Vreemde vogels

Zwaan heeft in Meer en Bosch een wak opgezocht...

Na die tien engelse mijlen in Apeldoorn heb ik niet zo gek veel getraind, reden dat het nogal rustig was op blog-gebied. Woensdagavond was de eerste keer na Apeldoorn, wandelingen buiten beschouwing gelaten. Maar erg lekker ging het niet die woensdag, wat overigens meer te maken had met het weer en mijn - mogelijk overdreven - voorzichtige instelling dan met mijn fysieke constitutie. Het was namelijk spek- en spekglad. Er stond een baantraining op het programma maar de baan was overdekt met een spiegelend laagje ijs, het NK schaatsen had er bij wijze van spreken op gehouden kunnen worden. Dan maar 'naar buiten', de straat op. Maar ook daar was het uitkijken geblazen, alleen de stoepen van woonwijken waren redelijk goed beloopbaar.

Kort en goed: we gingen - ditmaal onder leiding van Sanny - welgemoed op weg, maar na het inlopen en wat loopscholing besloten drie van ons 'hun eigen weg' te gaan, de Thorbeckeweg af  en terug naar de Laan van Poot. Al met al amper zeven kilometer gelopen, maar de dag daarop heb ik voor mezelf de schade goedgemaakt door het programma van woensdag goeddeels te imiteren. Dat werd een uurtje (zeventig minuten bruto) lopen via Zonnebloemstraat en Fuutpad de duinen in tot aan Kijkduin en verder, en via Laan van Meerdervoort en een stuk Meer en Bosch terug. Met eenmaal vijf minuten snel, één keer 1-1,5-2 minuten, eenmaal 1-1,5-2-1,5-1 minuten en ter afsluiting nog één kilometer in bijna 5 minuten.

Dreigende lucht boven Nootdorp

Op maandag en dinsdag hadden wij 'oppasdag', wat betekent dat we dan vooral bij Chloë thuis de aanwezig zijn om op haar te passen, te voeden, met haar te spelen (bijvoorbeeld plaatjesboeken bekijken) en wat te wandelen in de omgeving, kris-kras door de nieuwe en oudere wijken van Ypenburg en Nootdorp.

Ondertussen slaapt Chloë in de wandelwagen die door opa wordt voortgeduwd.



Lekker verven

Hoe het komt weet ik niet, maar de laatste tijd ben ik steeds geneigd om vogels te schilderen. Zo ook gisteravond tijdens de tweewekelijkse workshop onder leiding van Paul Versteegh. Op woensdagavond na de training vroeg-ie nog of ik een onderwerp had. Nou nee, nog niet erg over nagedacht.

Meestal ontstaan de onderwerpen ter plekke. Maar de vorige keer was het thema: winter en de kleuren die je in dit seizoen buiten ziet. Daar iets mee doen. We zitten nu in een tussenfase: de winter loopt zo langzaam-aan naar het einde (ik heb zo mijn optimistische buien) en in februari beginnen bij sommige vogels de hormonen al op te spelen. Zoals bij het Auerhoen, een vogel die niet in ons land voorkomt - althans niet in het wild - maar wel in het hoge noorden, Zweden en Noorwegen bijvoorbeeld maar ook in bosrijke gebieden bij onze oosterburen.

Omdat ik het zowel qua uiterlijk als gedrag zo'n intrigerende vogel vind tekende ik een auerhaan op een stuk karton en ben het beest vervolgens te lijf gegaan met acrylverf. Het is nog niet af, dat komt de volgende keer wel.


Ik had 'm trouwens al eens paar keer eerder vereeuwigd, ik kan ondertussen wel zowat een dierentuin met auerhanen starten. Maar dan moet mevrouw Auerhaan, de Auerhen dus, er nog eigenlijk bij. Maar ja, bij vogels zijn de mannetjes nu eenmaal veel mooier en kleurrijker dan de vrouwtjes, in tegenstelling tot... nou ja, je weet wel...


Dat geldt natuurlijk ook voor de mooist gekleurde vogel van ons land, de Wielewaal. Die zijn nog lekker aan het overwinteren in een warm land, maar ook wanneer ze terug zijn in Nederland (omstreeks mei) zie je 'm zelden of nooit. Hij vertoeft hoog in de bomen - en dat bovendien op slechts enkele lokaties in ons land -  waarbij het helgeel wonderlijk genoeg een prima schutkleur vormt.

Deze wielewaal had ik al veel eerder in acryl geschilderd, maar vorige week heb ik 'm met wat olieverf bijgewerkt.

Naast Paul Versteegh waren ook Paul Kruijsen en Vincent van de partij. Dat wil zeggen: Paul K. kwam later vanwege drukte op het werk en in het verkeer. De anderen schilderden er ook lustig op los. Het was, kortom, een productieve avond waarbij alle genoemde mannen een of twee vellen hebben volgeschilderd, daarna gingen we ter afsluiting een wijntje en is er een aardig potje gefilosofeerd, of liever gezegd: Paul K. gaf spontaan een mini-college filosofie weg waarbij onder anderen Plato, Oividius, Heidegger, Freud en Jung de revue passeerden. Echt zo'n jaren-zeventig sfeertje tussen een stel linkse hobbyisten...

Landschap met huizen - Paul Kruijsen

Vincent en twee 'snelle peren'