De derde en vierde dag Burgh Haamstede. Voor hardlopers is dit deel van het verslag wellicht minder boeiend, want de Mosselloop op zaterdag was eigenlijk het hoofddoel van dit weekend. Wat weer niet wil zeggen dat er helemaal niets is gedaan.
Mij beperkend tot ons huisje: Paul K. heeft niet alleen vier rondjes om het huis gelopen (zie boven), maar later op de dag een heus duurloopje van minstens één uur volbracht. En zelf heb ik op maandag in de ochtendschemering drie kwartier gelopen, deels door de duinen, deels via dezelfde route die wij zondag naar het dorp wandelden.
Was nog even vergeten te vertellen dat we zaterdagavond laat naar 'huisje 16' zijn gegaan waar een heus feestje gaande was, compleet met dansen en muziek. 'We' waren in ieder geval de twee Paulen en ikzelf.
Kort nadat wij binnenkwamen was er even 'een soort van' aanvaring tussen een medewerker van Landall Park die de zekering er uit wilde halen (vanwege de veroorzaakte geluidsoverlast) en de tijdelijke hoofdbewoner van huisje 16, Sherman. Het liep met een sisser af, de muziek werd op aanvaardbaar volume teruggedraaid en het feest kon verder gaan.
Het was leuk al moet ik bekennen dat ik niet lang ben gebleven: moe, niet helemaal fit of gewoon een saaie bui? Misschien wel een combinatie van die drie. Thuis nog even op de bank gezeten en een docu gezien over Daniël Johnston, een Amerikaanse cult-artiest. Was best interessant. Pas rond drie uur 's nachts (ik lag inmiddels al op één oor) hoorde ik de andere feestgangers thuiskomen.
Zondagochtend na het ontbijt dus gewandeld. We zijn redelijk dicht bij huis gebleven, we liepen naar het dorp Burgh Haamstede dat nog 'echt Nederlands' (vanuit mijn jaren vijftig-optiek) genoemd mag worden: weinig tot geen nieuwbouw, pittoreske molen, oude kerk, knusse huisjes, knoestige fruitbomen in het straatbeeld en bovenal natuurlijk oernostalgische winkeltjes zoals 'In den Soeten Suickerbol'.
Aan het eind van de middag ging Paul K. dus hardlopen, Frank en ik gingen een wandeling maken die uitkwam bij de uitkijktoren. Steile wenteltrap op naar boven, waar je een mooi uitzicht had op de omgeving. Het begon overigens al aardig te schemeren...
's Avonds hebben wij met z'n vieren uitstekend en tegen een zeer schappelijke prijs gegeten bij 'Ketelbinkie', een - alweer heel gezellig - restaurant vlak naast de uitgang van het bungalowpark. Mooi driegangenmenu, was niets mis mee.
Het vertrek
Maandag 10 november was ons vertrek vanuit Burgh Haamstede, maar alvorens naar het noorden af te reizen wilden we nog een of twee plaatsjes bezichtigen. 'Typisch Zeeuws' natuurlijk, maar dat spreekt vanzelf. De keus viel op Veere, als we tijd over hadden zouden we daarna Zierikzee aandoen.
Vanaf Burgh Haamstede was het niet zo ver rijden naar Veere, waar wij bij aankomst ontdekten dat drie van ons hier (althans voor zover we ons konden herinneren) nooit geweest was. Onze chauffeur Paul K. wel, maar hij heeft een tijdlang in Zeeland gewoond.
Ik moet zeggen dat Veere het bezichtigen méér dan waard is. Mij is het in ieder geval goed bevallen. De reden waarom hoef ik niet uit te leggen denk ik, zie de foto's! Na door het stadje en de haven heen en weer te hebben gewandeld, gingen we op een buitenterras - het kon nog steeds in november! - zitten en bestelden koffie met een ècht zeeuwse bolus.
Daarna nog een bezoek aan een winkeltje gebracht, enkele cadeautjes gekocht voor 'thuis' (vooral kleindochter) en terug naar de parkeerplaats.
Laatste aanlegplaats was Zierikzee, een stadje waar wij de vorige keren ook al zijn geweest maar altijd leuk blijft om te bezichtigen. Via onder meer de vijf kilometer lange Zeelandbrug bereikten wij Zierikzee, waar wij na een korte wandeling de lunch genoten bij Café Restaurant Concordia. Prima en rijk gevulde vissoep wordt hier geserveerd!
Over de terugreis valt eigenlijk niet veel meer te zeggen dan dat-ie voorspoedig verliep en dat Paul K. ons allemaal heelhuids thuis heeft afgeleverd. Een mooi lang weekend achter de rug, dat was ééns maar nog een keer! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten