ook weer eens de zeven heuvelen ga bestijgen, maar dat is nog ver weg.

Ik geloof dat het 2008 was, het jaar waarin ik zestig werd, toen ik mijn laatste 7^^ liep. Henk Moesman liep toen ook! Gelukkig hebben wij de foto's nog (helaas niet in loop-modus).

102	5905	Fred van der Gon Netscher	Haag Atletiek	1:24:01	23:59	48:04	1:11:32	5938

Naast supersnelle veterane Dini Bosker in de trein naar Nijmegen, 2008

Genoeg nostalgie maar weer, terug naar de alledaagse realiteit!

Op het programma van deze maandagavond stond een duurloopje van ca. tachtig minuten met daarbinnen drie blokken van 5X30 seconden snel, tussen de tempo's in steeds een halve minuut rustiger en vijf minuten rust tussen de series. Het is nu helemaal donker als de groepen om 19:00 uur vertrekken vanaf de Laan van Poot, dus wordt er niet meer in de duinen gelopen. Wel liepen we via de Machiel Vrijenhoeklaan langs de duinen richting Kijkduin en vervolgens op het verlichte deel langs de puinduinen. De tempo's gingen goed wat mij betreft.

Uitslagen 7 heuvelen loop 2014, toegespitst op Haag-atleten

Khalid Choukoud 00:43:37
Jeroen van Aken 00:50:59
Remco Mocking 00:51:31
Maarten Witteman 00:53:28
Bram van Dongen 00:55:15
Sven van Munster 00:55:41
Jeroen Vanson 00:57:32
Rein de Groot 00:57:49
Niels Noordraven 00:58:32
Mike Vrolijk 00:59:03
Thomas Claessens 01:01:29
Irene Aldersma 01:02:30
Peter Dijcks 01:06:05
Sonja Kolp 01:07:04
Ferrie Hamer 01:09:48
Jos Broekman 01:11:43
Paul Versteegh 01:12:10
Ben Krutzen 01:14:20
Femke Koek 01:14:25
Aad de Jong 01:16:20
Huib van Nierop 01:18:02
Jeroen van der Kooij 01:18:13
Francoise Vink 01:19:11
Marjo Mekel 01:20:18
Ana Pescadinha 01:21:04
Karen Jutte 01:21:21
Daniel Vermeulen 01:21:40
Annemiek van der Meer 01:21:41
Murat Ertop 01:21:57
Stephan Jutte 01:21:57
François Roumen 01:22:01
Chris Oude Maatman 01:23:08
Liedewij Alting 01:23:08
Frans Vijn 01:23:16
Friedus Kriege 01:23:24
Marleen Lemmens 01:24:37
Maryke Verheul 01:24:59
Gerard van Lieshout 01:25:09
Ilja Bolhuis 01:25:09
Pascale Reinerie 01:25:32
Monique Balk 01:26:14
Sanny Schoon 01:26:46
Chris van Huizen 01:26:46
Peter Paul van Minnen 01:27:46
Rob Tielenburg 01:27:46
Theo Ferguson 01:28:40
Henk van Soelen 01:30:44
Simone Gerritsen 01:32:51
Thirza van der Linden 01:34:30
Carolyn Edgerton 01:35:46
Aarti Panchoe 01:39:28
Miriam Hofland 01:41:02
Ineke Mathot 01:41:04
Victor van der Valk 01:47:38
Rosalien van der Valk 01:54:22
Desire Waslander 01:54:23
    Mieke Stolk - 7 km 00:55:14

De benen strekken in Delft

Echt zo'n dag om binnen te zitten: grauw, druilerig weer, niet echt aanlokkelijk om een fietstocht of een wandeling te maken. Maar van lang binnenzitten wordt je ook zo gaar... Toen buurman Jan de Vries gistermiddag aanbelde met de vraag of ik nog 'ergens' ging lopen antwoordde ik dat ik nog geen concrete plannen had, maar dat ik sterk overwoog om naar Delft te gaan. AV 40 was weer aan de beurt voor de maandelijkse prestatieloop over 5, 10 of 15 kilometer.

Jan wilde wel lopen omdat het voetballen was afgelast, evenals het hockey van zijn dochter waar hij eventueel zou gaan kijken. Kort en goed: vanmorgen rond kwart voor tien met Jan naar Delft gereden. We waren er vroeg, rond tien over tien. Eerst in de kantine wat koffie gedronken. Wie er op dat moment ook waren: Jules Helmich van Groep 5 en zijn snelle vriendin Birgit Varson. Jules was wel wat van plan, in ieder geval wilde hij proberen onder de 48 minuten - 'op de tien' - te blijven. Buurman Jan's streven was 'onder de 50' en ik wist het nog niet zo. Vijf of tien kilometer, ik zou wel zien maar ik schreef mij voor 'de vijf' in.

Weer iets later kwamen Wim en Marianne van Es, zij gingen 'gezellig' 10 km lopen en nog wat later Michel en Hizkia, ook zij gingen voor de tien. En in de kleedkamer trof ik Hans Verbeek, ditmaal niet barrevoets maar op slippers.

Michel 

Jules

Jan

Hizkia

Toen de - waarschijnlijk vanwege het weer kleine - meute van start ging, zette ik er meteen aardig de pas in en merkte al voor het 1 km punt dat het een 5 km tempo was, dus koos ik iets verderop waar het parcours zich splitste voor het 5 km pad. Met dit soort loopjes zie je altijd mensen die steeds een beetje in jouw buurt lopen, de ene keer zijn zij sneller, de andere keer jij. Zo keek ik vandaag Ellen Melse in de rug en van lieverlee liep ik wat op haar in, maar dat was niet van lange duur. Uiteindelijk kwam ik ongeveer twintig seconden na haar - als twaalfde - over de finish, in 25'30''. Daar moest ik echt wel voor lopen. Birgit werd overigens tweede op de 5 km. in 21'40''.

Even snel gedouchd en omgekleed zodat ik op tijd terug bij de finish zou zijn om clubgenoten over de meet te zien komen. Uiteraard met het cameraatje in de aanslag...

Jules en Birgit

Daar bleek dat zowel Jules als Jan ruimschoots het hun voor ogen gestelde doel hadden gehaald. Nadat Michel in 44 minuten en nog wat over de finish kwam, volgde Jules een minuut later. Mooi!

Buurman Jan kwam in ruim 48 minuten over de meet en Hizkia in 49 minuten. Allemaal prima gelopen!

In het clubhuis nog wat nagepraat en daarna huiswaarts gekeerd. We hebben vandaag weer een frisse neus gehaald en nog lekker gelopen ook!

Terschelling, hèt alternatieve fotoverslag!

Wie kent Kakhiel niet, de man die bij alledaagse foto's melige - in de context vaak onweerstaanbaar grappige - teksten in 'praat- of denkballonnetjes' plaatst? Welnu, bij Groep 5 is recentelijk een volgeling opgestaan, Hans Uytenhout; hij heeft van het fotoverslag Terschelling een geheel eigen versie gemaakt. Knap, temeer omdat hij er niet bij was...