Mooie loopdag in Apeldoorn

Midwintermarathon 2015 - Vanmorgen was ik vroeg uit de veren want de bus naar Apeldoorn zou om 08:00 uur vertrekken vanaf de Laan van Poot. Om tien voor half acht was ik op weg daarheen, met de benenwagen. De bus - of eigenlijk twee bussen - arriveerde tien voor acht, maar nadat iedereen was ingestapt vertrokken ze inderdaad op tijd. Ik zat in de bus bij een groepje met Frank Inklaar en de snelle meiden Ellen, Ellis, Yvette, Eveline en Anja (en de twee jongens Bas en Hans U.) van Groep 5. 

Ana van Groep 7 zat achter in de bus en Karin en Sanny, eveneens van Groep 7, zaten in de andere bus maar hen zag ik naderhand.

Wat volgde was een rustige busrit naar Apeldoorn, naarmate we oostelijker kwamen zagen we hier en daar wat sneeuw liggen. Nabij Apeldoorn, waar wij na anderhalf uur rijden aankwamen, lag er zelfs een vers laagje. Nadat wij op de plek van bestemming waren aangekomen, was het nog een klein stukje lopen naar Theater Orpheus, het kloppend hart van de Midwintermarathon. Daar kon je de tassen neerzetten, iets gebruiken en toiletteren. 

Ook zag ik nog een paar bloggers onder wie John de Boer en zijn vrouw Ans (dezelfden die wij jaarlijks in ons pension op Terschelling tegenkomen) en het supersnelle stel Rik en Ilonka. Zij gingen allemaal voor de langste afstand, de Achmea Asselronde over 25 kilometer.

Om kwart over elf was de start van de 'Mini-marathon', een 10 EM waarvoor ik mij een paar maanden geleden had ingeschreven. Op naar Vak B, want dat stond op mijn startnummer. Nadat het startsein had geklonken vertrokken de echt snelle lopers van Groep A, pas na een minuut of twee volgde de rest. Onder hen de al bij leven legendarische marathonman Aad Steylen, 80 jaar inmiddels maar nog steeds een heel gedreven en goede loper.

Wat mijzelf betreft: gewoon maar in mijn ritme zien te komen, dat lukte vrij goed. Het tempo was niet echt hoog (iets meer dan 11 km per uur) maar ik kon het aardig vasthouden. Op een gegeven moment haalde ik de boomlange volleyballer Bas van der Goor in, die diabetes heeft en directeur is van de Bas van de Goor Foundation, een stichting die als missie heeft de levenskwaliteit van diabetici te verhogen door middel van sport. Maar dit terzijde.

Het lopen ging goed, geen verval en uiteindelijk kwam ik in 1:26'51'' over de meet, anderhalve minuut na Frank en twee minuten na Wim Kramer, die met z'n 70 jaar nog aardig wat pit in de benen heeft. Maar hoe dan ook: best tevreden met hoe het is gegaan.

Terug in Orpheus omstandig in het toilet omgekleed en zo goed en zo kwaad als het ging een beetje gewassen. Douches waren er niet, wel elders geloof ik maar het ging zo ook wel.

Even later met Frank terug naar de finish om een paar mensen die aan de 25 km deelnamen op te wachten. En het moet gezegd: er is héél behoorlijk gelopen! Vooral de dames waarvan Ellen met 1:54' de snelste van Groep 5 was, maar ook de andere dames waren snel.

Ook ruim onder de twee uur zijn José en Simone van Sparta gebleven. Daar waren ze uiteraard blij mee en dat is ook te zien.

Verder nog wat foto's van bekenden die de Asselronde hebben volbracht. Nog meer foto's (helaas niet van het lopen zelf) staan hier.


Veel van 'onze mensen' van Haag Atletiek gingen later in het centrum van Apeldoorn iets drinken en eventueel eten bij 'De Graaf van Vlaanderen', een groot en gezellig bruin café dat de naam 'Biercafé' mag dragen. Daar hebben wij, verspreid in groepjes over diverse tafels, ons een tijdlang aangenaam verpoost.


Maar ook later, in de bus, ging het eten doodleuk door. Met name Eveline, Ilse en Yvette hadden allemaal lekkere versnaperingen bereid - bladerdeeghapjes met feta en spinazie, Antilliaanse puddingstukken, chocoladekoeken enzovoorts - en die verdwenen binnen de kortste keren in de al niet meer zo hongerige lopersmagen.

Even na zessen waren we weer terug op de plek waar we die ochtend waren vertrokken. Een ieder kon terugkijken op een mooi en gezellig uitje met de stichting (loopvrienden)!

Verse schoenen

Even off topic ("maar eigenlijk ook weer niet!" zou dominee Gremdaad zeggen): ik liep in Apeldoorn op splinternieuwe schoenen (Asics Gel Super J33, foto rechts) die ik afgelopen week bij John (van Zier Running) kocht en die amper zijn ingelopen. Eén keertje maar, net 20 minuten.

Ik zocht een lichte schoen maar wel met enige hakdemping, dat ontbrak bij de schoenen waarop ik normaliter wedstrijdjes loop (Asics Gellyte33, foto links). Ook prima, die is zelfs nòg lichter maar heeft weinig demping (het is een 'natural running' schoen) zodat je steeds op je hak neerkomt, met als gevolg dat ik na afloop van een lange duurloop of i.d. steeds wat lichte pijn krijg in mijn rechterbeen, een pijn die ergens vanuit mijn onderbil lijkt uit te stralen. In Apeldoorn geen centje last, ook niet na afloop.